سرمقاله
تا زمانی که شرایط اقتصادی و سیاسی و بازار ارز نوسان دارد و تورم لجام گسیخته است، نمی شود اقدام اساسی درباره تولید خودرو انجام داد. بخشی از تقاضای خودرو برای این است که ارزش پول حفظ شود و سود کنند و وارد بازار خودرو می شوند. متاسفانه خودرو کالای سرمایه ای برای حفظ و نگهداشت ارزش پول شده است تا زمانی که بازار به این شکل باشد یک تقاضای کاذب یا سرمایه‌گذار داریم و یک تقاضا مصرف کننده است.
با توجه به اوضاع ارزی کشور، توان تولید، انتخاب محصول و خیلی مباحث دیگر، خیلی بعید به‌نظر میرسد که تولید خودرو رشد پیدا کند. تولید خودرو در یکی دو سال اخیر از یک‌میلیون دستگاه به حدود ۱.۲میلیون دستگاه رسیده است. اگر همه دستگاه‌ها خوب کار کنند، ارز به موقع برسد، خودروسازان برنامه‌ریزی داشته باشند و مطالبات قطعه‌سازان را پرداخت کنند و قطعه به آنها برسد، شاید بتوان مقداری تولید را افزایش داد.
متاسفانه اگر با همین روال پیش برود و برنامه‌ریزی تولید با برنامه‌ریزی تقاضای حقیقی هماهنگ نشود و واردات پیوسته و انبوه نباشد و نظام توزیع خودرو چه در تولید چه واردات هدفمند و درست نباشد شاید اتفاقات منفی تری در بازار ببینیم. در بلند مدت دچار رکود سرد زمستانی در بازار خودرو خواهیم شد.
اگر نتوانیم خودرو تولید کنیم و تقاضا همین‌طور انباشته شود، قیمت خودرو در بازار سیاه قطعا افزایش بیشتری خواهد داشت. این مباحثی است که باید بررسی شود و برنامه‌ریزی برای آن انجام شود. یعنی اگر قیمت‌ها قرار است تغییر کند و به سمتی برود که برای کارخانه سود داشته باشد، در عوض خودروساز هم باید برنامه ارائه دهد، بهره‌وری را افزایش دهد و مناسبات درست با پیمانکار و قطعه‌ساز خود داشته باشد، برنامه تولید و تحویل دقیقی داشته باشد.
