به گزارش مشرق، کانال تلگرامی نواصولگرا در مطلبی نوشت:
از روی منطق که بنگریم هر کشوری به دنبال منافع راهبردی خود است. روسیه نیز در مقاطع مختلف تابع همین اصل بوده و در بسیاری از دوره‌های تاریخی، منافع راهبردی ناهمسان با ایران داشته است. اما در وضعیت کنونی، این کشور برخی سیاست‌ها را در پیش گرفته که منافع راهبردی ایران را به گستردگی تامین می‌کند.
البته مانند همیشه، جمهوری اسلامی به هیچ کشوری متکی نیست اما قطعا از این فرصت به نفع خود استفاده حداکثری را خواهد برد. یک همکاری راهبردی دوطرفه که برای هر دو کشور سودمند باشد. تا زمانیکه این قاعده وجود دارد، باید ادامه یابد و البته نباید مانع همکاری با دیگر کشورها شود. اما سوال این است که روسیه در طی این مدت برای ایران چه کرده است؟
مهم‌ترین اقدام، همراهی با ایران و چین در مقابله سیاسی-حقوقی با اروپایی‌ها در موضوع برجام و اسنپ‌بک بود که باعث شد تا ادعای طرف غربی به شدت مورد خدشه واقع شود. اتفاق حقوقی کم‌سابقه که کشورهای دارای حق وتو در شورای امنیت را به دو گروه متضاد تبدیل کرده و حالا راه را برای اقدامات بعدی علیه ایران تا حد قابل توجهی سد نموده است. به ویژه آنکه روسیه به عنوان رئیس دوره‌ای شورای امنیت، رسما پایان برجام را هم اعلام کرده و مشکلات جدیدی برای اعمال تحریم علیه ایران به وجود آورده است. همین فرایند در شورای حکام آژانس نیز پیگیری شده تا وضعیت ایران در آژانس به حالت عادی بازگردد.
اما علاوه براین موضوع مهم، روسیه در امر نظامی نیز به ایران کمک شایانی کرده است که اخبارش به صورت جسته و گریخته شنیده می‌شود. ما نمی‌توانیم تمام این خبرها را تایید کنیم اما می‌توانیم اثر آن را بر روی دشمنان کشور ببینیم. اول، نتانیاهو با پوتین تماس گرفت تا او را از کمک نظامی به ایران محذور دارد. بعد از اینکه پوتین، این درخواست را رد کرد، ترامپ وارد شد. در تماس طولانی ترامپ و پوتین، مسئله اصلی، صلح در اوکراین نبود چراکه دوطرف می‌دانستند فعلا در این پرونده تغییری ایجاد نخواهد شد. احتمالا یکی از مسائل اصلی همین کمک به ایران بود. تهدید ترامپ مبنی بر تجهیز اوکراین به تاماهاک هم احتمالا در مقابل عدم پذیرش پوتین بوده است.
نکته قابل توجه برای ما این است که پس از عدم پذیرش پوتین و تهدیدسازی آمریکا، روسیه نیز چند کارت تهدید را رو کرده و تنش افزایش یافته است. رونمایی از دو موشک هسته‌ای بسیار بزرگ و یک زیردریایی هسته‌ای توسط روسیه در همین راستا بوده است. در مقابل نیز ترامپ تصمیم به افزایش آزمایشات هسته‌ای گرفته است. این اتفاقات بدان معناست که احتمالا بخشی از افزایش تنش مذکور به علت تاکید روسیه برای تداوم حمایت از ایران بوده است.
همه اینها به معنای آن است که ایران یک ظرفیت راهبردی در روابط با روسیه دارد. اما باید دقت کرد که ممکن است این ظرفیت در نقطه‌ای از آینده تضعیف شود. لذا از همین حالا باید به آن احتمال هم فکر کرد و برای آن هم برنامه داشت. چراکه منطق حکم می‌کند ایران براساس منافع خود تصمیم گرفته و عمل کند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
