به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بارش‌های شدید و مداوم در بعضی نقاط جهان یک امر عادی محسوب می‌شود، به‌طوری که به‌سختی می‌توان در آن‌ها یک روز بدون باران را تصور کرد، در این میان چند کشور با ویژگی‌های جغرافیایی و اقلیمی ویژه خود، بیشترین میزان بارندگی سالانه را به خود اختصاص داده‌اند.
بر اساس داده‌های بانک جهانی، کشورهایی که بیشترین بارش را تجربه می‌کنند در مناطق نزدیک به خط استوا قرار دارند و جغرافیای ویژه آن‌ها این روند را تقویت می‌کند. این کشورها به‌دلیل ترکیب منحصربه‌فرد شرایط جغرافیایی، اقلیمی و موقعیت خط استوا، رکورددار بارش در جهان محسوب می‌شوند و هر یک به شکل ویژه‌ای میزبان بارندگی‌های فراوان هستند.
کلمبیا واقع در آمریکای جنوبی به‌عنوان رکورددار جهانی، با میانگین سالانه ۳۲۴۰ میلی‌متر بارش، در صدر فهرست قرار دارد. موقعیت این کشور در نزدیکی خط استوا همراه با کوه‌های آند که هوای گرم مرطوب را به ارتفاعات می‌کشاند، موجب شکل‌گیری اقلیم‌هایی متنوع و بارش‌های شدید در مناطق گرمسیری شده است. بارش‌های فراوان در مناطق جنگلی گرمسیری، جلوه‌ای از این طبیعت مرطوب و غنی را به نمایش می‌گذارد.
سائوتومه و پرینسیپ، تنها نماینده قاره آفریقا در این فهرست، از ویژگی منحصربه‌فرد داشتن فصلی طولانی بارندگی مداوم برخوردار است که نزدیک به ۹ ماه طول می‌کشد. میانگین بارش سالانه در این کشور جزیره‌ای معادل ۳۲۰۰ میلی‌متر است که آن را به یکی از منحصربه‌فردترین اقلیم‌های پربارش تبدیل کرده است. بارش‌ها در سائوتومه و پرینسیپ تنها در چند هفته کوتاه زمستانی کاهش پیدا می‌کند.
پاپوآ گینه‌نو با توپوگرافی متنوع و قرارگیری در محل تلاقی دو صفحه تکتونیکی، بارش متوسط ۳۱۴۲ میلی‌متر را تجربه می‌کند. در این کشور، بادهای موسمی و شرایط جغرافیایی موحب می‌شوند بارش در مناطق مختلف متفاوت باشد، اما همچنان میزان بارش بسیار بالا است.
جزایر سلیمان با بارش سالانه ۳۰۲۸ میلی‌متر، تحت‌تأثیر کمربند کم‌فشار استوایی و موسمی‌های زمستانی قرار دارند که بارش سنگینی در سراسر این کشور ایجاد کرده است. این جزایر که اندازه‌ای مشابه ایالت مریلند در آمریکا دارند، یکی از بارانی‌ترین نقاط جهان به‌شمار می‌روند.
پاناما و کاستاریکا نیز در آمریکای مرکزی بین اقیانوس آرام و دریای کارائیب قرار گرفته‌اند و هر دو دارای بارش‌های سالانه نزدیک به ۲۹۳۰ میلی‌متر هستند. این دو کشور به دلیل توپوگرافی کوهستانی و قرارگیری در منطقه موسمی و بادهای تجاری، پوشیده از جنگل‌های بارانی و نواحی بسیار مرطوب هستند. در اصل وجود رشته‌کوه‌ها و موقعیت بین دو اقیانوس در این دو کشور، شرایط بارندگی شدید و به‌دنبال آن جنگل‌های بارانی انبوهی را به وجود آورده است.
ساموآ در اقیانوس آرام جنوبی نیز با میانگین ۲۸۸۰ میلی‌متر بارش سالانه، به‌واسطه شرایط اقلیمی گرمسیری، تأثیر بادهای شرقی و مناطق کوهستانی، مناطقی با بارش بسیار بالا دارد. نواحی شرقی این کشور تا ۶۰۰۰ میلی‌متر بارش دارند و بخش‌های غربی آن بارش کمتری دریافت می‌کنند.
مالزی و برونئی، هر دو در جزیره بورنئو نیز میانگین بارش سالانه بالایی دارند. مالزی با بارش متوسط ۲۸۷۵ میلی‌متر به‌واسطه تاثیر اقیانوس و باران‌های موسمی، اقلیمی مرطوب و بارانی دارد و برونئی با میانگین ۲۷۷۲ میلی‌متر نیز نواحی داخلی با بارش بسیار بالا را تجربه می‌کند و الگوهای موسمی ویژه خود را دارد. این کشورها به‌دلیل بارش‌های موسمی و ارتباط نزدیک با اقیانوس، اقلیم مرطوب و گرمی دارند.
اندونزی که چهارمین کشور وسیع جهان است، با میانگین ۲۷۰۲ میلی‌متر بارش سالانه، نمونه‌ای استثنایی در میان کشورهای بزرگ پربارش محسوب می‌شود. این کشور در منطقه همگرایی میان‌گرمایی واقع شده و همراه با الگوهای بارش موسمی طولانی‌مدت در ماه‌های مارس تا سپتامبر، فصل بارانی بزرگی را تجربه می‌کند.
