تحلیلی بر سخنرانی راهبردی رهبر انقلاب
سعید آجورلو، فعال سیاسی در یادداشتی برای «فرهیختگان» نوشت:
- دولت چهاردهم به دلایل زیادی استثنایی است؛
1. در زمانه خاصی تشکیل شد با انتخاباتی زودهنگام که نیرو‌های سیاسی و جامعه آمادگی آن را نداشتند؛ بنابراین نامزد‌ها و گروه‌های سیاسی با همین عدم آمادگی حاضر شدند که بخش زیادی از آن در مناظره‌ها قابل مشاهده بود.
2. در زمان جنگ روی کار آمد و همان زمان، جنگ خاورمیانه رفته‌رفته به ایران کشیده شده بود و شروع دولت هم با ترور شهید هنیه بود.
3. چینش کابینه و نوع رویکرد پزشکیان با حاکمیت هم نکته دیگری است که سعی کرد با مجلس و نهاد‌های حاکمیتی و حتی با رقیبش وارد چالش نشود. پزشکیان جزء معدود رؤسای‌جمهوری است که نمی‌خواهد انتخابات را ادامه دهد.
4. به دلیل اینکه شعار و قولی نداده است، به‌سختی به ایده اداره دولت می‌رسد. بخش‌های مختلف دولت ایده جدی در یک سال و نیم نداشتند. صورت مسئله روشن بود،
در چنین شرایطی دو دسته مخالف برای دولت، پیدا شد؛ 1. اصلاحطلبان رادیکال (چپ جنبشی) 2. جناح راست رادیکال (راست توده‌ای) هر دو گروه، به نحوی و به نوبت در حال تبدیل شدن به اپوزیسیون دولت هستند. راست توده‌ای از روزی که انتخابات تمام شد شروع به مخالفت با دولت کرد و همچنان هم ادامه می‌دهد که نمونه آن طرح بنزینی آقای پزشکیان است. موضوعات مختلف در سیاست خارجی و اینکه دولت در جنگ 12 روزه، علیه نظام کودتا کرده است و سخنانی از این سنخ با هدف استیضاح پزشکیان است. می‌خواهند دولت را کنار بزنند یا انتخابات زودهنگام به راه بیندازند یا دولت را از نظر معنوی تمام کنند و گزینه خود را سرکار بیاورند. یکی از مخاطبان جدی صحبت‌های رهبرانقلاب نه فقط در این سخنرانی که در ایام گذشته و دو سال اخیر، گروه‌های اصطلاحاً سوپر انقلابی بودند که در ادبیات سیاسی به آن‌ها راست توده‌ای می‌گوییم. گروه‌هایی که ادعای نمایندگی جامعه انقلاب را دارند؛ اما به دنبال منافع سیاسی هستند. بخشی از مخاطب رهبرانقلاب، همین گروه‌ها هستند به این معنی که اجازه دهند، دولت ثبات پیدا کند.
دسته چپ رادیکال یا چپ جنبشی، عمدتاً هیئت‌رئیسه جبهه اصلاحات را در اختیار دارند، این‌ها حاضر نیستند هزینه دولت شوند و به نفع دولت مصرف شوند.
اگر دولت برای آن‌ها مصرف شد استقبال می‌کنند، اگر اینطور نشد شروع به نقد دولت می‌کنند. هم بیانیه کمیته سیاسی جبهه اصلاحات و هم توییت جواد امام که عبور رسمی از دولت بود، به‌نوعی مشروعیت دولت را از بین می‌برند. به این دلیل که احساس می‌کنند هزینه می‌شوند و شاید بخواهند در انتخابات شورا لیستی مجزای از دولت و آقای پزشکیان بدهند به همین جهت، مواضعشان تند شده و اساساً شاید بخواهند به گفته خودشان اصلاحات را از نظر اجتماعی حفظ کنند که در بیانیه کمیته سیاسی جبهه اصلاحات که گفته شده باید قدرت را ر‌ها کنیم، سمت مردم برویم، محافظه‌کاری را کنار بگذاریم و صداقت داشته باشیم. اصلاحات در این بیانیه از دولت عبور کرد و سخنگوی جبهه اصلاحات نیز این مسیر را ادامه داد.
این عبور در آینده سرعت خواهد گرفت و اصلاحطلبان از دولت دور می‌شوند و بخشی از اصلاحطلبان میانه و روزنه‌گشا با دولت می‌مانند. بخشی از خطاب رهبرانقلاب به این گروه‌ها بود که ثبات سیاسی را به‌هم نزنند و دولت را تحت فشار قرار ندهند. نکته جالب توجه آنکه همین اصلاحطلبان، دولت را روی کار آوردند و 75 درصد از استانداران فعلی دولت، اصلاح‌طلب و اعتدالی هستند. اقتصاد سیاسی کشور در اختیار اینهاست؛ پست معاونت وزرا، رؤسای شرکت‌های بزرگ، هلدینگ‌ها، بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری، همه اصلاح‌طلب هستند. آن‌ها از جایشان تکان نمی‌خورند؛ اما به فحاشی به دولت و عبور از دولت ادامه می‌دهند. رهبری این دوطیف را نقد کردند. دولت بعد از یک سال و نیم در حال حرکت به سمت پروژه‌هایی است مثل انرژی و کالا برگ. به همین جهت باید قوام پیدا کند که بتواند این پروژه‌ها را جلو ببرد آن‌هم در تنگنایی که دو طیف راست جنبشی و چپ توده‌ای ایجاد کردند. در واقع دو گروه دنبال ناتمام ماندن دولت هستند؛ راست توده‌ای می‌خواهد رئیس‌جمهور استیضاح شود، چپ جنبشی و تجدیدنظرطلب هم به دنبال استعفای پزشکیان است و هر دو می‌خواهند دولت چهاردهم نیمه‌کاره بماند و صحبت‌های رهبری مقابل این پروژه نیمه‌تمام ماندن دولت است.
