طرفداری | آلدو سرنا (Aldo Serena) زاده ۲۵ ژوئن ۱۹۶۰ در شهر مونته بلونای ایتالیا است. او با ۱۸۳ سانتی‌متر در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. سرنا فوتبالش را از تیم‌های پایه مونته بلونا شروع کرد و در سال ۱۹۷۷، به تیم اصلی این باشگاه منتقل شد. در نخستین فصل بازی در تیم اصلی که در سری دی ایتالیا حضور داشت، سرنا توانست تا با آمار ۲۹ بازی و ۹ گل، از بهترین‌های تیمش باشد. قدرت بارز سرزنی، سرنای ۱۸ ساله را در سال ۱۹۷۸، راهی اینتر کرد تا این بازیکن، جهش سه سطحی را در فوتبالش داشته باشد. نخستین بازی سرنا در اینتر، دیدار هفته هشتم سری‌آ برابر لاتزیو بود که با گلزنی او همراه شد. با وجود شروع موفق، این بازیکن در اینتر به بازی‌های قابل توجهی نرسید و پس از حضور در چهار بازی، فصل را به پایان رساند.
انتقال قرضی به کومو، برنامه محبوب نراتزوری برای استعداد جوانش بود. او در ۱۸ بازی سری‌ب برای کومو، دو گل زد ک توانست تا با تاثیرگذاری در صعود کومو به سطح بالاتر، خود را به سطح قابل قبولی از فوتبال برساند. سرنا در سال ۱۹۸۰، انتقال قرضی دیگری را به مقصد باری داشت و آمار ۳۹ بازی و ۱۱ گل را به ثبت رساند. عملکرد موفق در جمع خروس‌ها، باعث شد تا این بازیکن، پس از بازگشت به میلانو، در اینتر ماندگار شود. قهرمانی نراتزوری در جام حذفی فصل ۸۲-۱۹۸۱، مجالی برای درخشش سرنا در بالاترین سطح ممکن فوتبال در کشورش بود. او در دیدار رفت فینال جام حذفی برابر تورینو، تک‌گل پیروزی‌بخش تیمش را به ثمر رساند تا با توجه به تساوی ۱-۱ بازی برگشت، به نوعی گل قهرمانی نراتزوری را زده باشد. ۲۹ بازی، پنج گل و یک پاس گل، حاصل فصلی بود که سرنا، موفق به گلزنی در جام برندگان اروپا برابر آدانا اسپور و بریس برابر فیورنتینا در لیگ شده بود.
در سال ۱۹۸۲، باشگاه میلان که در سری‌ب حضور داشت، با قراردادی قرضی، سرنا را از رقیب دیرینه خود خریداری کرد. پاز نخستین گل در نخستین بازی فصل برابر سامبندتسه، سرنا به بکی از ستاره‌های فصل میلان تبدیل شد و با آمار ۲۹ بازی، ۱۴ گل و چهار پاس گل، نقشی مهم در صعود تیمش داشت. بریس برابر لاتزیو در دیدار برگشت فصل و درخشش در جام حذفی، از جمله نقاط مثبت فصل بازیکنی بود که دیگر به دلیل گلزنی با ضربات سر، لقب «سرطلایی» را دریافت کرده بود. به همین دلیل بود که اینتر در سال ۱۹۸۳، مهاجم یاغی خود را در تیم نگهداشت و شاهد آمار ۳۷ بازی، ۱۰ گل و دو پاس گل او بود. در سال ۱۹۸۴، با تصمیم مدیران اینتر، سرنا بار دیگر مقصدی قرضی داشت و این بار با تورینو قرارداد بست.
پس از بریس برابر ناپولی، موتور گلزنی سرطلایی میلان در تورین نیز روشن بود و این بازیکن گل‌های حساس و مهمی را برابر اودینزه، یوونتوس و رم به ثمر رساند. گلزنی برابر اینتر، دیگر اتفاق مهم این فصل سرنا بود که به آمار ۳۵ بازی، ۹ گل و یک پاس گل منتهی شد. گل در دربی تورین، سرنا را به محبوب‌ترین بازیکن تیمش تبدیل کرده بود اما طولی نکشید تا انتقالی مجدد به تیم رقیب، پس از حضوری قرضی در میلان، کارنامه فوتبال این بازیکن را یاغی‌گونه‌تر کرد. مدیران یوونتوس که از نمایش این بازیکن برابر خودشان شگفت‌زده‌شده بودند، پس از مذاکره با مدیران اینتر، او را با با ۳.۱ میلیارد لیر خریداری کردند. نحوه نهایی‌شدن این انتقال نیز جذابیت‌های خودش را داشت؛ سرنا که در حال آماده‌سازی خود برای شرکت در کنسرت «بروس اسپرینگستین» بود، به ناگاه تماسی را از سوی «ارنستو پلگرینی»، ریاست وقت اینتر دریافت کرد. شوق بسیار زیاد سرنا برای حضور در کنسرت، دیدار او با رئیسش را به تعویق انداخت تا در غیاب او، انتقالش به یوونتوس، نهایی شود.
او با این انتقال به چهارمین بازیکن تاریخ فوتبال ایتالیا تبدیل شد که پیراهن هر سه تیم بزرگ این کشور را برتن کرده است. تک‌گل سه امتیازی برابر آولینو، آورده نخستین بازی سرنا برای بانوی پیر بود. او در ادامه فصل، علاوه بر ثبت دو بریس برابر پیزا و لچه، بار دیگر در دربی تورین، این بار با پیراهن یوونتوس و دیدار برابر رم، گلزنی کرد. ۳۵ بازی، ۲۰ گل و یک پاس گل در نخستین فصل سرنا در یوونتوس به ثبت رسید که حاصلی چون قهرمانی در سری‌آ و جام میان‌قاره‌ای داشت. طعم شیرین نخستین اسکودتو، حضور در یوونتوس را برای این بازیکن، شیرین‌تر کرد. در فصل بعدی، گل‌های مهم سرنا برابر رم، اینتر و میلان به ثمر رسید و آمار ۳۶ بازی و ۱۵ گل در کارنامه‌اش ثبت شد. جیووانی تراپاتونی که نقش مهمی در انتقال سرنا به یوونتوس داشت و سرمربی‌اش در نخستین فصل همکاری با این باشگاه بود، در سال ۱۹۸۷، این بار به عنوان سرمربی اینتر بر روی جذب سرطلایی مونته بلونا، اصرار ورزید. اینتر برای بازگرداندن سه‌باره مهاجم سابق خود، این بار ۳.۵ میلیارد لیر، خرج کرد.
سرنا شروع سوم خود به همراه نراتزوری را با گلزنی برابر امپولی شروع کرد و در ا دامه، تیم فصل قبل خود یعنی یوونتوس را با بریس در هفته ششم، نقره‌داغ کرد. او در جام یوفا نیز بریس کرد و دروازه بشیکتاش را دو بار گشود. ۳۱ بازی، ۹ گل و ۱۲ پاس گل، حاصل همکاری مجدد سرنا با «عمو تراپ» بود. این بازیکن در فصل ۸۹-۱۹۸۸، ستاره سری‌آ بود و با ثبت ۲۲ گل، علاوه بر عنوان آقای گلی، دومین اسکوتو را به کارنامه خود اضافه کرد. از گل‌های مهم این بازیکن در این فصل سری‌آ می‌توان به پنج بریس برابر آسکولی، فیورنتینا، پیزا، بولونیا و آتالانتا، گل‌های رفت و برگشت برابر رم و یوونتوس و گشودن دروازه باشگاه‌های سابق همانند میلان و تورینو، اشاره کرد. در فصلی که به آمار ۴۲ بازی، ۲۸ گل و پنج گل منتهی شد، گلزنی برابر بایرن مونیخ در دو بازی رفت و برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی جام یوفا، تجربه موفق دیگری برای سرنا بود. پس از ثبت ۳۶ بازی، ۱۳ گل و ۱۱ پاس گل در فصل ۹۰-۱۹۸۰، قهرمانی جام یوفای فصل ۹۱-۱۹۹۰، اتفاق مهم دیگری در سیاهه افتخارات این بازیکن بود. او در راه این مهم، تنها یک گل زد و در تمامی رقابت‌های فصل، آمار ۴۴ بازی، ۹ گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند.
در سال ۱۹۹۱، فابیو کاپلو درپی مهاجمی برای رقابت با مارکو فان باستن بود و با جذب آلدو سرنا، موافقت کرد. این بازیکن با حضور مجدد خود در تیم رقیب، توسط هواداران اینتر تحت فشار قرار گرفت و حواشی بسیاری را تجربه کرد. با این انتقال، او به «یاغی دوبل میلان» معروف شد. ثمره دومین مقطع همکاری با روسونری، دو قهرمانی در سری‌آ بود که با آمارهای ۱۴ بازی در فصل ۹۲-۱۹۹۱ و دو بازی در فصل ۹۳-۱۹۹۲ از این بازیکن، همراه شد. او در سال ۱۹۹۳، پایان حضورش در فوتبال حرفه‌ای را به اطلاع همگان رساند. شوت‌های قدرتمند و دقیق پای چپ، فضاسازی صحیح، استفاده از قد در بازی هوایی موفق و بازی فیزیکی، از جمله ویژگی‌های فنی سرنا در دوره فوتبالش بود. او به همراه کریستین ویری، از جمله بازیکنانی هستند که در دو باشگاه رقیب دو شهر تورین و میلان، بازی کرده‌اند.
نخستین تجربه ملی این بازیکن، حضور در المپیک ۱۹۸۴ بود که پس از ثبت تک‌گل پیروزی‌بخش نخستین بازی برابر مصر به رتبه چهارم ایتالیا در تورنمنت منتهی شد. نخستین بازی سرنا برای تیم ملی بزرگسالان کشورش، دیدار با تیم ملی لهستان در سال ۱۹۸۴ بود. پس از تجربه نخستین گل ملی برابر تیم ملی آلمان، این بازیکن عازم جام جهانی ۱۹۸۶ شد اما با نیمکت‌نشینی کامل، حتی در یک مسابقه نیز به میدان نرفت. پس از حضوری جسته و گریخته در اردوها و عدم حضور در یورو ۱۹۸۸، سرنا خود را به لیست نهایی ایتالیا برای جام جهانی ۱۹۹۰ رساند. او پس از نیمکت‌نشینی در سه بازی مرحله گروهی، در مرحله یک‌هشتم نهایی به ترکیب لاجوردی‌پوشان اضافه شد و توانست با یک گل و یک پاس گل در پیروزی ۰-۲ کشورش، قهرمان این مرحله باشد. با این وجود، او در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر ایرلند، تنها ۱۹ دقیقه بازی کرد. دیدار نیمه نهایی این تورنمنت برابر آرژانتین، دیدار بسیار سختی برای ایتالیایی‌ها بود که برنده آن در نهایت با ضربات پنالتی مشخص شد. در حالی که پس از پنالتی از دست رفته دونادونی و ضربه گل‌شده مارادونا، تنها امید صعود برای ایتالیایی‌ها، گل‌شدن پنالتی سرنا بود، او نتوانست از پس این مهم بربیاید و با از دست دادن پنالتی کشورش، آن‌ها را از رسیدن به فینال جام جهانی محروم کرد. پس از بریس برابر تیم ملی قبرس در سال ۱۹۹۰، سرنا دیگر در رده ملی دیده نشد. او با ۲۴ بازی، پنج گل و یک پاس گل، دوره ملی خود را پشت‌سر گذاشت.
