پرسپولیس با ایدئولوژی جدید: تهاجمی، هدفمند و مرگبار در ریباندها

بازی پرسپولیس نشان داد با آمدن اوسمار، چیدمان و ایدئولوژی تیم به‌طرز چشمگیری تهاجمی‌تر و هدفمندتر شده است. مهم‌ترین تغییر؛ فاصله گرفتن از استراتژی ارسال‌های بلند از جناح (به سبک وحید هاشمیان) و حرکت به سمت مالکیت عمقی، پاس‌های خط‌شکن و حملات سریع سازمان‌یافته است.

شاخص‌ترین موضوع تاکتیکی، تمرکز روی توپ‌های برگشتی و ریباندهاست؛ تیم در بازی‌های اخیر،از جمله مقابل استقلال خوزستان و همین دیدار، دو گل کلیدی‌اش را از موقعیت‌های برگشتی به‌دست آورد که نشان می‌دهد این موقعیت‌ها در تمرینات برنامه‌ریزی و مرور می‌شوند. پرسپولیس همچنین در فاز حمله نسبت پنج-‌پنج را حفظ می‌کند؛ یعنی پنج بازیکن اضافه در نزدیکی محوطه که هم تعادل هجومی ایجاد می‌کند و هم فشار را روی دفاع حریف بیشتر می‌کند.

مثال‌های عینی هم در گل اول با ارسال محمد عمری و اضافه شدن به‌موقع میلاد محمدی رقم خورد؛ حضور سروش رفیعی از جناح مخالف نیز فضا را باز و فرصت را ایجاد کرد. در گل دوم، حضور عمری با قد و سرعتش باعث شد طرف مقابل به‌هم ‌ریخته عمل کند؛ محبی به‌عنوان بازیکن آزاد بین کانال‌ها حرکت کرد و با چرخش بین وینگرها و علیپور، تحلیل موقعیت برای مدافعین دشوار شد. در آن لحظه حریف در چرخش‌ها آگاهی محیطی نداشت و انتقال سریع توپ در پرسپولیس کار را تمام کرد.

البته تعویض‌ها محافظه‌کارانه بود؛ تیم کنترل بازی را در دست گرفت و اوسمار از ریسک‌های غیرضروری پرهیز کرد. جمع‌بندی نهایی این است که برای مهار پرسپولیس، یک برنامه کلیشه‌ای کفایت نمی‌کند؛ رقبایی که می‌خواهند ایستادگی کنند باید طرحی ویژه برای خنثی‌سازی مالکیت عمقی، پوشش ریباندها و محدود کردن فضای تحرک محبی و چرخش وینگرها داشته باشند.