به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «احمد الخالدی» پزشک جوان فلسطینی که در حال جستجوی پرونده‌های پزشکی نیم‌سوخته در بیمارستان «الشفا» در شهر غزه بود، گفت: این اسناد حاوی اسامی زخمی‌ها و بیماران، تاریخ عمل‌های جراحی آنها و نیز اطلاعات شخصی آنها از جمله نام و تاریخ تولد آنهایی است که در بمباران‌ها جان خود را از دست دادند، اینها فقط کاغذ نیستند بلکه حافظه غزه هستند.
بنابر روایت ایسنا، الخالدی در گفت‌وگو با روزنامه فرامنطقه‌ای «القدس العربی» اظهار کرد: همین اتفاق برای بیمارستان کودکان «النصر» در شهر غزه رخ داد که رژیم اشغالگر در ابتدای سال ۲۰۲۴ آن را به طور کامل ویران کرد و با وجود درخواست‌ها، هنوز به کار بازنگشته است، رژیم اشغالگر تلاش کرده با از بین بردن آرشیو پزشکی این بیمارستان، جنایاتی را که در حق کودکان فلسطینی مرتکب شده، مخفی نگه دارد.
«منی الاشقر» پرستار فلسطینی نیز که ۱۰ سال گذشته را در بخش زایمان بیمارستان الشفا مشغول به کار بوده، گفت: جنگ فقط مردم را از بین نبرد، بلکه تاریخچه پزشکی آنها را نیز نابود کرد، هر پرونده پزشکی که سوخته، در واقع داستان بیماری است که دیگر در سیستم درمانی اثری از او وجود ندارد.
بیمارستان الشفا به عنوان بزرگترین مرکز درمانی غزه مارس سال گذشته بعد از چند روز محاصره، هدف یورش گسترده نیروهای اشغالگر قرار گرفت که با تخریب بخش‌های اصلی و مهم آن و غارت بخشی از تجهیزات و مدارک پزشکی آن به پایان رسید.
بر اساس گزارش وزارت بهداشت فلسطین در غزه، ده‌ها تن از کادر پزشکی و آوارگان فلسطینی که داخل بیمارستان بودند، در این حمه شهید یا بازداشت شدند و بخش‌های مختلف بیمارستان تعطیل شد.
یکم سپتامبر بعد از عقب‌نشینی نیروهای اشغالگر از بیمارستان، تیم‌های امدادی و نیروهای داوطلب برای راه‌اندازی تدریجی بخش‌های اصلی بیمارستان به ویژه اورژانس و بخش دیالیز به این بیمارستان بازگشتند.
اسنادی که در میان آوارهای بیمارستان پراکنده شده، در واقع تاریخی است که سعی دارد زنده بماند، هر پرونده مفقوده‌ای تنها به معنای از دست رفتن اطلاعات پزشکی نبوده، بلکه به منزله از دست رفتن بخشی از تاریخ این نسل‌کشی است، چراکه آرشیو پزشکی به صورت غیرمستقیم پیامدهای جنگ بر غیرنظامیان را به ثبت می‌رساند و سندی واقعی از جنایات مستمری است که حتی مدارک آنها در حال نابودی است.
شرایط در بیمارستان «کمال عدوان» در شمال نوار غزه نیز که آرشیو اسناد آن هدف حمله مستقیم قرار گرفته، بهتر نیست. در این رابطه «حسام دلول» از کارمندان اداری این بیمارستان گفت: دیگر نمی‌توانیم وارد بیمارستان شویم چراکه در منطقه‌ای خطرناک قرار دارد که دسترسی به آن دشوار است، همه چیز ویران شده، ما آرشیو بیمارستان را از ۲۰ سال قبل حفظ کرده بودیم و همه اطلاعات بیماران را ثبت کرده بودیم اما رژیم اشغالگر همه آنها را از بین برد.
برخی کارشناسان بر این باور هستند که اسناد پزشکی به منزله مدارک قانونی هستند که می‌توانند به عنوان شواهد موثقی در دادگاه‌های بین‌المللی برای اثبات جنایات جنگی و نسل‌کشی استفاده شوند. هر گزارش جراحت، فوت یا امدادرسانی در واقع حاوی نشانه‌های دقیقی از جنگ و سلاح‌های مورد استفاده در آن است.
دکتر «محمد زقوت» مدیرکل بیمارستان‌های غزه در گفت‌وگو با «القدس العربی» اظهار کرد: بیش از ۷۰ درصد از آرشیو پزشکی بیمارستان‌های الشفا، کمال عدوان و النصر در جنگ اخیر از بین رفته و یا گم شدند.
دکتر زقوت گفت: رژیم اشغالگر تنها دستگاه‌های پزشکی را هدف قرار نداد، بلکه بخش‌های کاملی را که حاوی اطلاعات بیماران و روند درمان آنها است، تخریب کرد، آنچه از دست رفته فقط اطلاعات نبوده بلکه تاریخچه نهادی است که می‌تواند نشان دهد آنچه در غزه انجام شده، یک نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده است.
«خلیل الدقران» سخنگو وزارت بهداشت غزه نیز به «القدس العربی» گفت: نابود کردن آرشیو پزشکی کار تیم‌های مستندسازی داخلی و بین‌المللی را به شدت سخت می‌کند. ما هزاران زخمی و بیمار داریم که به دلیل نابود شدن مدارک پزشکی، نمی‌توانیم وضعیت آنها را پیگیری کنیم، همچنین امکان اثبات جرائم انجام شده را نداریم.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود ۳۶ بیمارستان و مرکز درمانی در نوار غزه مستقیم آسیب دیده و بخش بزرگی از آرشیو آنها از بین رفت، در حالی که کمیته‌های بین‌المللی تحقیقات معمولا برای اثبات جنایات انجام شده در حق غیرنظامیان به این مدارک استناد می‌کنند.
در گزارش‌های بین‌المللی جدید نیز به این نکته اشاره شده که تخریب مراکز درمانی غزه تنها به زیرساخت‌ها و دستگاه‌های پزشکی محدود نبوده و شامل حال تاریخچه سیستم بهداشتی نیز بوده است.
بر اساس گزارش سازمان فلسطینی «حق» که یک نهاد وابسته به کمیته بین‌المللی حقوقدانان در ژنو است، حملات مکرر به بیمارستان‌های غزه موجب نابودی بخش بزرگی از اسناد پزشکی شد و پیگیری پرونده‌های پزشکی و درمانی را دشوار ساخت، این حملات هم پزشکان را از ابزارهای کارشان و هم بیماران را از تاریخچه پزشکی‌شان محروم کرد.
سازمان جهانی بهداشت نیز در گزارشی اعلام کرد که احیای ساختار درمانی غزه با چالش‌های بی‌سابقه‌ای مواجه است که مهمترین آنها بازسازی سیستم‌های ثبت اسناد است.
مرکز مطالعات فلسطین نیز که حملات انجام شده علیه بیمارستان‌ها و مراکز آمار را مستند کرده، تاکید کرد این آسیب تنها مادی نبوده، بلکه به تاریخچه و آرشیو حوزه بهداشت نیز آسیب زده، بسیاری از بیمارستان‌ها دیگر به پرونده‌های بیماران خود دسترسی ندارند و هزاران پرونده دیجیتال و کاغذی به دلیل قطع مکرر برق و حملات مکرر نابود شدند.
«سامی الجرو» یکی از نیروهای بخش اورژانس بیمارستان الشفا نیز به القدس العربی گفت: وقتی بعد از عقب‌نشینی اشغالگران به بیمارستان بازگشتیم، چیزی به جز دیوارهای سوراخ شده، ندیدیم، آرشیو کاغذی کاملا سوخته بود و آرشیو دیجیتال نیز به دلیل نابود شدن سرورها و کامپیوترها از دست رفته بودند، ما همه چیز حتی فهرست اسامی شهدا را از دست دادیم.
«بسام زقوت» چهره حقوقی و مدیر انجمن امدادرسانی غزه اظهار کرد: آرشیو پزشکی ستون اصلی هر اقدام قانونی برای اثبات جنایات رژیم اشغالگر است، با این اسناد می‌توان ثابت کرد که در جنگ از سلاح‌های ممنوعه استفاده شده و یا اینکه چه نقاطی مورد هدف قرار گرفتند و جنایات انجام شده در حق غیرنظامیان به چه شکلی بوده‌اند.
زقوت تاکید کرد: نابودی آرشیوها ضربه بزرگی را به قربانیان و حق دادخواهی آنها وارد کرد اما می‌توان بخشی از آن را با اظهارات شاهدان عینی، اسناد هلال احمر و گزارش‌های بیمارستان‌های صحرایی بازگرداند.
«مایکل لینک» کارشناس حقوقی و گزارشگر سابق سازمان ملل در اراضی اشغالی فلسطین گفت: آرشیو پزشکی از جمله قوی‌ترین اسنادی است که می‌توان به دیوان کیفری بین‌الملل ارائه کرد و نابودی عامدانه آن در زمره جرایم محو شواهد قرار می‌گیرد و این همان کاری است که در گذشته در نسل‌کشی سربرنیتسا در بوسنی و هرزه‌گوین انجام شد.
219
