به گزارش همشهری‌آنلاین، بلم، شهری در برزیل در میان جنگل‌های آمازون که ریه زمین است، درحال برگزاری نشست اقلیمی کپ۳۰ (COP30) بود. صندلی‌های نشست آماده حضور نمایندگان رسمی دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ بود که ناگهان درها شکست و صدایی گروهی از بومیان همان‌هایی که هنوز در عصر مدرن پیوندشان با طبیعت و زمین عمیق است به همراه گروهی از فعالان محیط‌زیست طنین‌انداز شد. بومیان و فعالان با درگیری با پلیس و شکستن موانع برای مدت کوتاهی موفق شدند وارد سالن شوند و شعار دادند: «زمین ما فروشی نیست!» و «نمی‌توانیم پول بخوریم!»—اما در میان این فریادها، صدایی دیگر نیز پیچید: صدای غزه.
پلاکاردهایی در جمعیت بلند شد که رویشان نوشته بود: «نسل‌کشی خاموش» و «آزادی برای فلسطین». در این نشست، در دل جنگل‌های آمازون، آزادی انسان و زمین در هم تنیده شد. آنان که برای حفظ درختان می‌جنگیدند، برای رهایی انسان‌ها نیز فریاد زدند.
در بلم، صدای خاک، درخت، و انسانِ بی‌پناه، در جهانی که هم طبیعت را می‌فروشد و هم انسان را فراموش کرده، تنیده شد.
