ضرورت برنامه‌ریزی منسجم برای کلینیک‌ها و دوره‌های دانش‌افزایی بسکتبال

در سال‌های اخیر، فدراسیون بسکتبال ایران کلینیک‌ها و دوره‌های دانش‌افزایی متعددی با حضور مدرسان داخلی و خارجی برگزار کرده است؛ از جمله دوره‌های ویژه بانوان با حضور النی کاپوچیانی، دوره‌های مربیان مرد با تدریس سوتیریس مانولوپولوس، و همچنین کارگاه‌هایی با حضور مربیانی مانند واسو میلوویچ و لوکا کاروالیو. این موضوع در مجموع نشان می‌دهد فدراسیون به ارتقای سطح دانش فنی مربیان توجه دارد و تلاش می‌کند از تجربه کشور‌های مختلف بهره‌مند شود، اما سوال اینجاست که خروجی آن چه بوده است.

با این حال، مقایسه روند فعلی با الگو‌های رایج در کشور‌های صاحب بسکتبال نشان می‌دهد نیاز به یک برنامه‌ریزی یکپارچه و بلندمدت در حوزه آموزش مربیان احساس می‌شود؛ برنامه‌ای که بتواند دوره‌های دانش‌افزایی را در چارچوبی مشخص تعریف کند تا مربیان بدانند هر سطح آموزشی چه سرفصل‌ها و چه استاندارد‌هایی دارد.

برپایی کلینیک‌ها و دانش‌افزایی‌ها فی‌نفسه خوب است و ایرادی به آن وارد نیست، اما باید اشاره کرد در بسکتبال دنیا مطابق با نقشه راه کشورهاست. کشور‌های صاحب بسکتبال، ارتقاء یا دانش‌افزایی‌های مربیگری را در ساختار ملی تعریف کرده‌اند. از این رو برنامه‌ریزی آموزشی، از چارچوب مشخصی برخوردار بوده و معمولاً بر اساس «نقشه راه آموزشی» و «سطوح استاندارد» طراحی می‌شود و انتخاب مدرسان نیز در همین چارچوب صورت می‌گیرد. این طور نیست که هر زمان از هر کشوری یک مدرس با هر میزان سواد و دانش مربیگری در بسکتبال دعوت شود. چه بسا در سوابق مربیان جوانی همچون «لوکا» یا «واسو» اصلاً مدرسی دیده نشده است. در ایران هم دوره‌های فعلی می‌تواند با قرار گرفتن در یک ساختار منظم، اثربخش‌تر و هدفمندتر شود.

از سوی دیگر، اگر پس از برگزاری هر دوره، گزارش یا ارزیابی رسمی از کیفیت اجرا و میزان اثربخشی آن انجام شود، می‌تواند به بهبود روند آموزشی آینده کمک کند و مسیر پیشرفت مربیان را شفاف‌تر نماید.

فارغ از درآمدی که برگزاری این برنامه‌ها برای فدراسیون دارد، نگاه بیشتر به نبودِ نظام حرفه‌ای در یک نقشه‌راه آموزشی با سرفصل‌های استاندارد است و سئوالی که مطرح است اینکه، فلسفه برگزاری کلینیک‌ها و دانش‌افزایی‌ها با مربیانی از یونان، مونته‌نگرو، برزیل، روسیه و ... چیست؟

در مجموع، هرچند برگزاری کلینیک‌ها و دوره‌های آموزشی اقدامی مثبت و ارزشمند است، اما طراحی یک ساختار منسجم، استاندارد و قابل ارزیابی می‌تواند کیفیت این دوره‌ها را افزایش داده و مسیر توسعه بسکتبال ایران را روشن‌تر و حرفه‌ای‌تر کند.

انتهای پیام/