همشهری آنلاین: جین هکمن نقش خوب و به‌یادماندنی در کارنامه‌اش زیاد داشت. الکساندر لارمن، نویسنده «تلگراف»، ۵ نقش مهم او را مرور کرده است. هکمن طیف متفاوتی از نقش‌ها را ایفا کرده که انتخاب ۵ نقش از میانشان واقعا کار خیلی سختی است. با این حال، این ۵ نقش در میان کارهای هکمن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
۵. بانی و کلاید (۱۹۶۷)
جین هکمن کار سینمایی خود را با نقشی بدون عنوان در فیلم فراموش‌شده‌ی «مَد داگ کال» (۱۹۶۱) آغاز کرد، اما تا سال ۱۹۶۷ و در سن نسبتاً دیررس ۳۷ سالگی، نخستین نقشی را به دست آورد که هویت او را به‌عنوان یک بازیگر تعریف کرد. فیلم کلاسیک گانگستری «بانی و کلاید» با بازی وارن بیتی و فی داناوی، هرچند بر ستاره‌های جذاب خود متمرکز بود، اما هکمنِ غیرجذاب و خشن در نقش «باک برو»، برادر بزرگتر کلاید، هر بار که روی صفحه ظاهر میشد، صحنه‌ها را از آن خود میکرد. او یک مونولوگ درخشان و نفسگیر درباره‌ی پسری در یک مزرعه لبنیات دارد که هکمن آن را با ترکیبی دقیق از تهدید و جذبه اجرا میکند، و وقتی او روی پرده است، نمیتوانید چشمانتان را از او بردارید. او بهدرستی نامزد دریافت اسکار شد و این نقش، او را به لیگ بازیگران بزرگ پرتاب کرد.
۴. مکالمه (۱۹۷۴)
اگر نقش «پاپای» در «ارتباط فرانسوی» نیازمند بازی پرجنب‌وجوش (اما کنترلشده) بود، شاهکار فرانسیس فورد کاپولا، «مکالمه»، دقیقاً خلاف آن را میطلبید. در نقش «هری کال»، متخصص شکاکی که باور دارد—به دلایل موجه—که «آنها» واقعاً دنبالش هستند، هکمن یکی از آرامترین و درونگراترین اجراهایش را ارائه میدهد. او در این نقش، همه‌چیز را از تنهایی و انزوا تا ترس موریزی، تنها با دیالوگ‌های کم‌حجم و حرکت‌های ریز و پرابهام چهره‌اش منتقل میکند. نتیجه، اثری است که از آغاز تا پایان برق‌آساست. جالب آنکه فیلم مهیج و درخشان تونی اسکات در سال ۱۹۹۸، «دشمن ملت»، به‌نوعی دنبالهای نمادین بر این فیلم محسوب میشود؛ جایی که شخصیت کال اینبار با نام «بریل» و با انفجارهایی بسیار بیشتر ظاهر میشود. هر دو فیلم به‌شدت تماشایی هستند.
۳. نابخشوده (۱۹۹۲)
هکمن دومین اسکار خود را برای نقش مکملش در اثر تاریک و تأمل‌برانگیز کلینت ایستوود، «نابخشوده»، که به میراث خشونت میپردازد، دریافت کرد. او در این نقش توانست توجه‌ها را از مجموعه‌ای استثنایی از بازیگران شامل مورگان فریمن، ریچارد هریس و خود ایستوود برباید. در نقش «کلانتر لیتل بیل»، او شهر «بیگ ویسکی» را همچون قلمرو شخصی خود اداره میکند و هرکس را که سر راهش بایستد، کتک زده یا میکشد تا اینکه با همتای خود، «بیل مانی» ایستوود—تجسم انتقامجوی کم‌حرف—روبه‌رو میشود. مهارت هکمن، همچون همیشه، در یافتن انسانیت درون شخصیتی است که یک بازیگر ضعیفتر ممکن بود صرفاً به‌عنوان یک شرور معمولی تصویر کند. این موضوع به‌خوبی در جمله‌ی آخر خشمگینانه‌اش نمایان است: «من سزاوار مرگ اینچنینی نیستم… داشتم خانه‌ای میساختم!»
۲. خانواده تننبام (۲۰۰۱)
آخرین نقش بزرگ سینمایی هکمن در کمدی سیاه استادانه‌ی وس اندرسون، «خانواده تننبام»، رقم خورد. او در این فیلم، «رویال تننبام» را بازی میکند—پدر جداشده از خانوادهی عجیب‌وغریب خود که در ساعت نیاز به سوی آنها بازمیگردد. گفته میشود هکمن و اندرسون در صحنه‌ی فیلمبرداری مانند سگ‌های هار باهم دعوا میکردند، تا حدی که بیل موری مجبور شد برای محافظت از کارگردان در برابر بازیگر وارد عمل شود. بااین‌حال، هیچ نشانه‌ای از این تنشها در اجرای بینظیر هکمن دیده نمیشود. او در نقش رویال، صحنه‌هایی را اجرا میکند که تقریباً هر بازیگر دیگری در اجرایشان شکست میخورد، اما با رسیدن به صحنه‌ی پایانی‌اش با پسر خشمگینش، «چاس» (بن استیلر)، هکمن به‌طرزی استثنایی و حتی دردناکی تأثیرگذار میشود. اگر این نقش، آواز قوی او میبود، قطعاً پایان‌بندی باشکوه و شایسته‌ای برای کارنامه‌اش محسوب میشد.
۱. ارتباط فرانسوی (۱۹۷۱)
تصور نیویورکی خشن‌تر از آنچه در فیلم مهیجِ ویلیم فریدکین به تصویر کشیده شد، دشوار است. این خشونت در بازی بینظیر هکمن در نقش کارآگاه «جیمی پاپای دویل» متجلی شد—یک پلیس نژادپرست و قانون‌شکن که تنها به‌خاطر نقض قانون در راه تحقق عدالت بزرگتر، کمی همدردی برمیانگیزد. این فیلم نه‌تنها میزبان یکی از بهترین تعقیب و گریزهای خودرویی تاریخ سینماست—که هکمن خود را به‌خطرات واقعی در آن انداخت—بلکه اجرای اسکاربرده‌ی او نیز مطالعه‌ای شگرف در عمق و ظرافت است.
تماشاگر هرگز واقعاً از پاپای خوشش نمیآید، اما نقش خشن و بی‌پروای هکمن، شما را از اولین فریم تا آخرین صحنه میخکوب میکند. دنباله‌ی فیلم به‌ناگزیر به پای نسخه‌ی اول نمیرسد، اما هکمن—به‌ویژه در سکانسی طاقت‌فرسا که باید پس از معتاد شدن به هروئین توسط خلافکاران، ترک اعتیاد کند—باز هم درخشان است.
جین هکمن فقید طیف متفاوتی از نقش‌ها را ایفا کرده که انتخاب ۵ نقش از میانشان واقعا کار خیلی سختی است. با این حال، این ۵ نقش در میان کارهای هکمن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
