وام ازدواج زیر تیغ بی‌اعتنایی/ تکلیف صف کیلومتری وام ازدواج چه می‌شود؟

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو - مرضیه کوثری: وام ازدواج در کشور پیشینه ۱۶ ساله دارد؛ این وام اولین بار در سال ۱۳۸۸ به‌طور رسمی وارد نظام بانکی کشور شد و بانک‌ها موظف به پرداخت این تسهیلات به زوج‌های تازه متاهل شدند. تسهیلات ازدواج با هدف حمایت از جوانانی که در آستانه تشکیل خانواده هستند و تأمین بخشی از هزینه‌های اولیه زندگی مشترک آن‌ها ارائه شد.

اولین مقدار وام ازدواج در سال ۸۸، دو میلیون تومان تعیین شد. پس از آن و با افزایش تورم نیز وام ازدواج هر چند سال یکبار دستخوش تغییر و افزایش می‌شد. تااینکه از سال ۹۸ به بعد به دلیل جهش یکباره قیمت‌ها و تورم بالای طولانی مدت، مقدار این وام هر سال افزایش پیدا کرد. اما در سال ۱۴۰۴ میزان این وام مانند سال گذشته، یعنی ۳۰۰ میلیون تومان، تعیین و به شبکه بانکی کشور ابلاغ شد.

به دلیل اهمیت بسزایی که وام ازدواج در سال‌های اخیر پیدا کرده است، در قوانین بودجه سال‌های ۱۴۰۲ به بعد، مجموع مقداری که تا پایان آن سال باید توسط شبکه بانکی به مردم پرداخت شود نیز مشخص شده است. این مقدار برای دو سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳، ۲۰۰ هزار میلیارد تومان و برای سال جاری ۲۷۰ هزار میلیارد تومان تعیین شد.

در قوانین بودجه این موضوع قید شده است که این میزان مشخص شده، صرفا باید برای وام ازدواج، فرزندآوری و ودیعه مسکن پرداخت شود؛ بنابراین اگر حتی تا پایان سال میزان تعیین شده به متقاضیان پرداخت نشود، به بخش دیگری تخصیص نمی‌یابد و از طرق دیگری به زوج‌ها پرداخت خواهد شد.

این اهمیت بالایی که برای پرداخت تسهیلات ازدواج در قوانین بودجه به آن پرداخته شده است و مجلس شورای اسلامی نیز پیگیر اعطای این وام بوده، به دلیل کمک دولت در هزینه‌های اولیه ازدواج جوانان است.

اما موضوع مورد توجه این است که الیاس حضرتی، رئیس شورای اطلاع رسانی دولت، در سال گذشته عنوان کرده بود که وام ازدواج و فرزندآوری در ترویج این دو امر بی‌تاثیر بوده و هزینه اضافی برای دولت تلقی می‌شود.

نکته اول درخصوص صحبت حضرتی این است که هدف و اولویت اصلی وام ازدواج و فرزندآوری کاهش هزینه‌های جوانان در این دو حوزه است و ترویج این موضوعات جزو اولویت‌های پایین‌تر آن محسوب می‌شود؛ بنابراین طرح این موضع توسط رئیس شورای اطلاع رسانی دولت که دلیل عدم پرداخت وام تکلیفی ازدواج بی تاثیر بودن آن در ترویج امر ازدواج است، بی اساس است.

نکته دوم این است که صف بلند بالای وام ازدواج، هرروز طولانی‌تر می‌شود و همین موضوع نشان‌دهنده این است که این وام برای متقاضیان خود، کمک هزینه مناسبی محسوب می‌شود.

اگر دولت در حال اجرای طرح‌های مختلف برای جوانی جمعیت و تسهیل ازدواج جوانان است، باید به این نکته توجه کند که اولین گام در حل این مسئله، پاسخ به خواسته‌های منطقی آنهاست. چنانچه حمایت‌های معیشتی، که حداقلی‌ترین کمک دولت در این حوزه به شمار می‌رود، حذف یا تضعیف شود، اهداف مرتبط با جوانی جمعیت با شکست مواجه خواهد شد.