برای تیمی که مدعی قهرمانی است و میخواهد صدر جدول را دوباره پس بگیرد، یک سری وظایف روتین و مشخص در فوتبال وجود دارد که حتماً باید انجام شود. برای چنین تیمی در سیستم سه امتیازی، مساوی به مراتب بدتر از شکست است چرا که شوک ناشی از باخت را ندارد تا در بازی بعد به کمک تیم بیاید.
حالا استقلال ساپینتو به درد مساوی های متوالی دچار شده، چرا که هیچ کدام از آن الزامات کسب پیروزی و بازگشت به صدر جدول را ندارد، یا در زمین رعایت نمیکند. در حقیقت آخرین برد استقلال در هفته نهم برابر آلومینیوم بود، بازی هفته دهم با سپاهان به تعویق افتاد و استقلال که بعد از پیروزی بادآورده مقابل فولاد -به لطف هدیه علی نعمتی وگرنه آن جدال هم باید مساوی میشد- در دربی بدون گل متوقف و پس از آن برابر ملوان و خیبر با نتیجه ۱-۱ مساوی کرده است.
استقلال دو سوم امتیازات سه بازی اخیر را از دست داده و با هر مساوی، بیشتر روحیه خود را برای رقابت با مدعیانی که هر هفته پیروز میشوند، از دست میدهد. چون ساپینتو که بعد از نتایج نامطلوب ابتدای فصل، به ترکیب اصلی و برنده خود رسیده بود حالا در هر هفته مدام تغییراتی در ترکیب میدهد که همین اولین ضربه را به تیمش میزند. استفاده از بازیکنانی که حداکثر توانایی آنها در سیستم ۴-۲-۳-۱ نیست.
این جابجاییها باعث تضعیف روحیه بازیکنان حاضر در زمین هم میشود، آنها که احساس میکنند با هر کارنامه و نوع نمایش، نفر بعدی در تغییرات ساپینتو هستند. آنها هم که بعد مدتها به زمین می آیند، در بهترین کیفیت خود نیستند و کسی که این بازی بیرون نشسته، بازی بعد مثل آنها افت می کند.
استقلال مثل هفتههایی که برنده میشد، در نیمه اول گل میزند اما آشکارا قادر به محافظت از گل زده خود نیست. چرا که خط ارتباطی بین دفاع و هافبک قطع شده و امیر محمد رزاق نیا تا میآید با اندونگ مچ شود، روزبه را کنار خود میبیند! مشکل بزرگ دیگر استقلال حملات کلامی بازیکنان بزرگ و اسم و رسمدار درون زمین به جوانترهاست. آنها که در غیاب اسمهای بزرگ جور تیم را کشیده و خوش میدرخشیدند، اما حالا باید کمبود آمادگی جسمی بازیکنان پا به سن گذاشته را تحمل و همزمان مورد کنایههای آنها نیز قرار گیرند!
مشکل دیگر استقلال درون زمین از بین رفتن زوجهای موفق است. صالح حردانی و یاسر آسانی در سمت راست، حسین گودرزی و علیرضا کوشکی در سمت چپ، حالا دیگر آن زوجهای درخشان ماه قبل نیستند. حضور رامین و میل او به نفوذ، از کارایی آسانی کم کرده و اصرار هافبکها به یک باله کردن حملات استقلال، سمت چپ را هم از کار انداخته است. البته که اگر توپها را به سمت راست نفرستند، مورد تشر قرار میگیرند!
در قلب خط دفاعی آشورماتوف آشکارا عصبی شده و دیدیم که همین بازی اخطار گرفت، چرا که در هر مسابقه یک زوج جدید را کنار خود میبیند. هنوز تکلیف عارف آقاسی مشخص نشده و آرمین سهرابیان نیز از داگ هاوس بیرون آمد، انگار دوباره مثل ابتدای فصل هر بازی قرار است یک زوج امتحان شوند!
و در نهایت روح تیمی و قدرت تاکتیکی آبیهاست. در حالی که سایر رقبا حتی با وجود شروع بد مثل سپاهان، حالا به بلوغ تاکتیکی و روحی خود رسیدهاند، استقلال قادر به تکرار همان داشتههای ماه قبل نیز درون زمین نیست. گویی انگار همه چیز برای این تیم تازه شروع شده است و نتیجه همین میشود که میبینیم، هر بازی دورتر از صدر و گم شدن امتیازاتی که دور برگشت همه قدر و ارزش واقعی آنها را متوجه خواهند شد.
اینجا را بخوانید: استقلال حریف غولکش لیگ نشد/ تقسیم امتیازها با پنالتیهای مشکوک!
