جنبش بیداری زنده است
جنبش بیداری دانشگاه‌های آمریکا ادامه دارد، اگرچه نه به اندازه سال گذشته اما هنوز دانشجویان به سیاست‌های حمایتی آمریکا از رژیم صهیونیستی اعتراض دارند و با وجود سرکوب شدیددولت آمریکا، اخراج بسیاری از این دانشجویان و محدود کردن بودجه دانشگاه‌ها همچنان نشانه‌های آشکاری از زنده بودن این جنبش وجود دارد.
نمونه‌اش ویدئوی دیروز از دانشگاه کلمبیا که بسیاری از دانشجویان با سر دادن شعار خواستار آزادی دانشجویان بازداشتی بودند. اتفاقی که به نوعی مسئولان دانشگاه را از زنده بودن این جنبش شوکه کرد.
بازداشت، تعلیق، اخراج
گزارش‌ها نشان می‌دهد که پس از اوج‌گیری اعتراضات در آوریل و می ۲۰۲۴، بسیاری از دانشگاه‌ها با استفاده از نیروهای پلیس، بازداشت معترضان و اعمال محدودیت‌های اداری (مانند تعلیق دانشجویان یا لغو مراسم فارغ‌التحصیلی) سعی در توقف این تجمعات داشتند. برای مثال، در دانشگاه کلمبیا، پلیس نیویورک برای متفرق کردن معترضان و برچیدن چادرهای تحصن مداخله کرد و طی آن بیش از ۱۰۰ نفر بازداشت شدند. برخی دانشگاه‌ها هم مانند دانشگاه نورث‌وسترن و براون با معترضان به توافق رسیدند تا تحصن‌ها پایان یابد اما این توافقات اغلب شامل مواردی مبهم بود و خواسته‌های اصلی معترضان (مانند توقف کامل حمایت تسلیحاتی آمریکا در اسرائیل) برآورده نشد. بیش از ۳۶۰۰ دانشجو در جریان اعتراضات بهار ۲۰۲۴ بازداشت شدند. این اعتراضات با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد؛ پروپاگاندای غربی و مقامات آمریکایی سعی داشتند این اعتراضات را به نوعی یهودستیزی معرفی کنند در حالی که بسیاری از معترضان (ازجمله دانشجویان یهودی) تأکید داشتند که این اعتراضات علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی بود، نه علیه یهودیان.
خیزش در راه است
اعتراضات دانشجویان آمریکایی الهام‌بخش جنبش‌های مشابه در دانشگاه‌های اروپا و استرالیا نیز بود. در غزه، دانشجویان فلسطینی این اعتراضات را به‌عنوان نشانه‌ای از همبستگی جهانی با آرمان فلسطین دانسته و آن را ستودند. تداوم حمایت دانشجویان آمریکایی نشان‌دهنده ادامه حمایت از این اعتراضات در سطح بین‌المللی است. به عنوان مثال جمال بومن، نماینده کنگره آمریکا به‌تازگی از حق دانشجویان برای اعتراض به سیاست‌های رژیم صهیونیستی دفاع کرد. به اعتراف مقامات آمریکایی، با توجه به تداوم کشتار صهیونیست‌ها و عدم تحقق بسیاری از خواسته‌های معترضان، احتمال بازگشت گسترده اعتراضات وجود دارد. با این حال، سرکوب شدید پلیس، فشارهای سیاسی (از جمله از سوی قانون‌گذاران جمهوریخواه) و محدودیت‌های دانشگاه‌ها ممکن است روند این خیزش را کمی کند نماید. برخی تحلیلگران معتقدند که این اعتراضات نشانه‌ای از تغییر دیدگاه نسل جوان آمریکا نسبت به مسأله فلسطین است و در درازمدت می‌تواند تأثیرات سیاسی و اجتماعی عمیقی داشته باشد.
چرا اعتراضات ادامه دارد؟
گزارش تازه منتشرشده در وال‌استریت ژورنال با توصیف فضای نگرانی در میان دانشجویان بین‌المللی در آمریکا آغاز می‌شود که به دلیل اعتراض به بمباران غزه توسط اسرائیل، با اقدامات سختگیرانه دولت ترامپ مواجه شده‌اند. دولت آمریکا ویزاهای دانشجویی برخی از این فعالان را لغو و آنها را به مراکز بازداشت اداره مهاجرت و گمرک منتقل کرده است، با این ادعا که این دانشجویان یهودستیزی را ترویج می‌دهند یا سیاست خارجی آمریکا را تهدید می‌کنند آن هم بدون ارائه شواهد مشخص. نمونه بارز این اقدامات، بازداشت محمود خلیل، دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه کلمبیا با اقامت دائم قانونی (گرین کارت)، در اوایل مارس ۲۰۲۵ است. این واقعه به‌عنوان نقطه عطفی برای دانشجویان بین‌المللی توصیف شده که بسیاری را به ادامه اعتراضات سوق داده است.
وقتی کارفرما می‌ترسد
دولت ترامپ با استناد به یک قانون مهاجرتی کمتر‌استفاده‌شده، که به وزیر خارجه اجازه می‌دهد وضعیت مهاجرتی افرادی که حضورشان تهدیدی برای سیاست خارجی آمریکا تلقی می‌شود را لغو کند، اقدام به لغو ویزاها و بازداشت دانشجویان کرده است. نمونه‌های دیگر شامل رمیسا اوزتورک، دانشجوی دکتری دانشگاه تافتس و ممدوح طاهر، دانشجوی دکتری دانشگاه کرنل، است که ویزاهای‌شان لغو شده و با خطر اخراج مواجه‌اند. وزیر خارجه آمریکا، مارکو روبیو هم اعلام کرده که صدها ویزا، از جمله ویزای دانشجویان، لغو شده است. منتقدان این سیاست، از جمله وکلای دانشجویان، معتقدند که این اقدامات نقض حقوق آزادی بیان تضمین‌شده توسط متمم اول قانون اساسی آمریکاست. اریک لی، وکیل ممدوح طاهر می‌گوید: «این چیزی است که در دیکتاتوری‌ها رخ می‌دهد و اینها موارد آزمایشی هستند. اگر دولت بتواند این کار را با این دانشجویان انجام دهد می‌تواند آن را با همه انجام دهد.»
بازداشت، تعلیق، اخراج
گزارش‌ها نشان می‌دهد که پس از اوج‌گیری اعتراضات در آوریل و می ۲۰۲۴، بسیاری از دانشگاه‌ها با استفاده از نیروهای پلیس، بازداشت معترضان و اعمال محدودیت‌های اداری (مانند تعلیق دانشجویان یا لغو مراسم فارغ‌التحصیلی) سعی در توقف این تجمعات داشتند. برای مثال، در دانشگاه کلمبیا، پلیس نیویورک برای متفرق کردن معترضان و برچیدن چادرهای تحصن مداخله کرد و طی آن بیش از ۱۰۰ نفر بازداشت شدند. برخی دانشگاه‌ها هم مانند دانشگاه نورث‌وسترن و براون با معترضان به توافق رسیدند تا تحصن‌ها پایان یابد اما این توافقات اغلب شامل مواردی مبهم بود و خواسته‌های اصلی معترضان (مانند توقف کامل حمایت تسلیحاتی آمریکا در اسرائیل) برآورده نشد. بیش از ۳۶۰۰ دانشجو در جریان اعتراضات بهار ۲۰۲۴ بازداشت شدند. این اعتراضات با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد؛ پروپاگاندای غربی و مقامات آمریکایی سعی داشتند این اعتراضات را به نوعی یهودستیزی معرفی کنند در حالی که بسیاری از معترضان (ازجمله دانشجویان یهودی) تأکید داشتند که این اعتراضات علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی بود، نه علیه یهودیان.
خیزش در راه است
اعتراضات دانشجویان آمریکایی الهام‌بخش جنبش‌های مشابه در دانشگاه‌های اروپا و استرالیا نیز بود. در غزه، دانشجویان فلسطینی این اعتراضات را به‌عنوان نشانه‌ای از همبستگی جهانی با آرمان فلسطین دانسته و آن را ستودند. تداوم حمایت دانشجویان آمریکایی نشان‌دهنده ادامه حمایت از این اعتراضات در سطح بین‌المللی است. به عنوان مثال جمال بومن، نماینده کنگره آمریکا به‌تازگی از حق دانشجویان برای اعتراض به سیاست‌های رژیم صهیونیستی دفاع کرد. به اعتراف مقامات آمریکایی، با توجه به تداوم کشتار صهیونیست‌ها و عدم تحقق بسیاری از خواسته‌های معترضان، احتمال بازگشت گسترده اعتراضات وجود دارد. با این حال، سرکوب شدید پلیس، فشارهای سیاسی (از جمله از سوی قانون‌گذاران جمهوریخواه) و محدودیت‌های دانشگاه‌ها ممکن است روند این خیزش را کمی کند نماید. برخی تحلیلگران معتقدند که این اعتراضات نشانه‌ای از تغییر دیدگاه نسل جوان آمریکا نسبت به مسأله فلسطین است و در درازمدت می‌تواند تأثیرات سیاسی و اجتماعی عمیقی داشته باشد.
چرا اعتراضات ادامه دارد؟
گزارش تازه منتشرشده در وال‌استریت ژورنال با توصیف فضای نگرانی در میان دانشجویان بین‌المللی در آمریکا آغاز می‌شود که به دلیل اعتراض به بمباران غزه توسط اسرائیل، با اقدامات سختگیرانه دولت ترامپ مواجه شده‌اند. دولت آمریکا ویزاهای دانشجویی برخی از این فعالان را لغو و آنها را به مراکز بازداشت اداره مهاجرت و گمرک منتقل کرده است، با این ادعا که این دانشجویان یهودستیزی را ترویج می‌دهند یا سیاست خارجی آمریکا را تهدید می‌کنند آن هم بدون ارائه شواهد مشخص. نمونه بارز این اقدامات، بازداشت محمود خلیل، دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه کلمبیا با اقامت دائم قانونی (گرین کارت)، در اوایل مارس ۲۰۲۵ است. این واقعه به‌عنوان نقطه عطفی برای دانشجویان بین‌المللی توصیف شده که بسیاری را به ادامه اعتراضات سوق داده است.
وقتی کارفرما می‌ترسد
دولت ترامپ با استناد به یک قانون مهاجرتی کمتر‌استفاده‌شده، که به وزیر خارجه اجازه می‌دهد وضعیت مهاجرتی افرادی که حضورشان تهدیدی برای سیاست خارجی آمریکا تلقی می‌شود را لغو کند، اقدام به لغو ویزاها و بازداشت دانشجویان کرده است. نمونه‌های دیگر شامل رمیسا اوزتورک، دانشجوی دکتری دانشگاه تافتس و ممدوح طاهر، دانشجوی دکتری دانشگاه کرنل، است که ویزاهای‌شان لغو شده و با خطر اخراج مواجه‌اند. وزیر خارجه آمریکا، مارکو روبیو هم اعلام کرده که صدها ویزا، از جمله ویزای دانشجویان، لغو شده است. منتقدان این سیاست، از جمله وکلای دانشجویان، معتقدند که این اقدامات نقض حقوق آزادی بیان تضمین‌شده توسط متمم اول قانون اساسی آمریکاست. اریک لی، وکیل ممدوح طاهر می‌گوید: «این چیزی است که در دیکتاتوری‌ها رخ می‌دهد و اینها موارد آزمایشی هستند. اگر دولت بتواند این کار را با این دانشجویان انجام دهد می‌تواند آن را با همه انجام دهد.»
پیشنهادی باخبر
تبلیغات
