به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران در مطلبی نوشت:
مهمترین درس جنگ عراق برای آمریکا این است که سرنوشت جنگ با هدف براندازی یک نظام سیاسی را صرفاً معادلات نظامی تعیین نمیکند؛ بلکه وضعیت جامعه کشور مورد حمله و واکنش آن به تهاجم خارجی بسیار حائز اهمیت است. در خصوص ونزوئلا نیز این نکته صادق است. آمریکا میتواند به پشتوانه برتری نظامی خود نتیجه نبرد را تعیین کند، اما سرنوشت نهایی جنگ احتمالی وابسته به عوامل مختلفی همچون واکنش جامعه ونزوئلا خواهد بود.
سالها اقتدارگرایی مادورو، مقبولیت پایین حکومت او و وضعیت بحرانی اقتصاد ونزوئلا ادراکی را در میان برخی نخبگان واشنگتن و اپوزیسیون ونزوئلا شکل داده که راه ارتش آمریکا برای تغییر نظام سیاسی هموار است. اما با نگاهی به آمار و شواهد موجود میتوان دریافت که افکار عمومی مردم و وضعیت اجتماعی ونزوئلا بهشدت پیچیده است.
مقبولیت اندک مادورو و شکاف بر سر حمله نظامی
شش سال پیاپی رشد اقتصادی منفی در کنار انحصار قدرت در دستان مادورو و کنار زدن مخالفان سیاسی، او را تبدیل به سیاستمداری بهشدت نامحبوب کرده است. آمریکا اگر تصمیم به اشغال ونزوئلا بگیرد، کار دشواری در برابر جامعه این کشور خواهد داشت؛ زیرا اختلافنظری اساسی در جامعه بر سر پذیرش حمله نظامی آمریکا وجود دارد. براساس پیمایش اطلساینتل، ۳۴٪ مردم ونزوئلا موافق حمله آمریکا و ۲۹٪ مخالف هستند. ۳۷٪ مردم نیز نظری ندارند. غالباً در میانه جنگ احساسات ملیگرایانه طغیان میکند و مادورو میتواند از چنین فرصتی برای بسیج مردم علیه آمریکا بهره ببرد.
دستان کوتاه اپوزیسیون از کشور
علیرغم اینکه اپوزیسیون ونزوئلا و برخی رهبران آن همچون ماریا ماچادو و ادموندو گونزالس، نامزد رقیب مادورو در ۲۰۲۴ از محبوبیت قابل توجهی برخوردار هستند اما میان ادراک مردم و اپوزیسیون بر سر مسائل کنونی فاصله زیادی وجود دارد.
افزون بر این، میان رهبران اپوزیسیون و مردم ارتباط مستقیمی وجود ندارد. هیچیک از آنها درون ونزوئلا نیستند. برخی همچون ماچادو به صورت مخفیانه از کشور گریخته، برخی دیگر همچون گونزالس تبعید شده و اشخاصی نظیر فِرِدی سوپرلانو، رهبر حزب اراده ملی (از احزاب اپوزیسیون) دستگیر شدهاند. اپوزیسیون قدرتمندی درون ونزوئلا وجود ندارد که سیا با کمک آن بتواند مخالفین مادورو را در جامعه بسیج کند. به عبارت بهتر، مادورو از سمت جامعه ونزوئلا خطر چندانی احساس نمیکند.
شکنندگی اقتصاد ونزوئلا و آثار آن
همانطور که پیشتر گفته شده بود، اقتصاد ونزوئلا به دلیل سالها رشد اقتصادی منفی پیاپی آسیبهای فراوانی دیده و به قدری تضعیف شده است که نمیتواند در برابر تهاجم نظامی احتمالی آمریکا مقاومت کند.
پس از اعلام ترامپ مبنی بر آغاز محاصره، صفهای طولانی بنزین در چندین شهر بزرگ ونزوئلا تشکیل شد که نگرانیها را در مورد کمبود سوخت در کشور افزایش داده است. جغرافیای سیاسی ونزوئلا را نیز در این تحلیل باید لحاظ کرد. کاراکاس، پایتخت و دیگر شهرهای اصلی ونزوئلا در نزدیکی سواحل هستند و به همین دلیل زودتر از سایر نقاط کشور مورد حمله قرار خواهند گرفت. به همین دلیل، بحران اقتصادی ناشی از جنگ به سرعت آغاز خواهد شد و نظام اقتصادی این کشور را به فروپاشی میرساند.
بحران اقتصادی آثار بسیار مهمی بر جنگ میگذارد که مهمترین آن افزایش عضویت در گروههای شبهنظامی است. این نکته در خصوص ونزوئلا که در حال حاضر گروههای شبهنظامی مستحکم تحت عنوان کولکتیوو و همچنین میلیشیای بولیواری ونزوئلا در آن فعال هستند بیشتر صدق میکند. با وقوع فروپاشی اقتصادی ناشی از جنگ، شهروندان بیشتری انگیزه مییابند که به این گروهها ملحق شوند. این موضوع میتواند یکی از جدیترین چالشهای ارتش آمریکا باشد؛ زیرا جنگ فرسایشی و چریکی خواهد شد. جامعه کنونی ونزوئلا نهتنها مستعد حمایت و همراهی با حمله نظامی ایالات متحده نیست بلکه از دو جهت میتواند در مقابل آن عمل کند. نخست، به دلیل مخالفت یا تردید اکثریت جامعه با حمله آمریکا، احساسات ملیگرایانه تشدید شده و تبدیل به نیرویی برای دفاع از مادورو میشود. در این صورت، حمله آمریکا ممکن است نتیجه معکوس دهد. دوم، بهدنبال فروپاشی اقتصاد ونزوئلا، تمایل بخشی از مردم برای عضویت در گروههای شبهنظامی وفادار به نظام سیاسی کنونی یا سایر کارتلهای مسلح افزایش مییابد.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.
