به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،، نویسنده، نمایشنامهنویس و کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران، روز گذشته پنجم دیماه ۱۴۰۴ و همزمان با سالروز تولدش، در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
انتشار خبر درگذشت این چهره تأثیرگذار فرهنگ و هنر ایران، با واکنشها و پیامهای تسلیت متعددی از سوی نهادها و سازمانهای فرهنگی و سینمایی کشور همراه شده است؛ پیامهایی که هر یک به جایگاه ویژه و نقش ماندگار بیضایی در تاریخ هنر ایران اشاره دارند.
مدیرعامل موزه سینما در پی درگذشت استاد بهرام بیضایی نوشت: «درگذشت یکی از مفاخر بیتکرار هنر و فرهنگ این مرز و بوم، استاد بهرام بیضایی، بیتردید ضایعهای جبرانناپذیر است. سینمای ایران یکی از مفاخر بزرگ و بیبدیل خود را از دست داد و ما تنها نظارهگر خالی شدن سینمای ایران از استادان و اندیشمندان بزرگ آن هستیم.
استاد بهرام بیضایی عمر پربار خویش را وقف پاسداری از هویت، زبان و تاریخ این سرزمین کرد و با آثاری ماندگار و نگاهی ژرفاندیش، افقهای تازهای در هنرهای نمایشی و سینمای ایران گشود و نام خود را برای همیشه در حافظهی فرهنگی این سرزمین ثبت کرد.
موزه سینمای ایران، فقدان این استاد یگانه را به خانوادهی گرامی ایشان، جامعهی هنری کشور و همهی دوستداران فرهنگ و هنر ایران تسلیت میگوید.
رئیس سازمان سینمایی نیز در پیامی درگذشت بهرام بیضایی را تسلیت گفت.
در پیام رائد فریدزاده در فقدان کارگردان نامدار سینمای ایران آمده است: امروز سینمای ایران، یکی از «معماران هویت» خود را از دست داد. استاد بهرام بیضایی، آنسوی پردههای نقرهای و فراتر از واژگان صحنه، نگاهبان بیدار حافظه جمعی ما بود. او کسی بود که نبض اسطوره را در کالبد معاصر دمید و تاریخ را نه به مثابه گذشتهای مرده، که به عنوان حقیقتی جاری و تپنده به تصویر کشید.
در جهان فلسفی بیضایی، «جستوجو» و پرسشگری اصل اصیل و بنیادین هستی بود؛ جستوجوی ریشهها در تلاطم بادها و بازخوانی حقیقت، در غبار سوءتفاهمهای تاریخی. او به ما آموخت که سینما میتواند «آیین» باشد و دوربین، ابزاری برای کشف لایههای مکتوم روح ایرانی. از «رگبار» که باران آگاهی بر جانهای تشنه بود، تا «باشو» که سرود همبستگی خاک و خون گشت، هر نمای او، سندی بر منزلت والای هنر در این سرزمین است.
به واقع که استاد سخن و کلام بود که با زبان سره و نگاه نافذش، غبار از چهره میراث کهن برگرفت و به آن جایگاهی جهانی بخشید. بیضایی ثابت کرد که برای جهانی شدن، باید از عمیقترین سرچشمه های وجودی خود رسوخ کرد. سینمای ایران همواره وامدار دقت هندسی، وسواس حکیمانه و نگاه متفکرانه او خواهد بود.
اینجانب، فقدان اندیشمند یگانه عرصه فرهنگ و هنر را به خانواده گرانقدر ایشان، اصحاب سینما و تئاتر و تمامی کسانی که با آثار او زندگی کردند، تسلیت عرض میکنم.
نام و یاد و خاطره بهرام بیضایی در تالار آینه فرهنگ ایران، برای همیشه تکثیر خواهد شد و حضور معنویاش، چونان نوری تابان برای آیندگان، پایدار خواهد ماند.»
خانه سنیمای ایران در پیام تسلیت خود نوشت: خانه سینمای ایران باتاسف بسیار درگذشت «بهرام بیضایی» استاد ماندگار و تکرار نشدنی سینما و تاتر ایران را به خانواده وی به ویژه مژده شمسایی همسر آن مرحوم و علاقمندان فرهنگ و هنر ایران زمین تسلیت میگوید.
بیشک آثار او در زمینههای مختلف هنرهای نمایشی و همچنین کتابها و نوشتههایش برگ زرینی در فرهنگ غنی کشورمان است و هرگز از یادها نخواهد رفت.
نام او در دنیای هنر جاودان خواهد بود زیرا خود او فرهنگ ایران را جاودان و ماندگار میخواست.
۶ دی ماه ۱۴۰۴
روحش شاد و یادش گرامی
بهرام بیضایی، برای دوستداران فرهنگ و هنر ایرانی، همواره زنده خواهد بود. این فقدان را به خانواده بزرگ سینمای ایران و دوستدارانش تسلیت میگوییم. مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی»
۵۹۲۴۴
