شماره ۴۰
عینک دودی؛ از شما انتظار نداشتیم آقای کرباسچی
جای دیگری گفت بودجه مودجه می‌دهید به این ستادها که بروند طرح‌های ضربی عملیاتی مثل آموزش ۸۰ هزار حجاب‌بان جان برکف را اجرایی کنند. ناراحت شدیم از شنیدن این حرف‌ها. جوان‌های مردم کجا بروند سر کار؟
فرارو – محسن صالحی‌خواه؛ همیشه به این فکر می‌کردم که شماره ۴۰ این ستون وزین و سنگین‌وزن را درباره چه حرف، چه شخص یا چه رویدادی می‌نویسم که ناگهان دیدم قرعه به نام آقا غلامحسین کرباسچی افتاد. شناخت شخصی از ایشان ندارم. تا به حال او را از نزدیک ندیدم. آن آدم گنده‌ای هم که توی تحریریه روزنامه مذکور مشارالیه دم در می‌نشیند، من نیستم. صرفاً شباهت اسمی و ظاهری‌ست. در شماره ۴۰ می‌خواهیم به ایشان بپردازیم که یک مصاحبه با اکوایران کرد و هر تکه‌اش دارد وایرال می‌شود. یک جایش گفت بچه‌های روزنامه‌اش را احضار می‌کنند که خیلی از دستش ناراحت شدم. خودش می‌داند که اینجا از این خبرها نیست و دارد سیاه‌نمایی می‌کند.
جای دیگری گفت بودجه مودجه می‌دهید به این ستادها که بروند طرح‌های ضربی عملیاتی مثل آموزش ۸۰ هزار حجاب‌بان جان برکف را اجرایی کنند. ناراحت شدیم از شنیدن این حرف‌ها. جوان‌های مردم کجا بروند سر کار؟ بالاخره برخی هستند که در همین جاها به آن‌ها شغل می‌دهند. حتی مورد داریم که این وسط بعضی‌ها هستند که صرفاً در همین دکان‌ها می‌توانند رئیس شوند. شاید باورتان نشود، انقدر اینجور جاها سیت (Seat یا صندلی که مدیران بر آن می‌نشینند) دارد که خیلی جاهای دیگر ندارد.
آقای کرباسچی در نهایت هم گفت: «در شرایطی که ۴۰ درصد مردم زیر خط فقر هستند، گفته می‌شود چند هزار مسجد در کشور کم داریم و بودجه‌های میلیاردی صرف ساخت آن می‌شود.» یعنی چه؟ وقتی گفته می‌شود که مسجد کم داریم، یعنی مسجد کم داریم و وقتی مسجد کم داریم، باید بسازیم. این که کسی می‌رود و توی مسجد نماز می‌خواند یا نه، مهم نیست. بالاخره دم و دستگاه‌هایی هستند که به این مساجد هم نظارت کنند و بودجه‌ای دارند و باید این بودجه حلال شود. شغل ایجاد می‌شود، متولی و خادم و مکبر سر کار می‌روند، ملت مراسم‌های ختم‌شان را آنجا برگزار می‌کنند. حالا در سه نوبت اقامه نمازهای یومیه هم کسی آنجا نرفت که نماز بخواند، مهم نیست. مسجد باشد اما خالی باشد. از شما که خودتان اهل درس و بحث هستید و سابقاً مبلس به لباس روحانیت بودید، انتظار نداشتیم آقای کرباسچی.
