از تکنولوژی‌های مقابله با کم‌آبی تا تحول آینده با زندگی در شهر هوشمند

امروزه، شرکت‌های بزرگ فناوری همچنان بر ترافیک وب تسلط دارند و گوگل به‌تنهایی ۹۰ درصد از جست‌وجوهای ایالات متحده آمریکا را در اختیار دارد. به‌طور خاص، آلفابت و متا چهار از ۱۰ وب‌سایت برتر جهان از نظر ترافیک ماهانه را در اختیار دارند و با توجه به سهم بازار خود، میلیاردها دلار درآمد تبلیغاتی ایجاد می‌کنند، با این حال سایت‌های جدیدی همچون چت‌جی‌پی‌تی به‌سرعت در حال افزایش رتبه هستند.

پربازدیدترین وب‌سایت‌های جهان بر اساس داده‌های سم‌راش (SEMRush) از طریق دیتاریپورتال (Datareportal) از نوامبر ۲۰۲۴ بر اساس بازدیدهای ماهانه و بازدیدکنندگان منحصربه‌فرد ماهانه، عبارتند از:

گوگل: ۱۳۶ میلیارد / ۶.۳ میلیارد

یوتیوب: ۷۲.۸ میلیارد / ۳.۶ میلیارد

فیسبوک: ۱۲.۷ میلیارد /۲ میلیارد

ویکی‌پدیا: ۶.۹ میلیارد / ۱.۵ میلیارد

اینستاگرام: ۶.۸ میلیارد / ۱.۵ میلیارد

ردیت: ۶ میلیارد / ۱ میلیارد

بینگ: ۵.۲ میلیارد/۶۷۹ میلیون

چت جی‌پی‌تی: ۴.۸ میلیارد /۵۶۶ میلیون

ایکس: ۴.۳ میلیارد / ۸۴۲ میلیون

یاندکس: ۴ میلیارد / ۳۷۶ میلیون

واتس‌اپ: ۴ میلیارد / ۵۸۵ میلیون

آمازون: ۳.۶ میلیارد / ۷۹۵ میلیون

یاهو: ۳.۵ میلیارد / ۴۳۷ میلیون

ایکس‌ویدز: ۳.۵ میلیارد / ۶۱۳ میلیون

داک‌داک‌گو: ۳.۱ میلیارد / ۱۷۲ میلیون

توئیتر: ۲.۷ میلیارد / ۸۱۷ میلیون

ام‌اس‌ان: ۲.۶ میلیارد / ۲۲۶ میلیون

نتفلیکس: ۲.۵ میلیارد / ۴۱۸ میلیون

تیک‌تاک: ۲.۵ میلیارد / ۹۲۷ میلیون

بازدیدکنندگان منحصربه‌فرد، تعداد افراد متمایزی را نشان می‌دهد که از یک سایت بازدید می‌کنند و هر بازدیدکننده را صرف‌نظر از تعداد بازدیدها در طول دوره زمانی، یک‌بار شمارش می‌کند. همانطور که داده‌ها نشان می‌دهد، بازدیدهای ماهانه گوگل از مجموع ۱۰ وب‌سایت برتر بعدی بیشتر است و این سایت با اختلاف زیادی پیشتاز است.

آلفابت، شرکت مادر گوگل، با دعاوی حقوقی فزاینده‌ای به دلیل انحصار خود در جست‌وجوی آنلاین روبه‌روست. نهادهای نظارتی در حال بررسی دقیق توافق‌نامه‌های جست‌وجوی پیش‌فرض، از جمله توافق‌نامه‌های منعقدشده با اپل هستند که در آن آلفابت سهمی از درآمد را برای تضمین جایگاه گوگل به‌عنوان موتور جست‌وجوی پیش‌فرض در سافاری پرداخت می‌کند. به‌عنوان مثال، آلفابت در سال ۲۰۲۱ به عنوان بخشی از این توافق‌نامه، ۲۰ میلیارد دلار به اپل پرداخت کرد.

رتبه ششم متعلق به ردیت با ۹۱ میلیون کاربر فعال روزانه است. در نیمه اول سال ۲۰۲۴، ۵.۳ میلیارد پست در این پلتفرم ایجاد شد که نسبت به سال گذشته ۲۱ درصد افزایش داشته است. این پلتفرم با هزاران ساب‌ردیت فعال، به‌عنوان صفحه نخست اینترنت شناخته می‌شود.

چت‌جی‌پی‌تی، به‌عنوان محبوب‌ترین ابزار هوش مصنوعی جهان از نظر بازدید ماهانه، در میان ۱۰ وب‌سایت برتر جهان قرار دارد و سازنده آن، اپن‌ای‌آی (OpenAI) با ۴۰۰ میلیون کاربر هفتگی، ۳۰۰ میلیارد دلار ارزش دارد. در همین حال تیک‌تاک با ۲.۵ میلیارد بازدید ماهانه در رتبه بیستم قرار دارد که به‌طور قابل‌توجهی از ۶.۸ میلیارد بازدید اینستاگرام عقب است.

کشورهای جهان با بیشترین وابستگی به سوخت‌های فسیلی وارداتی

سه‌چهارم جمعیت جهان در کشورهایی زندگی می‌کنند که واردکننده خالص سوخت‌های فسیلی هستند. طبق آخرین داده‌های امبر (Ember) تا آوریل ۲۰۲۵، برترین کشورهای جهان بر اساس درصد کل انرژی تامین‌شده توسط سوخت‌های فسیلی وارداتی عبارتند از:

جبل الطارق ۱۰۰ درصد

کوراسائو ۹۹ درصد

هنگ کنگ ۹۹ درصد

سنگاپور ۹۹ درصد

مالت ۹۹ درصد

جامائیکا ۹۳ درصد

موریس ۹۳ درصد

تایوان ۹۱ درصد

مراکش ۹۱ درصد

اردن ۹۰ درصد

لبنان ۹۰ درصد

جمهوری دومینیکن ۹۰ درصد

قبرس ۸۹ درصد

پاناما ۸۸ درصد

واردات، بیش از دوسوم مصرف انرژی در کشورهایی از جمله آلمان، ژاپن و ایتالیا را تشکیل می‌دهد که ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را نیروگاه‌های صنعتی آن‌ها تشکیل می‌دهد. با این حال وابسته‌ترین کشورها به واردات سوخت‌های فسیلی به‌طور معمول کشورهای جزیره‌ای کوچک هستند. در صدر این فهرست، جبل‌الطارق، یک قلمرو کوچک بریتانیایی در نوک جنوبی شبه‌جزیره ایبری قرار دارد که هیچ منبع سوخت فسیلی داخلی ندارد و برای تأمین نیازهای انرژی خود به‌طور کامل به سوخت‌های وارداتی متکی است. در جایگاه دوم، کوراسائو، جزیره‌ای در کارائیب، با وجود سابقه پالایش نفت، فاقد ذخایر سوخت فسیلی است. این جزیره که زمانی محل یکی از شلوغ‌ترین پالایشگاه‌های جهان بود، ۹۹ درصد از انرژی خود را که به‌طور عمده شامل فرآورده‌های نفتی تصفیه‌شده است، از نقاط دیگر جهان وارد می‌کند.

این فهرست همچنین شامل اقتصادهای بزرگ اروپایی است که به‌تازگی برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی به‌ویژه از روسیه، تلاش می‌کنند. کشورهای اروپایی وابسته به واردات سوخت‌های فسیلی شامل لوکزامبورگ (۸۷ درصد)، مولداوی (۸۵)، ایرلند (۷۸)، بلاروس (۷۷)، ایتالیا (۷۷)، اسپانیا (۷۴)، پرتغال (۷۳)، هلند (۷۲)، بلژیک (۷۲)، لیتوانی (۷۱)، آلمان (۶۷)، مجارستان (۵۹)، فرانسه (۵۱)، سوئیس (۴۸)، فنلاند (۳۸)، دانمارک (۳۲)، رومانی (۳۰)، سوئد (۲۸)، اوکراین (۲۶) هستند. چین و هند، با وجود اینکه تولیدکنندگان اصلی سوخت فسیلی هستند نیز در این فهرست جای گرفته‌اند، زیرا بخش‌های صنعتی عظیم و تقاضای رو به رشد انرژی آن‌ها برای پر کردن شکاف انرژی، نیاز به واردات قابل‌توجهی دارد.

تولید برق رایگان در خانه با توربین بادی چندجهته

ارائه محصولات نوآورانه در زمینه انرژی، راهکارهای انرژی پایدار را به بازار معرفی می‌کند. توربین‌های بادی بی‌صدای پاورپاد که بسیار سازگار با محیط زیست هستند، انرژی خود را از جهات مختلف حتی سرعت‌های پایین باد دریافت می‌کنند و در عین حال برای کار در تمام فضاهای داخلی مناسب هستند. این فناوری انرژی بادی به صاحبان خانه‌ها این امکان را می‌دهد که دو کیلووات برق دریافت کنند و در نتیجه استفاده از انرژی باد در منازل مسکونی را به حداکثر برسانند.

پاورپاد از منابع بادی برای کاهش وابستگی جامعه به سوخت‌های فسیلی و در عین حال مبارزه با انتشار گازهای گلخانه‌ای بهره می‌برد. تولید برق تجدیدپذیر آن، سلامت محیط زیست را افزایش می‌دهد و از برنامه‌های جهانی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی پشتیبانی می‌کند. این سیستم بی‌صدا کار می‌کند که این امر با کاهش آلودگی صوتی در جوامع همراه است. هزینه‌های برق مسکونی نیز با بهره‌گیری از این سیستم به‌طور قابل‌توجهی کاهش خواهد داشت. صرفه‌جویی در هزینه انرژی که توسط این توربین‌های چندجهته در طول زمان ایجاد می‌شود، در نهایت هزینه‌های صرف‌شده برای خرید آن را جبران می‌کند.

پاورپاد: یک راهکار جمع‌وجور و کارآمد

توربین‌های پاورپاد دارای اجزای مولد تعبیه‌شده‌ای هستند که با سیستم‌های باتری جفت می‌شوند تا توزیع انرژی الکتریکی ثابتی را در خانه‌ها فراهم کنند. طراحی این توربین‌های بادی جایگزین موجب می‌شود سیستم آن صرف‌نظر از الگوی باد، به‌طور معمول کار کند و نشان‌دهنده فاصله گرفتن از فناوری‌های توربین‌های معمولی است. توربین‌های پاورپاد همچنین خروجی انرژی ثابتی را ارائه می‌دهند که امکان استفاده از برق مسکونی را بدون نیاز به الزامات خاص زاویه باد برای صاحبان املاک شهری فراهم می‌کند.

پاورپاد هنگامی که به شکل کره در می‌آید، شامل پره‌هایی است که برای جمع‌آوری جریان‌های باد در جهت‌های مختلف امتداد پیدا کرده‌اند و تحت این طراحی، در تمام شرایط بادی به‌طور مؤثر عمل می‌کند. این سیستم بدون نیاز به مناطق گسترده برای نصب، به‌طور مؤثر برق تولید می‌کند و در نتیجه از سیستم‌های توربین بادی استاندارد پیشی می‌گیرد.

سیستم پاورپاد از طریق مکانیسم جذب انرژی باد، وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش و کیفیت هوا را در مناطق آلوده افزایش می‌دهد. این سیستم، انرژی بدون آلودگی تولید می‌کند که ابتکارات مربوط به تغییرات اقلیمی را در سراسر جهان امکان‌پذیر و در عین حال از محیط زیست جوامع انسانی محافظت می‌کند.

پاورپاد دارای نصب سریع است و در طول عمر عملیاتی خود به تعمیرات و نگهداری کمی نیاز دارد. این سیستم توربین با در نظر گرفتن راحتی کاربر مهندسی شده است و به صاحبان خانه اجازه می‌دهد تا خود آن را به‌راحتی نصب کنند. این محصول عملکرد خود را حفظ می‌کند و در عین حال از طریق ساخت بادوام خود، قابلیت اطمینان پایدار را ارائه می‌دهد.

پاورپاد را می‌توان روی پشت‌بام خانه‌ها، داخل حیاط‌ها یا سایر فضاهای مناسب در فضای باز نصب کرد و اندازه کوچک آن پذیرش این نوع سیستم را در سطح گسترده افزایش می‌دهد، بنابراین نصب و قرار دادن آن در هر کجای خانه آسان است. مراحل نصب از نصب توربین گرفته تا اتصال آن به برق خانگی و راه‌اندازی باتری‌های ذخیره‌سازی متغیر است. بازرسی‌های استاندارد و تمیزکاری‌های دوره‌ای، نتایج فراوانی را برای حفظ عملکرد بهینه این توربین به همراه داشته‌اند. سیستم‌های داخلی توربین برای تحمل شرایط سخت آب‌وهوایی مهندسی شده‌اند تا بتوانند در هر فصلی عملکرد قابل اعتمادی را ارائه دهند.

نجات ساختمان‌های قدیمی، حفظ هویت شهری

قرن بیستم نقطه عطفی در معماری بود و جنبش مدرنیسم با فاصله گرفتن از سبک‌های سنتی، راه را برای نوآوری و آزمایش در ساخت‌وساز باز کرد. استفاده از مصالح و فناوری‌های جدید، موجب شد شهرها و سبک‌های معماری با سرعتی بی‌سابقه دگرگون شوند. در حال حاضر بسیاری از این ساختمان‌ها که یادگار آن دوران هستند، نزدیک به صد سال عمر دارند و طراحی آنها همیشه مورد پسند عموم نیست و اصول بر پایه عملکردشان، اغلب مانع انعطاف‌پذیری فضاهای داخلی می‌شود. از آنجایی که این ساختمان‌ها به‌طور معمول در نقاط مرکزی شهرها قرار دارند، فشار برای تخریب و بازتوسعه این ساختمان‌ها رو به افزایش است.

ساختمان‌های میراث مدرن اغلب به‌عنوان سازه‌هایی سخت، آینده‌نگر، اما منسوخ و ناسازگار با استانداردهای جدید انرژی و آسایش تلقی می‌شوند. این بناها نه آن‌قدر قدیمی هستند که به‌عنوان آثار تاریخی شناخته شوند و نه آن‌قدر جدید که برای شهر مفید باشند. این استدلال‌ها، فشار برای تخریب را افزایش داده است.

فرایندهای رایج پیش از تخریب، فقط بر سلامت فیزیکی ساختمان تمرکز دارند و ارزش‌های ذاتی، ویژگی‌های ناملموس و روایت‌های تاریخی نهفته در سازه را نادیده می‌گیرند. امکان و قابلیت بهسازی و سازگاری با استانداردهای جدید نیز به‌ندرت بررسی می‌شود، زیرا هدف اصلی این مستندات، آماده‌سازی برای تخریب است و مقابله با آن نیست. با این حال، معماران و بخشی از جامعه خواستار فرایند انتخاب دقیق‌تر و مسئولانه‌تر هستند.

شناخت پتانسیل ساختمان‌های موجود

بازاستفاده و سازگاری ساختمان‌ها مزایای متعددی همچون تداوم هویت فرهنگی مکان، حفظ انرژی و مصالح مصرف‌شده و کاهش نیاز به منابع جدید دارد که این رویکرد را در بیشتر موارد به پایدارترین گزینه تبدیل می‌کند. این مفهوم با عنوان «انرژی نهفته» یعنی مجموع انرژی صرف‌شده برای تولید یک محصول شناخته می‌شود. انرژی اولیه مصرف‌شده در ساخت، بخش عمده‌ای از کل انرژی مصرفی ساختمان در طول عمر آن را تشکیل می‌دهد و مصالحی همچون بتن سهم زیادی در انتشار دی‌اکسید کربن دارند. با این حال، سازه‌های بتنی قوی برای بازاستفاده مناسب هستند و می‌توانند مداخلات اساسی را تحمل کنند. در واقع ساختمان‌های موجود، مصالح ساختمانی فردا هستند و ارزش‌گذاری آنچه موجود است، روشی برای تداوم و غنا بخشیدن است که از نظر اقتصادی هم مسئولانه‌تر است.

نمونه‌هایی از بازآفرینی سیلوها و پناهگاه‌های بتنی نشان داده است که خلاقیت و آزادی طراحی می‌تواند از دل سازه‌های موجود شکوفا شود. برای مثال یک کارخانه سیمان قدیمی بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵، به مجموعه‌ای برای زندگی و کار به تبدیل شد. پروژه مشابهی بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۶ در سائوپائولو انجام شد که نتیجه آن نمونه‌ای شاخص از بازآفرینی صنعتی و معماری بروتالیستی بود. در سال‌های اخیر نیز استودیو توماس هدر ویک، سیلوی غله کیپ‌تاون را به موزه هنر معاصر آفریقا تبدیل کرد و بار دیگر کیفیت و پیچیدگی فضاهایی را نشان داد که می‌توان از ادغام و بازاستفاده سازه‌های موجود به دست آورد.

نجات ساختمان‌ها از تخریب، نیازمند تغییر نگرش از رویکرد صرفاً فیزیکی و ایمنی به رویکردی جامع‌تر است که ارزش‌های تاریخی، فرهنگی، قابلیت تطبیق و پایداری را در نظر بگیرد. مدل‌هایی همچون فرایند مایزبونکر نشان می‌دهد که با ارزیابی دقیق پتانسیل سازه‌های موجود، می‌توان راهکارهایی خلاقانه و پایدار برای حفظ و بازآفرینی آنها یافت و از تخریب بی‌رویه میراث مدرن جلوگیری کرد.

بهبود کیفیت زندگی شهری با خیابان‌های کم‌انتشار

امروزه با افزایش جمعیت شهری و رشد بیش از حد خودروها، آلودگی هوا به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زیست‌محیطی و بهداشتی شهرها تبدیل شده است و خیابان‌های کم‌انتشار (Low Emission Streets) به‌عنوان راهکاری مؤثر برای کاهش آلودگی هوا و بهبود کیفیت زندگی شهروندان مطرح شده‌اند. این خیابان‌ها با محدود یا ممنوع کردن تردد خودروهای آلاینده، محیطی پاک‌تر، سالم‌تر و قابل‌زیست‌تر ایجاد می‌کنند.

خیابان‌های کم‌انتشار با هدف اصلی کاهش میزان آلاینده‌های هوا طراحی می‌شوند. این خیابان‌ها با محدود کردن یا ممنوع کردن تردد خودروهای قدیمی و پرآلاینده، به کاهش چشمگیر گازهای مضر همچون دی‌اکسید نیتروژن، ذرات معلق (PM۲.۵)، مونوکسید کربن و اکسیدهای گوگرد کمک می‌کنند. به‌عنوان نمونه، در شهر مادرید پس از اجرای محدوده‌های کم‌انتشار، کاهش ۳۲ درصدی در غلظت دی‌اکسید نیتروژن ثبت شده است که نشان‌دهنده تأثیر مثبت این سیاست بر کیفیت هوا است.

افزون بر این، حذف خودروهای فرسوده و پرصدا موجب کاهش آلودگی صوتی در محیط شهری می‌شود که خود نقش مهمی در افزایش آرامش و بهبود سلامت روان شهروندان دارد. آلودگی صوتی مداوم می‌تواند منجر به استرس مزمن، اختلال در خواب، افزایش فشار خون و حتی مشکلات قلبی شود. کاهش این نوع آلودگی، فضای شهری را برای زندگی روزمره دلپذیرتر و سالم‌تر می‌سازد و به‌ویژه برای کودکان، سالمندان و افراد دارای بیماری‌های مزمن بسیار حیاتی است، همچنین محیط‌های آرام‌تر امکان برقراری ارتباط بهتر میان افراد، افزایش تعاملات اجتماعی و تقویت حس تعلق به جامعه را فراهم می‌کنند که همه این عوامل به بهبود کیفیت زندگی در شهرها کمک می‌کند.

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای همچون دی‌اکسید کربن به کاهش اثرات تغییرات اقلیمی کمک می‌کند؛ برای مثال، لندن در شش ماه اول اجرای منطقه کم‌انتشار خود موفق به کاهش ۱۲۳۰۰ تن دی‌اکسید کربن شده است که گامی مهم در مسیر توسعه پایدار شهری محسوب می‌شود.

آلودگی هوا یکی از عوامل اصلی بروز بیماری‌های مزمن و حاد تنفسی و قلبی است. خیابان‌های کم‌انتشار با کاهش میزان آلاینده‌ها، به‌طور مستقیم سلامت شهروندان را بهبود می‌بخشند. کاهش غلظت گازهای مضر موجب کاهش شیوع بیماری‌هایی همچون آسم، برونشیت، سکته مغزی و بیماری‌های قلبی می‌شود که افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی را به دنبال دارد. علاوه‌بر این، کاهش بیماری‌های مرتبط با آلودگی هوا فشار مالی زیادی را از روی سیستم بهداشت و درمان برمی‌دارد و هزینه‌های درمانی را به شکل قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. به‌طور کلی، خیابان‌های کم‌انتشار با ایجاد محیطی پاک‌تر و سالم‌تر، زمینه را برای زندگی بهتر و طولانی‌تر شهروندان فراهم می‌کنند.

طراحی شهری انسان‌محور

توسعه و گسترش محدوده‌های کم‌انتشار (LEZ) و مناطق صفرانتشار (ZEZ) که در آنها خودروهای آلاینده به کلی ممنوع می‌شوند، موجب ترویج وسایل حمل‌ونقل پاک و پایدار می‌شود. با محدود کردن خودروهای آلاینده، مردم به استفاده بیشتر از دوچرخه، پیاده‌روی، حمل‌ونقل عمومی و خودروهای برقی روی می‌آورند که به‌نوبه خود موجب کاهش ترافیک و آلودگی می‌شود.

طراحی مجدد خیابان‌ها به‌گونه‌ای که اولویت با عابران پیاده و دوچرخه‌سواران باشد، فضای شهری را امن‌تر و دلپذیرتر می‌کند. این تغییرات نه‌تنها ایمنی کاربران را افزایش می‌دهد، بلکه کیفیت زندگی شهری را نیز بهبود می‌بخشد. کاهش تعداد خودروهای شخصی و افزایش استفاده از حمل‌ونقل پاک، موجب روان‌تر شدن جریان ترافیک و کاهش زمان سفرهای روزانه می‌شود که از نظر اقتصادی و اجتماعی بسیار ارزشمند است.

اجرای خیابان‌های کم‌انتشار علاوه‌بر مزایای زیست‌محیطی و بهداشتی، جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی مهمی نیز دارد. از یک سو، درآمد حاصل از جریمه‌ها و عوارض ورود به مناطق کم‌انتشار می‌تواند به سرمایه‌گذاری در توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل پاک، همچون ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی و توسعه خطوط حمل‌ونقل عمومی کمک کند. از سوی دیگر، این سیاست‌ها موجب تسریع در جایگزینی خودروهای بنزینی و دیزلی با خودروهای برقی و پاک می‌شوند که به‌نوبه خود بازار خودروهای پاک را تقویت می‌کند.

راهکارهای نوآورانه ایجاد خیابان‌های کم‌انتشار

برای اجرای موفق خیابان‌های کم‌انتشار، استفاده از راهکارهای نوآورانه و فناوری‌های پیشرفته ضروری است. نخستین راه‌حل، ارتقای استانداردهای آلایندگی خودروها و نوسازی ناوگان حمل‌ونقل شهری است که از اهمیت بالایی برخوردار است. استفاده از خودروهایی که مطابق با استانداردهای یورو ۵ و ۶ هستند، به‌طور چشمگیری آلایندگی را کاهش می‌دهد و جایگزینی خودروهای سنگین و سبک قدیمی با خودروهای برقی یا هیبریدی، گام مهمی در این مسیر است.

بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته همچون دوربین‌های تشخیص پلاک نقش بسیار مهمی در مدیریت و کنترل تردد خودروها در خیابان‌های کم‌انتشار دارد. این دوربین‌ها به‌صورت خودکار پلاک خودروها را شناسایی و اطلاعات مربوط به ورود و خروج آنها را ثبت می‌کنند. این فناوری امکان اجرای دقیق قوانین محدودیت تردد خودروهای آلاینده را فراهم می‌کند و به مسئولان اجازه می‌دهد به‌سرعت و بدون نیاز به حضور فیزیکی مأموران، خودروهای غیرمجاز را شناسایی و جریمه کنند.

فناوری تشخیص نوع خودرو (Make and Model Recognition) با تحلیل تصاویر گرفته شده، نوع و مدل خودرو را تشخیص می‌دهد که این امر موجب افزایش دقت در تفکیک خودروهای مجاز از غیرمجاز می‌شود و از اشتباهات احتمالی جلوگیری می‌کند. این قابلیت به‌ویژه در مناطقی که قوانین سختگیرانه‌تری برای خودروهای خاص اعمال می‌شود، بسیار کاربردی است.

علاوه‌بر دوربین‌های ثابت، استفاده از دوربین‌های سیار مزیت مهمی در پوشش منعطف و گسترده‌تر مناطق شهری دارد. این دوربین‌ها که روی خودروهای گشت یا پایه‌های متحرک نصب می‌شوند، قابلیت جابه‌جایی سریع به نقاط مختلف شهر را دارند و می‌توانند در زمان‌ها و مناطق مختلف، نظارت دقیقی بر تردد خودروها داشته باشند. این انعطاف‌پذیری موجب می‌شود که اجرای قوانین محدودیت تردد به‌صورت پویا و متناسب با شرایط ترافیکی و نیازهای شهری انجام شود و از تجمع خودروهای آلاینده در نقاط خاص جلوگیری شود. به‌طور کلی، ترکیب فناوری‌های تشخیص پلاک و نوع خودرو با دوربین‌های ثابت و سیار، یک سیستم جامع و هوشمند برای مدیریت ترافیک و کاهش آلودگی در شهرهای مدرن ایجاد می‌کند.

یکی از کاربردهای عملی این فناوری‌ها، کنترل هوشمند چراغ‌های راهنمایی و ایجاد موج سبز است، یعنی چراغ‌های متوالی در یک محور به‌گونه‌ای هماهنگ شوند که خودروها بدون توقف‌های مکرر بتوانند مسیر خود را طی کنند. چنین رویکردی موجب کاهش زمان سفر، مصرف سوخت و آلودگی هوا می‌شود.

سامانه‌های هوشمند ترافیک امکان نظارت متمرکز و از راه دور وضعیت تقاطع‌ها و معابر را فراهم می‌کنند. داده‌های جمع‌آوری شده در بازه‌های زمانی مشخص ذخیره و به‌صورت گزارش‌های گرافیکی و متنی در اختیار مدیران قرار می‌گیرد تا بتوانند روندها و نقاط بحرانی را شناسایی و برای بهبود زیرساخت‌ها برنامه‌ریزی کنند.

از سوی دیگر، استفاده از داده‌های خودروهای متصل که قابلیت ارتباط بی‌سیم با تجهیزات شهری را دارند، به جمع‌آوری داده‌های دقیق‌تر و به‌روزتر کمک می‌کند. این خودروها می‌توانند اطلاعاتی همچون سرعت، موقعیت و مسیر حرکت خود را به سامانه‌های مدیریت ترافیک ارسال کنند و در مقابل، دریافت راهنمایی‌های هوشمند برای انتخاب بهترین مسیر را ممکن سازند. این تعامل دوطرفه موجب بهینه‌سازی جریان ترافیک و کاهش ازدحام می‌شود.

علاوه‌بر این، فناوری‌های نوین حمل‌ونقل شهری همچون سیستم‌های حمل‌ونقل هوشمند، خودروهای خودران و توسعه ایستگاه‌های شارژ الکتریکی به تکمیل زیرساخت‌های حمل‌ونقل اشتراکی و فعال کمک می‌کنند. استفاده از دوچرخه‌ها و اسکوترهای برقی اشتراکی که به‌راحتی در دسترس شهروندان قرار می‌گیرند، امکان سفرهای کوتاه و پاک را فراهم می‌آورد و به کاهش آلودگی و ترافیک کمک می‌کند. مطالعات موردی شهرهایی همچون آمستردام و بارسلونا نشان داده است که توسعه شبکه‌های دوچرخه‌سواری و سیستم‌های حمل‌ونقل هوشمند موجب افزایش رضایتمندی شهروندان و کاهش استفاده از خودروهای شخصی شده است.

ایجاد و گسترش طرح خیابان‌های کم‌انتشار یک راهکار جامع و مؤثر برای بهبود کیفیت هوا، سلامت عمومی و زندگی شهری است و موفقیت آنها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، استفاده از فناوری‌های نوین، مشارکت مردم و توجه به عدالت اجتماعی است.

ورزشی سازی فضاهای عمومی برای جوانان با راهکارهای ساده

ورزش و فعالیت بدنی برای رشد سالم و توسعه مهارت‌های اجتماعی جوانان اهمیت بسیاری دارد. با توجه به افزایش سبک زندگی کم‌تحرک و مشکلات سلامت ناشی از آن، ایجاد فضاهای عمومی ورزشی که برای جوانان جذاب، در دسترس و ایمن باشند، ضروری است.

فضاهای عمومی ورزشی از جمله پارک‌هایی با تجهیزات ورزشی، زمین‌های بازی و مسیرهای دوچرخه‌سواری، نقش کلیدی در زندگی جوانان ایفا می‌کنند و فرصتی ارزشمند برای رشد همه‌جانبه آنان فراهم می‌سازند. این فضاها محیطی اجتماعی برای تعامل با همسالان، تقویت روحیه همکاری و یادگیری مهارت‌های زندگی به شمار می‌روند. حضور در این محیط‌ها می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس، کاهش استرس و ارتقای سلامت روانی جوانان کمک کند و زمینه‌ساز شکل‌گیری سبک زندگی سالم و فعال در آنان شود. دسترسی آسان و رایگان به این فضاها موجب می‌شود تا جوانان بیشتری بتوانند از مزایای ورزش و فعالیت بدنی بهره‌مند شوند.

مطالعات متعددی نشان داده‌اند که جوانان در فضاهای سبز و طبیعی همچون پارک‌ها و باغ‌ها، تمایل بیشتری به انجام فعالیت‌های بدنی با شدت متوسط تا شدید دارند. این محیط‌های طبیعی با ایجاد حس آرامش، زیبایی بصری و هوای پاک، انگیزه بیشتری برای ورزش کردن به افراد می‌دهند و موجب می‌شوند فعالیت بدنی به تجربه‌ای لذت‌بخش و مفرح تبدیل شود. افزایش فعالیت بدنی در این فضاها نه‌تنها به بهبود سلامت جسمانی، همچون تقویت قلب و عروق و افزایش استقامت بدنی، کمک می‌کند، بلکه نقش مهمی در کاهش مشکلات ناشی از کم‌تحرکی همچون چاقی، افسردگی و اضطراب دارد.

فضاهای ورزشی عمومی برای جوانانی که در مناطق محروم زندگی می‌کنند و دسترسی محدودی به باشگاه‌ها و امکانات ورزشی خصوصی دارند، فرصتی رایگان یا کم‌هزینه برای فعالیت بدنی فراهم می‌آورند. این فضاها نقش مهمی در کاهش بزه و ناهنجاری‌های اجتماعی ایفا می‌کنند. فراهم آوردن فرصت‌های رایگان یا کم‌هزینه برای فعالیت بدنی، به جوانان کمک می‌کند. انرژی و زمان خود را به شیوه‌ای مثبت و سازنده صرف کنند و از محیط‌های پرخطر دوری کنند.

مشارکت در ورزش‌های گروهی و تیمی در این فضاها موجب تقویت مهارت‌های اجتماعی همچون همکاری، همدلی و احترام به دیگران می‌شود و حس تعلق به جامعه را در جوانان افزایش می‌دهد که این موضوع تأثیر چشمگیری در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و ضد اجتماعی دارد، همچنین توسعه و بهره‌برداری مناسب از فضاهای ورزشی می‌تواند امنیت شهری را بهبود ببخشد و با ایجاد پویایی اجتماعی، میزان جرایم و بزهکاری در مناطق پرخطر را کاهش دهد.

احیای ورزش‌های بومی و محلی نیز با توجه به فرهنگ و هویت هر منطقه، می‌تواند جذابیت بیشتری برای جوانان ایجاد کند و حس تعلق به جامعه و تاریخچه فرهنگی را در آنان تقویت نماید. این ورزش‌ها به‌طور معمول نیازمند تجهیزات ساده‌تر و فضای کمتر هستند و می‌توانند به‌عنوان مکملی برای ورزش‌های مدرن، تنوع و جذابیت فعالیت‌های بدنی را افزایش دهند. در ژاپن ورزش‌های سنتی همچون کن‌دو و جودو که ریشه در فرهنگ محلی دارند، به‌طور گسترده در مدارس آموزش داده می‌شوند و فضاهای عمومی برای این ورزش‌ها در کنار ورزش‌های مدرن ساماندهی شده‌اند. این امر موجب شده تا جوانان با حفظ ارتباط فرهنگی، به فعالیت بدنی تشویق شوند و از مزایای جسمی و روانی ورزش بهره‌مند گردند.

راهکارهای مؤثر ورزشی‌سازی فضاهای عمومی

برای تبدیل فضاهای عمومی به محیط‌هایی ورزشی و دوستانه برای جوانان، لازم است مجموعه‌ای از راهکارهای عملی و مؤثر به کار گرفته شود که علاوه‌بر ایجاد زیرساخت‌های مناسب، مشارکت فعال جوانان و جامعه را نیز تضمین کند. نخستین و مهم‌ترین گام، مشارکت مستقیم خود جوانان در فرایند طراحی، برنامه‌ریزی و مدیریت این فضاهاست. این مشارکت می‌تواند از طریق برگزاری جلسات هم‌اندیشی، کارگاه‌های طراحی مشارکتی، هکاتون‌های (رویداد) شهری و استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال برای جمع‌آوری نظرات و ایده‌های آنان صورت گیرد. ایجاد حس مالکیت و مسئولیت‌پذیری در جوانان موجب می‌شود که این فضاها به‌طور مستمر مورد استفاده قرار گیرند و از سوی خود آنان محافظت و نگهداری شوند.

ایجاد شراکت‌های استراتژیک میان سازمان‌های مختلف از جمله شهرداری‌ها، مدارس، باشگاه‌های ورزشی، سازمان‌های مردم‌نهاد، کسب‌وکارهای محلی و رسانه‌ها، نقش کلیدی در موفقیت این پروژه‌ها دارد. مدارس می‌توانند با استفاده از فضاهای باز خود، مسیرهای دویدن یا باغ‌های آموزشی ایجاد کنند. باشگاه‌های ورزشی محلی می‌توانند مربیان و تجهیزات را در اختیار برنامه‌های محلی قرار دهند. کسب‌وکارهای محلی می‌توانند از طریق حمایت مالی، تجهیزاتی همچون توپ و لباس ورزشی را تأمین کنند یا در برگزاری رویدادهای ورزشی مشارکت داشته باشند. این همکاری‌های چندجانبه علاوه‌بر تأمین منابع مالی و انسانی موجب افزایش اعتبار و گستردگی فعالیت‌ها می‌شود.

برنامه‌ریزی انعطاف‌پذیر و متنوع یکی دیگر از راهکارهای مهم است که باید متناسب با شرایط اقلیمی، فرهنگی و علایق متنوع جوانان طراحی شود. برای مثال شهرها می‌توانند در فصول گرم سال جشنواره‌ها و مسابقات ورزشی فضای باز، کارگاه‌های آموزشی و رویدادهای خیابانی برگزار کنند و در فصل‌های سرد یا بارانی برنامه‌های ورزشی سرپوشیده را به‌عنوان جایگزین مناسبی ارائه دهند.

از سوی دیگر توجه به ایمنی و نگهداری مستمر فضاهای ورزشی اهمیت زیادی دارد. ایجاد روشنایی کافی، نصب دوربین‌های مداربسته، حضور نگهبانان یا ناظران محلی و برنامه‌ریزی برای تعمیر و بهسازی مستمر تجهیزات، همه از عوامل کلیدی در ایجاد محیطی امن و دلپذیر برای جوانان است. زیباسازی محیط با استفاده از هنرهای شهری، گرافیتی‌های مرتبط با ورزش و نصب تابلوهای راهنما و انگیزشی می‌تواند جذابیت فضا را افزایش دهد و جوانان را به ماندن و استفاده بیشتر ترغیب کند.

استفاده از روش‌های نوین تبلیغاتی و ارتباطی برای اطلاع‌رسانی و جذب جوانان بسیار مؤثر است. بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی، همکاری با اینفلوئنسرهای محلی و جوان، برگزاری مسابقات و چالش‌های آنلاین و ایجاد کمپین‌های تبلیغاتی خلاقانه، می‌تواند شور و هیجان بیشتری برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی ایجاد کند. برگزاری رویدادهای ویژه همچون روزهای ورزش خانوادگی، مسابقات دوستانه و جشنواره‌های فرهنگی ورزشی، فرصت‌های مناسبی برای تعامل اجتماعی و تقویت حس جامعه‌پذیری فراهم می‌آورد.

با اجرای این راهکارهای عملی و جامع، فضاهای عمومی می‌توانند به محیط‌هایی تبدیل شوند که نه‌تنها سلامت جسمی جوانان را ارتقا می‌دهند، بلکه زمینه‌ساز توسعه مهارت‌های اجتماعی، افزایش مشارکت مدنی و تقویت انسجام اجتماعی در جوامع محلی نیز باشند.

اجرای خودکار قوانین خطوط دوچرخه در شهر آمریکایی

شهر ساکرامنتو در ایالت کالیفرنیای آمریکا با همکاری سازمان حمل‌ونقل منطقه‌ای ساکرامنتو، شرکت هوش مصنوعی هایدن و شرکت دانکن سولوشنز برنامه‌ای نوآورانه برای افزایش ایمنی جاده‌ها با استفاده از فناوری خودکار در خطوط دوچرخه‌سواری راه‌اندازی کرده است. در این طرح، فناوری نصب‌شده روی اتوبوس‌ها برای شناسایی و گزارش خودروهایی به کار گرفته می‌شود که به‌طور غیرقانونی در خطوط دوچرخه‌سواری پارک می‌کنند.

این برنامه توسعه‌ای از پروژه قبلی سازمان حمل‌ونقل منطقه‌ای ساکرامنتو است که با تجهیز ۱۰۰ اتوبوس به دوربین‌های مجهز به هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، خودروهای پارک‌شده غیرمجاز در ایستگاه‌های اتوبوس را شناسایی و گزارش می‌کرد. اکنون همان فناوری برای مقابله با پارک غیرقانونی در خطوط دوچرخه‌سواری نیز به کار می‌رود تا کاربران آسیب‌پذیر جاده‌ها محافظت شوند و ایمنی کلی جاده‌ها افزایش پیدا کند.

پارک غیرقانونی خودروها در خطوط دوچرخه‌سواری موجب می‌شود دوچرخه‌سواران به داخل مسیر ترافیک خودروها رانده شوند که این موضوع خطر بروز تصادفات جدی را افزایش می‌دهد. این برنامه با پاک نگه‌داشتن خطوط دوچرخه‌سواری، ایمنی و پیش‌بینی‌پذیری حرکت برای همه کاربران جاده شامل عابران پیاده، دوچرخه‌سواران، رانندگان و مسافران حمل‌ونقل عمومی را بهبود می‌بخشد.

دوربین‌های نصب‌شده روی اتوبوس‌ها هنگام مشاهده تخلف، ویدئوی کوتاه و عکس پلاک خودرو را همراه با زمان و مکان دقیق تخلف ثبت می‌کنند و این اطلاعات برای بررسی و صدور جریمه به شهرداری ساکرامنتو ارسال می‌شود.

در مرحله اول، رانندگانی که به‌طور غیرقانونی در خطوط دوچرخه‌سواری پارک کنند، اخطار دریافت خواهند کرد و پس از دوره ۶۰ روزه هشدار، از سیزدهم ژوئن ۲۰۲۵ جریمه‌های نقدی برای تخلفات صادر خواهد شد.

اجرای این برنامه با مجوز قانون Assembly Bill ۳۶۱ (AB ۳۶۱) کالیفرنیا ممکن شده است که به شهرهای این ایالت اجازه می‌دهد برای اجرای قوانین پارک غیرمجاز در خطوط دوچرخه‌سواری و مناطق حمل‌ونقل عمومی از دوربین‌های روبه‌جلو استفاده کنند. این قانون گامی مهم در جهت افزایش ایمنی خیابان‌ها برای همه است. این اقدام نوآورانه ساکرامنتو، نخستین نمونه در ایالات متحده آمریکا است که به‌صورت خودکار خطوط دوچرخه‌سواری را تحت نظارت قرار می‌دهد و به بهبود ایمنی شهری کمک می‌کند.

سفر به دنیای هتل‌های خلاقانه جهان

خانه‌های پیش‌ساخته به‌دلیل طراحی انعطاف‌پذیر و ماژولار، قابلیت تطبیق با نیازهای متنوع را دارند؛ از خانه‌های کوچک تک‌خانواری گرفته تا مجتمع‌های بزرگ چندواحدی، همه می‌توانند به‌راحتی با این روش ساخته شوند. این مزیت به‌ویژه در پروژه‌های مسکن اجتماعی اهمیت زیادی دارد، چراکه می‌تواند پاسخگوی نیازهای متفاوت گروه‌های مختلف جامعه باشد. علاوه‌بر این، امکان گسترش و تغییر در آینده نیز برای این خانه‌ها وجود دارد؛ به این معنی که در صورت نیاز می‌توان واحدهای مسکونی را توسعه داد یا تغییراتی در ساختار آنها ایجاد کرد بدون اینکه نیاز به تخریب کامل باشد. این قابلیت انعطاف‌پذیری، پروژه‌های مسکن اجتماعی را قادر می‌سازد تا به‌سرعت و با هزینه کمتر، تعداد بیشتری واحد مسکونی را فراهم کنند و در عین حال امکان تطبیق با شرایط و نیازهای محلی را داشته باشند.

کوهستان همیشه نماد قدرت است و بسیاری از افراد ماجراجو برای دستیابی به آرامش و هیجان، کوهنوردی را انتخاب می‌کنند. این در حالی است که همه کوه‌ها بی‌خطر نیستند و گاهی طوفان‌های شدید و مرگ‌بار، بهمن و سرمازدگی جان کوه‌نوردان را تهدید می‌کند.

در ادامه به معرفی خطرناک‌ترین کوهستان‌های جهان و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن‌ها می‌پردازیم:

کوه اورست، مرز نپال و چین (۲۹۰۲۹ فوت)

کوه اورست در مرز نپال و چین قرار دارد و با توجه به جایگاه ویژه آن، به‌راحتی می‌توان باور کرد که مرگ‌بارترین کوه دنیا باشد. از سال ۲۰۰۰ در هر ۱۰۰ قله آن، ۱.۴ مورد مرگ‌ومیر گزارش شده است. با توجه به تلاش‌های سالانه حفاظتی، کوه اورست درصد قابل‌توجهی از کوه‌نوردان را به خود اختصاص داده است و در طول تاریخ بیش از ۷۵۰۰ صعود داشته است.

K2، مرز پاکستان و چین (۲۸۲۵۱ فوت)

K2، دومین کوه بلند جهان است که در مرز پاکستان و چین قرار دارد. دورافتادگی کوه K2، سفر ماجراجویانه را برای کوهنوردان، بسیار طولانی می‌کند. این کوه به‌دلیل وقوع بهمن و آب‌وهوای بد، جان ۱۰ درصد از کسانی را که برای صعود به آن تلاش کردند، گرفته است. بهترین زمان برای صعود این قله، فصل تابستان به‌ویژه ماه‌های ژوئن تا اوت است، زیرا در این دوره از سال، شرایط جوی به‌نسبت پایدارتر است، همچنین در فصل تابستان شرایط برف و یخ، قابل‌تحمل‌تر است و این موضوع به صعودکنندگان کمک می‌کند تا با خطرات کمتری روبه‌رو شوند.

کانگچنجونگا، مرز هند و نپال (۲۸۱۶۹ فوت)

این کوه با بیش از ۲۰۰ قله، سومین کوه مرتفع کره زمین است و میزان مرگ‌ومیر آن طبق آمار سال ۲۰۱۰ به ۲۰ درصد می‌رسد. سرمای شدید و وقوع بهمن‌های زیاد باعث شده است کانگچنجونگا به یکی از مرگبارترین کوه‌های جهان تبدیل شود. باوجود جذابیت‌های زیاد، صعود به این قله ساده نیست. همچنین ارتفاع زیاد، شرایط جوی سخت و مسیرهای دشوار، موجب شده است کانگچنجونگا در فهرست یکی از پرچالش‌ترین قله‌های دنیا قرار گیرد.

نانگا پاربات پاکستان (۲۶۶۵۷ فوت)

نانگا پاربات با رشته کوه‌های عظیم یخی و سنگی، یکی از معروف‌ترین کوه‌های دنیا است که به‌دلیل خطراتی که هنگام بالارفتن آن، جان افراد را تهدید می‌کند، به کوه قاتل نیز شهرت دارد. اگرچه کوه‌نوردان بسیاری توانسته‌اند با موفقیت این قله را فتح کنند، همچنان کوه‌نوردی در این منطقه بسیار دشوار است.

آناپورنا، نپال مرکزی (۲۶۵۴۵ فوت)

آناپورنا دهمین کوه مرتفع روی زمین است و حدود ۱۹۱ کوهنورد از این قله بهمن‌خیز صعود کرده‌اند. تاکنون ۶۳ نفر در صعود به این کوه جان خود را از دست داده‌اند که این موضوع، میزان مرگ‌ومیر آناپورنا را به ۳۳ درصد می‌رساند و آن را به بلندترین کوه در میان کوه‌های هشت‌هزار متری تبدیل می‌کند. بزرگ‌ترین خطراتی که هنگام صعود به این کوه برای افراد پیش می‌آید شامل آب‌وهوای غیرقابل‌پیش‌بینی، وقوع بهمن‌های زیاد و شیب‌های تند است.

هالیوود شمال در روستای کانادایی

پورت هاپ به‌عنوان موقعیتی بی‌نظیر، در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های مشهور حضور داشته است. از جمله مهم‌ترین این آثار، فیلم‌های اقتباسی از رمان ترسناک استیون کینگ به نام «آن» (It) هستند که بخش‌هایی از داستان در شهر خیالی موسوم به دری اتفاق می‌افتد و پورت هاپ با خیابان‌ها و بناهای تاریخی‌اش، فضای مناسب و ترسناکی را برای این فیلم‌ها فراهم کرده است. مکان‌هایی همچون پارک یادبود، تئاتر کاپیتول، رودخانه گاناراسکا و تالار تاریخی شهر، همه در این فیلم‌ها به چشم می‌خورند و به خلق فضایی وهم‌آلود کمک کرده‌اند.

ذخیره انرژی تجدیدپذیر به صورت پایدار و کارآمد یکی از چالش‌های اصلی امروزی است. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که کره‌های بتنی ساده، باتری‌های فوق‌العاده‌ای می‌سازند و تیمی از محققان آلمانی در حال ارائه راه‌حل انقلابی «کره‌های بتنی غوطه‌ور در اقیانوس» برای رفع این چالش هستند. پتانسیل این کره‌ها به حدی بالاست که کالیفرنیا در حال آماده‌سازی برای آزمایش یک نمونه اولیه در مقیاس بزرگ است و قصد دارد به‌منظور ذخیره انرژی، یک کره با قطر ۹ متر را در اقیانوس غوطه‌ور کند و از طرفی در حال برنامه‌ریزی برای نسخه‌هایی با قطر ۳۰ متر است.

در این پروژه که StEnSea (انرژی ذخیره‌شده در دریا) نام دارد، کره‌های بتنی توخالی در عمق چند صد متری اقیانوس نصب می‌شوند و هر کره مجهز به یک پمپ-توربین و یک سیستم شیر است. برای ذخیره انرژی، از برق اضافی برای پمپاژ آب به خارج از کره استفاده می‌شود و خلاء نسبی ایجاد می‌کند. برای آزاد کردن انرژی نیز شیر تعبیه شده باز می‌شود و آب که تحت فشار خارجی قرار گرفته است، به داخل کره هجوم می‌آورد، توربین را می‌چرخاند و برق تولید می‌کند. طول عمر تخمینی هر کره بین ۵۰ تا ۶۰ سال است و هر ۲۰ سال یا بیشتر، قطعات آن تعویض می‌شود.

از تئوری تا نخستین آزمایش‌های دریایی

کره حاضر یک پروژه آزمایشی در دریاچه کنستانس آلمان بود که در آن موفقیت استفاده از کره‌هایی به قطر سه متر تأیید شده است. محققان با تکیه بر این موفقیت، اکنون به دنبال افزایش مقیاس هستند. به این ترتیب در سال ۲۰۲۶، کره‌ای به قطر ۹ متر و وزن ۴۰۰ تن در عمق ۵۰۰ تا ۶۰۰ متری سواحل کالیفرنیا غرق خواهد شد. این کره ظرفیت ذخیره‌سازی ۴۰۰ کیلووات ساعت را خواهد داشت که انرژی کافی برای تأمین برق یک خانه متوسط برای چند هفته است. هدف نهایی کالیفرنیا ایجاد کره‌های بزرگ‌تر تا قطر ۳۰ متر است که در مزارعی تعبیه شده در بستر دریاهای سراسر جهان مستقر می‌شوند.

گوی‌های زیرآبی حاضر جایگزینی سازگار با محیط زیست برای سدهای برق‌آبی هستند و در مقایسه با نیروگاه‌های سنتی که به‌دلیل تأثیرات مخرب زیست‌محیطی‌شان مورد انتقاد قرار می‌گیرند، پتانسیل بالایی برای گسترش دارند، زیرا بستر دریا مناطق وسیع و کم‌بهره‌برداری را ارائه می‌دهد. این تأسیسات که به دور از مناطق مسکونی نصب می‌شود قابلیت پذیرش اجتماعی بالایی نیز دارد. ذخیره‌سازی انرژی از طریق این گوی‌ها می‌تواند به بخش اساسی آینده انرژی جهان به‌ویژه برای پشتیبانی از توسعه عظیم انرژی‌های تجدیدپذیر تبدیل شود. این نوآوری امیدوارکننده نشان می‌دهد که گاهی راه‌حل‌هایی برای چالش‌های مدرن می‌توانند راه‌حلی به سادگی یک گوی بتنی شناور در اقیانوس برطرف شود.