اخلاق ورزشی و احترام به منش و مکتب دهداری را با عملکرد و رفتار خوبمان، بیان کنیم!

رضا پرکاس در سالروز درگذشت زنده‌یاد پرویز دهداری، سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران به ایلنا در خوزستان، گفت: بیاد دارم روزی که ناجوانمردانه! با گوله های برف او را بدرقه کردند، با دلی شکسته اما بزرگوارانه جمله‌ای ماندگار بر زبان آورد، «بی احترامی به شخص من مهم نیست! متاسفانه توهین به جایگاه و حرمت سرمربی باب خواهد شد... و حتی شأن سکونشینان هم دیگر شکسته خواهد شد! فردا روزی، مسببان این روز تلخ! خودشان با بد اخلاقی تماشاگران مواجه خواهند شد.»

و دیدیم، سال‌های بعد را که چه ناسزاهای رکیکی که به مربیان و بعضا بازیکنان حواله گردید.

چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من .....

پرکاس ادامه داد: آیا فقط روز سوم آذر باید بفکر معلم اخلاق بیفتیم  و برای یادآوری آنروز مراسم بگیریم  و شعار بدهیم؟

آیا یاد و خاطرات یک معلم؛ بدین صورت زنده می‌شود؟ زنده یاد  دهداری هیچگاه در فکر تاریخ سازی و اسطوره پروری نبود بلکه عملکرد او  بیانگر  فلسفه و منش والای  او بود.

مربی لژیونر ایرانی با یادی از گذشته‌های پرویز دهداری، گفت: او، چه در زمان تحصیل که با دیگر محصلین دبیرستان رازی، تیم گارد آبادان را تشکیل داد و چه در زمانی که بالاترین جایگاه یک مربی یعنی مدیریت تیم ملی را بر عهده داشت، بزرگیِ پست و مقام، تعریف خاصی نداشت که رفتار و منش خود را با آن بالا و پایین کند!.

اصول اخلاقی در تیم آزاد (محصلین دبیرستان رازی آبادان ) همانی بود که در تمامی دوران بازیگری و مربیگری‌اش  ادامه داشت.

مکتب دهداری؛ براساس اخلاق، صداقت، احترام، راستی و درستی استوار بود. در یک کلام؛ برای او اخلاق مداری،  بالاترین رکن در ورزش بود.

پرکاس ادامه داد: هستند کسانی که در دوران ورزشی خود  (بازیگری و یا مربیگری) فقط برای جلب توجه، از اسم و مکتب دهداری وام گرفتند، ولی با عملکردشان که نشان دهنده شخصیت فکری آنهاست، عملا  آموزه‌های دهداری را به حراج گذاشتند. الگو قرار دادن به شعار و تسلیت گویی یا مراسم‌ها نیست، بلکه انجام و قدم گذاشتن عملی در کردار و رفتار دهداری است که می‌تواند نام و یاد او را زنده نگه دارد.

سرمربی اسبق صنعت نفت آبادان در پایان، بیان داشت: بکوشیم  با گفتار، رفتار و عملکردمان؛  راه و یاد دهداری را برای نسل جوان و آینده یادآور و بیانگر باشیم .

انتهای پیام/