مجید مظفری بازیگر می‌گوید «دست‌تنها» ویرانگی انسان‌هایی را نشان می‌دهد که روزانه از کنار آنها رد می‌شویم و به آنها اهمیت نمی‌دهیم؛ این افراد در خیابان‌های ما بسیار زیادند.
به گزارش روابط‌عمومی چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، مجید مظفری، بازیگر فیلم سینمایی «دست‌تنها» گفت: من یک سال ریش‌ها و موهایم را نزدم و ۱۰، ۱۵ کیلو خودم را چاق کردم تا بتوانم این نقش را بازی کنم. امیدوارم مردم آن را بپسندند. من معتقدم نقش کوتاه و بلند نداریم، بلکه هنرپیشه کوچک و بزرگ داریم. اگر نقش کوتاه هم به من پیشنهاد شود و مورد قبولم باشد حتماً بازی می‌کنم.
وی افزود: «دست‌تنها» ویرانگی انسان‌هایی را نشان می‌دهد که روزانه از کنار آنها رد می‌شویم و به آنها اهمیت نمی‌دهیم. این افراد در خیابان‌های ما بسیار زیادند. برخی فکر می‌کنند کارتن‌خواب‌ها بی‌سواد و بی خانواده هستند، اما واقعیت این نیست. میان آنها استاد دانشگاه، نیروی انتظامی، پزشک، قاضی، معلم و حتی بازیگر هم وجود دارد. همه این افراد ولگرد و لمپن نیستند.
مظفری با بیان این که بسیاری از مسائل را نمی‌توان در فیلم نشان داد، اظهار کرد: اگر دقت کرده باشید وقتی کاراکتر اصلی دخترش کشته می‌شود، پس از پنج سال به زندان می‌رود و پس از آزادی شعر می‌نویسد، کارتن‌خواب می‌شود و از جامعه می‌بُرد. در بخشی از فیلم می‌گوید من خودم را هم گم کرده‌ام. این‌ها سؤالاتی هستند که باید به آنها پرداخت.
وی درباره سینمای ایران گفت: اگر مسئولان بخواهند که هنرمندان در کشور بمانند، باید سینمای ما به سینمای ملی برگردد. در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ در جشنواره فیلم فجر فیلم‌های زیادی در شهرستان‌ها با قومیت‌های مختلف ساخته می‌شد. اما امروز تعداد کمتری فیلم در خارج از تهران ساخته می‌شود. نمی‌توانیم بگوییم سینمای ملی داریم. اما اگر سوبسید داده شود و از سینما و جوانان فیلمساز حمایت شود، به سینمای ملی برمی‌گردیم و کسی هم مهاجرت نمی‌کند.
