نقد و بررسی مستند «یل»؛ از باشگاه تا بازنمایی منش پهلوانی/ از رنج تا رقابت؛ مستند «یل» پرده از ناگفته‌های بدنسازی برداشت

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نمایش مستند «یل» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی امیر اردلان زنجانی با حضور عوامل تولید، جمعی از کارگردانان سینمای مستند، گروهی از ورزشکاران رشته بدنسازی و دانشجویان در سینما صبا‌مال برگزار شد.

پس از پایان نمایش، نشست نقد و بررسی با حضور سعید هاشم‌زاده (منتقد سینما)، امیر اردلان زنجانی (کارگردان) و مسعود ذات‌پرور (قهرمان پرورش‌اندام) به مدیریت تبسم کشاورز برگزار شد و حاضران به پرسش‌های مخاطبان پاسخ دادند.

امیر اردلان زنجانی درباره ایده شکل‌گیری مستند گفت: «من مجذوب این مفهوم شدم که در باشگاه ورزشی همه با هم برابرند؛ فضایی که نه‌تنها محل تمرین، بلکه بستری برای هم‌زیستی و اشتراک تجربه است. پیگیری این ایده زمانی برایم جذاب‌تر شد که متوجه شدم ریشه‌هایی بسیار کهن دارد؛ از زمانی که تصور می‌کردند خدایان در قالب انسان‌هایی متناسب و نیرومند ظاهر می‌شوند؛ همان چیزی که امروز در بدنسازی معاصر بازتاب دارد.»

در ادامه مسعود ذات‌پرور، قهرمان پرورش‌اندام نیز درباره فضای مستند و واقعیت‌های این ورزش عنوان کرد: «مدت‌هاست که واقعاً خوشحال نیستیم، اما آنچه نشان می‌دهیم، خوشی است؛ به‌ویژه در فضای مجازی. مستند به‌خوبی نشان می‌دهد که ورزش حرفه‌ای تنها تمرین نیست، بلکه سبکی از زندگی است که با فشار روانی، انزوا و آسیب‌های پنهان همراه می‌شود.»

وی افزود: «پهلوانی برای من فقط در قدرت جسمی نیست بلکه در منش، ایستادگی و نوع نگاه به زندگی معنا پیدا می‌کند. نقش مربی در این مسیر بسیار کلیدی است؛ گاهی حتی تأثیری فراتر از خانواده دارد. مستند توانسته گوشه‌ای از این واقعیت‌های نادیده را صادقانه بازتاب دهد.»

پس از آن سعید هاشم‌زاده، منتقد سینما نیز با اشاره به ساختار روایی اثر بیان کرد: «در مواجهه با مستند، ما با دو سطح انتظار روبه‌رو هستیم؛ انتظار عام که به دنبال گزارشی روشن از موضوع است و انتظار خاص که به فرم و عمق روایی توجه دارد. مستند در پاسخ به انتظار عام موفق عمل کرده و توانسته اطلاعاتی ارزشمند از زبان افراد متخصص ارائه کند.»

وی ادامه داد: «با این حال، در روایت، گاهی شتاب‌زدگی وجود دارد؛ موضوعات به‌سرعت تغییر می‌کنند و مجال تأمل از مخاطب گرفته می‌شود. اگر هر موضوع را ایستگاهی در مسیر روایت بدانیم، نیاز است که در آن مکث و تأمل شود. با شناختی که از توانایی کارگردان دارم، معتقدم این اثر ظرفیت ارتقاء و تعمیق بیشتر را دارد.»

در پایان، امیراردلان زنجانی گفت: «این پروژه فرصتی برای تجربه و همکاری بین دانشجویان سینما بود. با این‌که نقد‌هایی وارد است، اما هدف ما آزمودن امکان‌ها و ساختن جریان‌هایی تازه بود. نسل ما همیشه در جستجوی خانه‌ای امن بوده، اما حقیقت این است که خانه یافتنی نیست، ساختنی است. امیدوارم این اکران شروعی باشد برای اتفاقات بهتر در آینده.»