طرفداری | یک قهرمان قدرنادیده فوتبالی غیر از عملکرد از داخل زمین، باید خارج از زمین هم نقش مهمی داشته باشد. با توجه به سطح کنونی بازیکنان منچستریونایتد و مقایسه آن‌ها با دوران اوج، به‌راحتی می‌توانیم بگوییم پارک جی سونگ یک ستاره در تاریخ منچستریونایتد است.
در تاریخ منچستریونایتد، بازیکنان زیادی هستند که احساسات هواداران را برانگیختند و یا از نظر فنی، عملکرد بسیار ماندگاری داشتند اما پارک جی سونگ دقیقاً همان کسی بود که هواداران می‌خواستند؛ چه در زمین و چه روی سکوها.
با وجود اینکه پارک جی سونگ نقش مهمی در فینالیست شدن منچستریونایتد در لیگ قهرمانان 08-2007 ایفا کرد، در فهرست 18 نفره شیاطین سرخ برای فینال مسکو قرار نگرفت اما به جای غر زدن و ناامیدی، روحیه تیمی را در اولویت قرار داد:
با برنده شدن تیم، من هم خوشحالم. از نظر فردی، بازی نکردن در چنین مسابقه بزرگی ناامیدکننده است اما در آینده فرصت‌های دیگری هم خواهد بود.
در فصل بعد، بازهم هافبک کره‌ای در راهیابی دوباره منچستریونایتد به فینال لیگ قهرمانان تاثیر به‌سزایی داشت چرا که او در بازی برگشت نیمه‌نهایی مقابل آرسنال، گل اول خارج خانه تیمش را زد؛ در حالی که با وجود تکل گیبز در حال سرنگونی بود اما با حفظ تعادلش، آلمونیا را مغلوب کرد. در ادامه، شروع‌کننده ضدحمله‌ای برق‌آسا بود که در آن با ارسال پاسی دقیق به وین رونی، زمینه‌ساز پاس گل او برای کریستیانو رونالدو شد.
اریک استیل، مربی دروازه‌بان‌های منچستریونایتد در سال‌های 2008 تا 2013 در خصوص این هافبک کره‌ای می‌گوید:
به بازیکنی در خط هافبک نیاز داشتیم تا جنگندگی داشته باشد. همیشه در بازی با آرسنال از پارک جی سونگ استفاده می‌کردیم چون می‌دانستیم این برای آرسن ونگر ضدحال بود. او می‌دانست ما بازیکنی داریم که همیشه در طول زمین پرسه می‌زند و بازی آن‌ها را مختل می‌کند. اگرچه پارک صرفا هافبک تخریبی دونده نبود بلکه تکنیک خوبی هم داشت و گلش مقابل آرسنال نشانگر توانایی‌های فنی او بود.
در فینال لیگ قهرمانان 2009، پارک مقابل بارسلونا بازی کرد و به نخستین بازیکن آسیایی تاریخ تبدیل شد که در فینال لیگ قهرمانان اروپا بازی می‌کند. فرگوسن در نظر داشت با استفاده از پارک، بارسلونا را مثل آرسنال مهار کند. اگرچه بارسلونا خیلی روان‌تر از انتظار فرگوسن فوتبال بازی می‌کرد. با وجود تلاش پارک و صرف تمام توان منچستریونایتد، آن‌ها از پس بارسای پپ بر نیامدند. استیل در ادامه اضافه کرد:
تنها کاری که از دست‌مان بر می‌آمد این بود که نگذاریم بارسلونا مالک توپ باشد پارک نقش هافبک تخریبی را داشت. بعضی‌ها می‌گویند اسکولز باید بازی می‌کرد اما وقتی می‌بازید، صحبت از ترکیب ایدئال آسان‌تر به‌نظر می‌رسد. حضور اسکولز نمی‌توانست تفاوتی ایجاد کند چون بهترین تیمِ دنیا، هافبک‌هایی مثل بوسکتس، اینیستا و ژاوی را داشت. فکر کردن به آن خط هافبک، هنوز هم مو را به تن سیخ می‌کند!
محبوبیت پارک به‌خاطر صرفا توانایی‌های فنی نبود؛ او به‌خاطر ایفا کردن مناسب نقش مکمل، شباهتش به یک بازیکن معمولی و شادی واقعی‌ای که در هر جشن قهرمانی روی صورتش بود، به یک قهرمان محبوب در منچستریونایتد تبدیل شد. او بدون انجام حرکات نمایشی اضافه و با یک مدل موی معمولی توانست در یادها بماند.
پارک علاقه خاصی به مصاحبه کردن نداشت اما همین مرموز بودن باعث جلب محبت هواداران یونایتد شد؛ برخی هم تردید داشتند که آیا اصلا او توانایی انگلیسی حرف زدن را دارد یا نه؟ استیل در این خصوص می‌گوید:
او توانایی برقراری ارتباط را داشت. لهجه‌اش شیرین و شخصیتش دلنشین بود و فوتبالیستی بود که همیشه لبخند می‌زد. در خارج زمین هم شخصیت دوست‌داشتنی‌ای بود اما داخل زمین، کمتر جنگجویی را مثل او می‌توانستید پیدا کنید.
پارک طی هفت فصل بازی برای منچستریونایتد، 205 بار به میدان رفت که در مجموع چهار قهرمانی لیگ، سه لیگ کاپ و یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. 28 گل و 29 پاس گل که اکثر آن‌ها سهم وین رونی شدند، حاصل کار پارک با پیراهن شیاطین سرخ بود.
او تنها در دو فصل توانست بیش از 20 بار در 38 هفته لیگ برتر به میدان برود که این موضوع بیشتر مربوط به مصدومیت‌های زانوی او و پذیرش نقش بازیکن چرخشی بود اما فرگوسن همیشه در بازی‌های بزرگ به او اعتماد می‌کرد. استیل درباره سبک بازی پارک، ادامه داد:
چه در جناحین و چه در مرکز زمین او بازیکنی قابل حساب بود و همیشه می‌توانستید روی تلاش صد درصدی او حساب کنید. اگر تردیدی در انتخاب پیش می‌آمد، جی سونگ در اولویت قرار می‌گرفت چون می‌دانستید او چه چیزی را تضمین می‌کند. مقابل تیم‌هایی که ترکیب فولبک و وینگر خطرناکی داشتند، جی سونگ را آنجا می‌گذاشتیم و عملکردش همیشه خوب بود.
فرگوسن این ویژگی‌ها را در سال 2005 و پیش از جذب پارک هم دیده بود. او در لیگ قهرمانان اروپا، بازی لیون و آیندهوون را از نزدیک تماشا کرد تا بازی مایکل اسین را ببیند اما توجهش به بازیکن تیم مقابل جلب شد؛ یک گلوله انرژی تمام‌نشدنی که مثل یک «سگ پاسوخته» در سراسر زمین مشغول دویدن بود.
هفته بعد، سرالکس فرگوسن برادرش مارتین که در آن زمان استعدادیاب منچستریونایتد بود را به هلند فرستاد تا بازی پارک را از نزدیک تماشا کند. گزارش‌های او، مشاهدات سرالکس را تایید کرد.
فرگوسن در کتاب خودزندگی‌نامه‌اش در خصوص پارک نوشته:
پارک بازیکنی استثنایی بود که همیشه برای خودش فضا ایجاد می‌کرد. هر وقت به او دستوری می‌دادم، او مثل یک سگ وفادار مطیع آن دستور بود. در سال 2010 و یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان مقابل میلان از جی سونگ خواستم آندره آ پیرلو را یارگیری کند. پیرلو بازیکنی بود که به کنترل کردن بازی عادت داشت اما جی سونگ او را کاملا خفه کرده بود.
پیرلو نیز در کتاب خود به نام «فکر می‌کنم، پس بازی می‌کنم» به این موضوع اشاره کرده بود:
او به سرعت نور به اطرافش می‌دوید. خودش را روی من می‌انداخت و دستانش را پشت سرم می‌گذاشت تا مرا تحت تاثیر قرار دهد. همیشه به توپ نگاه می‌کرد اما نمی‌دانست کاربردش چیست! انگار او را طوری برنامه‌نویسی کرده بودند که مرا از کار بیندازد. پارک با وجود اینکه بازیکنی مشهور بود، پذیرفت نقش «سگ نگهبان» را بازی کند.
البته شاید پیرلو فراموش کرده بود که پارک در پیروزی 4-0 منچستریونایتد مقابل میلان در اولدترافورد، گلزنی کرد؛ ضربه‌ای هوشمندانه از زاویه بسته. پارک در شوت‌زنی با هردو پا متبحر بود.
او با قد 173 سانتی‌متری‌اش موفق شد پنج گل با ضربه سر برای یونایتد بزند؛ از جمله گلی که در مارس 2010 مقابل لیورپول با یک ضربه سر شیرجه‌ای زده شد تا پیروزی 2-1 شیاطین سرخ قطعی شود. از دیگر لحظات درخشان او، گل دقیقه 90 مقابل وولورهمپتون در نوامبر 2010 و در مقطعی حساس از رقابت قهرمانی در لیگ برتر بود.
آرسنال، قربانی موردعلاقه پارک بود چرا که آن‌ها در 13 بازی، 5 گل از این هافبک اهل کره جنوبی دریافت کردند؛ از جمله یک گل در آن باخت معروف 8-2.
اریک استیل از ویژگی‌های خارج زمین پارک هم تمجید می‌کند:
اگر در لابی هتل یا سالن انتظار هواپیما صدای خنده می‌شنیدید، فورا می‌فهمیدید که اورا، توز و پارک هستند. این سه تفنگدار همیشه کنار هم بودند و زبان اسپانیایی حلقه اتصال آن‌ها بود. همین صمیمیت‌ها و ارتباط‌های دوستانه یک تیم موفق را شکل می‌دهد. سرمربی تیم غیر از استعداد بازیکن به شخصیت آن‌ها و تطبیق‌پذیری‌اش هم توجه داشت.
پارک جی سونگ فقط با 4 میلیون پوند به منچستریونایتد آمد اما خلاف چندین بازیکن گران‌قیمت، به بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ این باشگاه تبدیل شد.
گزارش لوری وایتول از وب‌سایت اتلتیک، نوشته مارس 2021
