به گزارش خبرگزاری ایمنا، در دنیای ماشین‌ها و تکنولوژی، گردشگری، آن هم از نوع پیوند با طبیعت، راهی است تا انسان‌ها بتوانند به آرامش و تعادل درونی برسند، آرامشی که از رابطه دوباره انسان با زمین منشأ می‌گیرد؛ بنابراین نام گردشگری با طبیعت، گره خورده است و حفظ این میراث برای نسل‌های بعدی، نشان از امانتداری ما دارد؛ بسیاری از کشورهای جهان در حال توسعه این نوع گردشگری هستند و تلاش می‌کنند در کنار درآمدزایی، حفظ محیط زیست را در اولویت قرار دهند، برای مثال، عربستان سعودی به‌عنوان کشوری با پیشینه‌ای نفت‌محور و اقلیمی بیشتر کویری، در سال‌های اخیر گام‌های بلندی برای بازتعریف تصویر جهانی خود از طریق توسعه گردشگری طبیعی برداشته است. این کشور با توجه به چشم‌انداز تحول‌آفرین خود موسوم به Vision 2030، گردشگری را به عنوان یکی از ستون‌های اصلی تنوع‌بخشی به اقتصاد معرفی کرده و تلاش کرده است تا ظرفیت‌های بکر طبیعی خود را به شیوه‌ای پایدار و مسئولانه در معرض دید جهانی قرار دهد.
از جمله برجسته‌ترین اقدامات عربستان در این زمینه می‌توان به پروژه‌ی دریای سرخ (The Red Sea Project) اشاره کرد؛ طرحی گسترده که با هدف توسعه گردشگری لوکس اما پایدار در سواحل بکر دریای سرخ طراحی شده است؛ این پروژه بر حفاظت از تنوع زیستی دریایی، صخره‌های مرجانی و جزایر دست‌نخورده تأکید دارد و قرار است از انرژی‌های تجدیدپذیر برای تأمین نیازهای خود استفاده کند.
البته که حفظ محیط زیست، نیازمند آموزش جمعی است، در این راستا ایالات متحده از طریق نهادهایی مانند National Park Service، برنامه‌ای به نام Leave No Trace (هیچ اثری به جا نگذار) را در پارک‌های ملی و مناطق طبیعی خود اجرا می‌کند؛ این برنامه به گردشگران آموزش می‌دهد که چگونه بدون آسیب رساندن به محیط، از طبیعت لذت ببرند، این رویکرد باعث شده گردشگران نقش فعالی در حفاظت از طبیعت داشته باشند و همزمان از آن بهره‌مند شوند.
اگر طبیعت وجود نداشته باشد، گردشگری هم وجود نخواهد داشت
در این راستا، مرتضی خاکسار کارشناس ارشد اقتصاد گردشگری و استاد دانشگاه به خبرنگار ایمنا اظهار کرد: گردشگری دوستدار محیط زیست به این معناست که بتوانیم با پدیده‌های زیستی خدادادی، برخورد درستی داشته‌باشیم و با استفاده صحیح از منابع طبیعی، آن‌ها را به نسل‌های بعد انتقال دهیم؛ در واقع، واژه گردشگری با طبیعت، آمیخته شده، طوری که می‌توان گفت اگر طبیعتی وجود نداشته باشد، گردشگری هم وجود نخواهد داشت.
وی افزود: در دوستی گردشگری و محیط زیست، جامعه میزبان و مهمان باید در راستای حفاظت از پدیده‌های طبیعی گام بردارند؛ خوشبختانه در بیشتر کشورهای دنیا با برنامه‌ریزی صحیح، برخورد درستی با مواهب طبیعی می‌کنند؛ آن‌ها جنگل‌زایی و بیابان زدایی را در دستور کار قرار دادند و به گردشگری، حفظ سلامت زمین کمک می‌کنند.
کارشناس ارشد اقتصاد گردشگری و استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: دوستی با طبیعت، سرآمد و نیاز گردشگری است و اگر عکس آن اتفاق بیفتد، شاهد نابودی گردشگری خواهیم بود؛ در دنیا و حتی ایران، زنگ حفاظت از پدیده‌های گردشگری نواخته شده و تشکل‌های مردم نهاد زیادی در شهرها و حتی شبکه‌های اجتماعی در راستای آن مشغول به کار هستند.
پیوند طبیعت و گردشگری، راهی برای چرخیدن چرخ اقتصاد
خاکسار با اشاره به اینکه برخی کشورها در زمینه پیوند گردشگری و محیط زیست سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی کرده‌اند، گفت: این کشورها در اقتصاد گردشگری، سهم زیادی را از آن خود می‌کنند و آموزش‌های لازم را به جامعه خود ارائه می‌دهند؛ در واقع، سومین صنعت پولساز دنیا بعد از نفت و خودروسازی، صنعت سبز گردشگری است و در آمدهای زیادی را به مناطق میزبان ارائه می‌کند که مثال‌های آن در سطح داخلی نیز قابل مشاهده است؛ برای مثال، پدیده چشمه‌های آب گرم سرعین، غار علی صدر در همدان و.... به گردشگری کمک کرده‌اند.
وی تصریح کرد: صد درصد درآمد سنگاپور، وابسته به گردشگری است، کشورهایی مانند ترکیه، هندوستان و.... نیز درصد زیادی از درآمد خود را از راه گردشگری با تکیه بر حفظ و صیانت از محیط زیست به دست می‌آورند؛ در کشورهای حوزه خلیج فارس نیز به دلیل استفاده بهینه از منابع آبی و دریا شاهد توسعه اقتصاد و گردشگری هستیم.
گردشگری بومگردی، مثال بارز دوستی گردشگری با طبیعت است
کارشناس ارشد اقتصاد گردشگری و استاد دانشگاه با بیان اینکه حفظ مواهب طبیعی در کنار حفظ توسعه پایدار، چراغ راهی برای توسعه اقتصادی است، ادامه داد: البته که نباید از آموزش به جامعه میزبان و مهمان برای دوستی با طبیعت غافل شد.
خاکسار عنوان کرد: برنامه ریزی صحیح، دعوت از کارشناسان حوزه گردشگری، دریافت تجربه‌های بین‌المللی، سهولت در دسترسی به روادید، توجه به گردشگری در رسانه‌ها و حتی دانشگاه‌ها، می‌تواند گام‌های مثبتی برای توسعه گردشگری پایدار باشد.
وی افزود: در ایران، بومگردی همواره در راستای استفاده صحیح از مواهب طبیعی بوده است؛ طوری که با اشباع شدن بازارهای گردشگری مدرنیته، بسیاری از افراد از خارج از کشور برای تجربه زندگی طبیعی قصد سفر می‌کنند؛ آن‌ها می‌خواهند از طبعیت استفاده کنند و لذت چای آتشی، خوابیدن در خانه‌های چوبی یا خشت و گلی و… بچشند؛ پس ساخت هتل‌های آن‌چنانی که به تخریب جنگل‌ها و طبعیت منجر می‌شود، مورد تأیید نیست درحالی که بومگردی و گردشگری سنتی نوعی دوستی با طبیعت است زیرا آسیب کمتری به آن می‌رساند.
به گزارش ایمنا، طبیعت خود بستر اصلی بسیاری از جاذبه‌های گردشگری است؛ حفظ محیط زیست در گردشگری به معنای احترام به نسل‌های آینده، پایداری اقتصادی جوامع محلی، و تداوم جذابیت مقاصد گردشگری در بلندمدت است.
