امیر نادری در ایران نماند چون دلخورش کردند و فراری‌اش دادند/ مردی که خیلی‌ها را عاشق سینما کرد

در آئین رونمایی و اکران مستند سینمایی «جستجو در تنگنا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهرشاد کارخانی، عزیزالله حمیدنژاد کارگردان سینما گفت: «بسیار متأسفم که امیر نادری در ایران نماند و به‌نوعی دلخورش کردند، فراری‌اش دادند و حیف شد. اگر او در ایران بود می‌توانستیم کارهای بسیار شاخص و مؤثرتری از او ببینیم.» 

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روابط‌ عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، در آئین رونمایی و اکران مستند سینمایی «جستجو در تنگنا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مهرشاد کارخانی، ابتدا کارگردان اثر با تشکر از استقبال گرم مخاطبان گفت: «فکر می‌کنم اگر امیر نادری امشب در ایران بود و اینجا حضور داشت از این حضور گرم مخاطبان تعجب می‌کرد و واقعاً لذت می‌برد. او احتمالاً فکر می‌کرد نهایتاً چند نفر برای دیدن این فیلم می‌آیند؛ اما می‌بینیم اکنون که نزدیک به چهل سال از فیلم «تنگنا» گذشته است، او همچنان چقدر طرف‌دار دارد. این حضور شما قطعاً دل امیر نادری را شاد می‌کند و مطمئنم اگر خبرش به او برسد، بسیار خوشحال خواهد شد.» 

او در ادامه گفت: «چیزی به نام «گذشته» وجود دارد، چیزی که همه ما داریم و برخی بیش از دیگران به آن فکر می‌کنند. این گذشته، ریشه‌ای در وجود منِ نوعی دارد، همیشه با من است، خیلی وقت‌ها به من کمک کرده و حتی نجاتم داده است. این گذشته ریشه است. زمانی که کرونا شروع شد، اتفاق بسیار تلخی برای همه ما رقم خورد. من برادر کوچک‌ترم را به‌سادگی، درست مثل بسیاری دیگر که جان باختند، در دوران کرونا از دست دادم. چند ماه در خانه بودم و کلاً افسرده شده بودم؛ در همان دوران بود که نشستم و فیلم‌های خیابانی امیر نادری را دوباره دیدم و دوباره به حرف‌های نادری رسیدم و تصمیم گرفتم همان‌طور که او کارهای سخت را انجام می‌داد، در میانه همان وضعیت کرونا یک فیلم بسازم. حالا اینکه نتیجه خوب باشد یا بد اصلاً مهم نبود. من از دهه شصت با امیر نادری آشنا شده بودم و با او گذشته‌ای داشتم که رهایم نمی‌کرد. در واقع رفتم در همان فضای بحرانی و تلخ کرونا، در آن وضعیت و فضای سخت، این فیلم را ساختم.» 

امیر نادری در ایران نماند چون دلخورش کردند و فراری‌اش دادند/ مردی که خیلی‌ها را عاشق سینما کرد

 کارخانی افزود: «این فیلم مستقیماً به زندگی‌نامه امیر نادری ربط ندارد و یک مستند پرتره یا بیوگرافی از او نیست؛ همین‌طور هیچ ارتباطی هم به فیلم‌هایی که او خارج از کشور ساخته ندارد؛ بلکه بیشتر به فیلم‌های خیابانی امیر نادری مربوط است؛ یعنی همان چند فیلمی که قبل از سال ۵۷ ساخته است. به دلیل گرایش خود من به سینمای خیابانی، در این مستند یک برش و یک ورق از امیر نادری وجود دارد چرا که این هنرمند ارزشمند و تأثیرگذار چه در همان دوران و چه بعدتر با فیلم‌ها و کاراکترش آن‌قدر روی من اثر گذاشته که من فقط یک برگ از آن را ساخته‌ام.» 

او افزود:  «اگر فیلم‌سازان ما یک سنت ایجاد کنند و درباره فیلم‌سازانی که روی آن‌ها تأثیر گذاشته‌اند، به هر شکل ممکن، یک فیلم بسازند هم ادای دینی خواهد بود و هم‌نسل‌های آینده متوجه می‌شوند که این شخصیت‌ها چگونه وارد سینما شدند، چه فیلم‌هایی ساختند و چه تأثیری روی سینما گذاشتند که هنوز هم بعد از چهل یا پنجاه سال فیلم‌های فیلمسازانی مانند نادری تأثیر می‌گذارند.»  

در ادامه مراسم

او ادامه داد: «امیر نادری برای نسل من، یا حداقل برای شخص من با آثاری مثل «تنگنا»، «انتظار»، «خداحافظ رفیق» و...  اهمیت یافت؛ اما در ادامه او با فیلم‌هایی مانند «دونده» و «آب، باد، خاک» اتفاقی کاملاً منحصربه‌فردی را رقم زد. این‌ها فیلم‌هایی عمیقاً مدرن، پیشرو، مترقی، آوانگارد و به‌تمام‌معنا هنرمندانه هستند و شور فیلم‌سازی در من و بسیاری دیگر با دیدن همین فیلم‌ «دونده» ایجاد شد. امیدوارم آقای نادری هر جا که هستند همچنان پرانرژی و پرتکاپو باقی بمانند.» 

 در این مراسم افرادی همچون عباس یاری، هوشنگ گلمکانی، عزیزالله حمیدنژاد، حمید نعمت‌الله، ستار اورکی، محمدقاسم‌زاده، نصرت کریمی، شهرام ابیانه، امید نجوان، مهتاب نویدی، سمیرا غلام‌زاده، حسن‌ رضایی، غلامرضا رمضانی، نادر سماواتی، محمد محمدیان، محمود آیدن، محمد خراط‌زاده، سیامک واعظی، مختار سایقی، منصور عبدرضایی و فرامرز هوتن، حضور داشتند.  

۲۴۲۲۴۳

پیشنهادی باخبر