طرفداری | همگروه شدن اتریش و الجزایر در جام جهانی ۲۰۲۶، یادآور یکی از روزهای عجیب تاریخ جام جهانی با عنوان «رسوایی خیخون» است.
در جام جهانی سال ۱۹۸۲ که در اسپانیا برگزار شد، یکی از جنجالیترین لحظات تاریخ این رقابتها رقم خورد. در گروه دوم، تیمهای الجزایر، اتریش، شیلی و آلمان غربی حضور داشتند. الجزایر که برای اولینبار در جام جهانی شرکت میکرد، با عملکردی درخشان شروع کرد و در بازی نخست خود آلمان غربی، یکی از مدعیان قهرمانی، را با نتیجه ۲ بر ۱ شکست داد. این پیروزی تاریخی، الجزایر را در موقعیت خوبی قرار داد و امیدها را برای صعود این تیم آفریقایی زنده کرد. اما بازیهای بعدی، به ویژه دیدار نهایی گروه بین آلمان غربی و اتریش در شهر خیخون، همه چیز را تغییر داد و به «رسوایی خیخون» معروف شد.
در روز ۲۵ ژوئن ۱۹۸۲، آلمان غربی و اتریش در ورزشگاه مولینون به مصاف هم رفتند. الجزایر پیش از این بازی، شیلی را هم ۳ بر ۲ شکست داده بود و با ۴ امتیاز منتظر نتیجهٔ این دیدار بود (تا آن زمان، هر پیروزی در فوتبال ۲ امتیاز داشت، نه ۳ امتیاز). آلمان غربی در دقیقهٔ دهم توسط هورست هروبش به گل رسید و نتیجه ۱ بر ۰ شد. اما پس از این گل، هر دو تیم بازی را به طور عمدی از نفس انداختند و با پاسهای بیخطر و بدون تلاش برای گلزنی، زمان را سپری کردند. این راهبرد که بوی تبانی میداد، باعث شد نتیجه ۱ بر ۰ باقی بماند، که دقیقاً همان چیزی بود که هر دو تیم اروپایی نیاز داشتند: آلمان غربی با ۵ امتیاز اول گروه شد و اتریش با ۳ امتیاز دوم، در حالی که الجزایر با ۴ امتیاز و تفاضل گل کمتر حذف شد. تماشاگران با سوتهای اعتراضی و شعارهای «تبانی، تبانی» واکنش نشان دادند و حتی گزارشگران تلویزیونی این بازی را «مغایر روحیهٔ ورزشی» توصیف کردند.
این رسوایی جهانی، فیفا را وادار به تغییرات اساسی کرد. از جام جهانی بعدی، یعنی ۱۹۸۶، قوانین گروهی تغییر یافت و بازیهای نهایی هر گروه به طور همزمان برگزار میشود تا جلوی چنین تبانیهایی گرفته شود. الجزایریها این رویداد را «سرقت» نامیدند و هنوز هم آن را نمادی از ناعدالتی در فوتبال میدانند. بازیکنان الجزایر مانند لخضر بلومی و رباح ماجر، سالها بعد از این ماجرا ابراز تأسف کردند و گفتند که این تبانی نه تنها شانس تاریخیشان را گرفت، بلکه اعتماد به فوتبال را خدشهدار کرد.
