طرفداری | مدت زیادی از مصدومیت دنی کارواخال نمی‌گذرد اما او همین حالا دلتنگ فوتبال است.
دنی کارواخال، مدافع راست باتجربه رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا پس از مصدومیت رباط صلیبی دوران دشواری را پشت سر می‌گذارد. او با روحیه‌ای مثبت و اهدافی روشن، در مسیر بازگشت به میادین فوتبال گام برمی‌دارد. این بازیکن ۳۲ ساله که در طول دوران حرفه‌ای خود موفقیت‌های زیادی کسب کرده، در مصاحبه جدیدش با مارکا درباره روند بهبودی، اهداف آینده و نگرانی‌هایش نسبت به دوران پس از فوتبال صحبت کرده است.
هدف من بازگشت به میادین برای حضور در جام جهانی باشگاه‌ها است. تا اوایل ژوئن، هشت ماه از عمل جراحی‌ام خواهد گذشت. خواهیم دید که ریکاوری‌ام چطور پیش می‌رود، اما زانویم باید به اندازه کافی استراحت کند.تا آن زمان دوباره وضعیت را بررسی می‌کنیم.
در حال حاضر تقریباً بدون عصا راه می‌روم، دوچرخه‌سواری می‌کنم و روی انعطاف بدنم کار می‌کنم. کارهای کوچکی هستند اما توانایی انجام‌شان به من انگیزه می‌دهد. ریکاوری طولانی است اما از پیشرفت‌هایی که داشته‌ام، خوشحالم.
تماشای بازی از روی نیمکت سخت‌ترین بخش ریکاوری است. مصدومان زیادی داشتیم و این موضوع باعث شده ترکیب چرخشی نداشته باشیم و ریسک مصدومیت بقیه هم زیاد شود. با این حال، فکر می‌کنم تا این لحظه اوضاع را به خوبی مدیریت کرده‌ایم. بی‌صبرانه منتظرم تا دوباره بتوانم به تیم کمک کنم.
- آیا ممکن است مثل خوسلو به قطر نقل مکان کنید؟
بله، بدون شک. این ایده برایم عجیب نیست. قبلاً هم گفته‌ام که اگر رئال مادرید را ترک کنم، در اروپا بازی نخواهم کرد و در لیگ قهرمانان یا اسپانیا با رئال رقابت نخواهم کرد. قطر می‌تواند یکی از گزینه‌ها باشد.
- درباره توپ طلا چه نظری دارید؟
ترجیح می‌دهم درباره توپ طلا زیاد صحبت نکنم. باور دارم که به‌عنوان یک مدافع راست، بالاترین جایگاه ممکن را در این مراسم تجربه کردم، بالاتر از همه هم‌پست‌هایم. این که شایسته بردن توپ طلا بودم یا نه، موضوع دیگری است. اما از دستاوردهایم بسیار افتخار می‌کنم و خانواده‌ام نیز همین حس را دارند. اینکه در ۳۲ سالگی به چنین سطحی برسم، مرا خوشحال می‌کند.
- آیا به زندگی بعد از فوتبال فکر می‌کنید؟
فکر کردن به دوران پس از فوتبال باعث وحشتم می‌شود. فکر بیدار شدن و نرفتن به تمرین مرا می‌ترساند. هر لحظه را ارزشمند می‌دانم: بودن در کنار هم‌تیمی‌ها، انجام تمرینات بدنسازی، صحبت با پزشکان در اتاق فیزیوتراپی. می‌دانم این دوران روزی به پایان می‌رسد و باید از هر لحظه لذت برد.
