موزه ملی توکیو؛ گنجینه جاودان فرهنگ ژاپن
موزه ملی توکیو (東京国立博物館 – Tōkyō Kokuritsu Hakubutsukan) نهتنها قدیمیترین موزه ژاپن، بلکه یکی از مهمترین مراکز فرهنگی آسیا به شمار میآید. این موزه در پارک اوئنو قرار دارد و مجموعهای بینظیر از بیش از ۱۲۰ هزار اثر تاریخی، هنری و مذهبی را در خود جای داده است. از شمشیرهای سامورایی و زرههای باستانی گرفته تا طومارهای نقاشی، سفالینهها، لباسهای سلطنتی و تندیسهای بودایی، همگی در این مکان روایتگر هزاران سال تاریخ و زیبایی ژاپن هستند.
موزه ملی توکیو نه فقط محلی برای نمایش اشیاء کهن، بلکه مرکزی پژوهشی و آموزشی است که در شناخت تمدن شرق آسیا نقشی کلیدی دارد. این موزه، پلی میان گذشته و حال، و نمادی از نگاه ژاپنی به میراث، نظم و هنر است.
موقعیت و معماری موزه
موزه ملی توکیو در قلب پارک اوئنو در منطقه تایتو توکیو قرار دارد و از نظر دسترسی شهری، در چند قدمی ایستگاه اوئنو واقع شده است. ساختمان اصلی موزه، با نمایی سنگی و باشکوه، در دوران امپراتوری میجی ساخته شد و سبک آن ترکیبی از معماری غربی و عناصر ژاپنی است.
ساختمان اصلی (Honkan) در سال ۱۹۳۸ افتتاح شد و امروز در کنار آن پنج بخش دیگر نیز فعالیت دارند: «هیئونکان» (Hyokeikan)، «تویوکان» (Toyokan)، «تِیسوکان» (The Gallery of Horyuji Treasures)، «هیئونکان» برای نمایشگاههای ویژه و «مرکز پژوهش و نگهداری». هر کدام از این بخشها بازتابی از دورهای از تاریخ هنر شرق آسیا هستند.
پیدایش و تاریخچه موزه
پایهگذاری موزه ملی توکیو به سال ۱۸۷۲، یعنی تنها چهار سال پس از آغاز دوران میجی، بازمیگردد. در آن زمان، ژاپن پس از قرنها انزوا به روی جهان گشوده شده بود و دولت میجی در تلاش بود تا تاریخ و فرهنگ خود را بازتعریف و مستند کند.
اولین نمایشگاه ملی در معبد تایسیجی برگزار شد و با استقبال گستردهای روبهرو گردید. سپس دولت تصمیم گرفت مجموعه آثار را در مکانی دائمی مستقر کند و بدینترتیب، موزه ملی توکیو در پارک اوئنو بنیان نهاده شد. هدف اولیه آن نه فقط نمایش آثار هنری، بلکه آموزش مردم در زمینه تاریخ و زیباییشناسی ژاپن بود.
در طول دهههای بعد، موزه بارها بازسازی و گسترش یافت. در جریان زلزله بزرگ کانتو در سال ۱۹۲۳، بخشهایی از ساختمان تخریب شد، اما در دهه ۱۹۳۰ بازسازی آن به اتمام رسید. پس از جنگ جهانی دوم نیز موزه به بازتابی از تلاش ژاپن برای احیای هویت فرهنگیاش تبدیل شد.
گنجینههای موزه و آثار برجسته
موزه ملی توکیو مجموعهای غنی از میراث ژاپنی و آسیایی را در خود جای داده است. از میان آثار شاخص آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
-
شمشیرهای سامورایی (کاتانا): شمشیرهایی که متعلق به خاندانهای بزرگ دورههای کاماکورا و موروماچی هستند و مهارت فلزکاری ژاپنی را به نمایش میگذارند.
-
تندیسهای بودایی: مجسمههای چوبی و برنزی از قرون ششم تا دوازدهم میلادی که نفوذ بودیسم از چین و کره را در فرهنگ ژاپن نشان میدهند.
-
نقاشیها و طومارهای کهن: آثار استادانی چون سِشو تویو و کانُو ایتوکو که از اوج هنر ذن در دوره موروماچی حکایت میکنند.
-
سفالینهها و ظروف لاکی: نمونههایی از سفالهای دوره جومون و ظروف لاککاریشده دوره ادو که روح زیباییشناسی ژاپنی را مجسم میسازند.
-
لباسها و نقابهای نمایشی: لباسهای آیینی و ماسکهای مورد استفاده در نمایشهای نو (Noh) و کابوکی (Kabuki).
بخش «گالری گنجینههای هوریوجی» (Horyuji Treasures Gallery) نیز مجموعهای از آثار نایاب قرنهای اولیه بودایی را در خود دارد که از معبد باستانی هوریوجی در نارا به موزه منتقل شدهاند.
نقش فرهنگی و آموزشی
موزه ملی توکیو تنها یک نهاد نمایشگاهی نیست؛ بلکه مرکزی پژوهشی، آموزشی و مرجع علمی برای دانشجویان، مورخان و باستانشناسان به شمار میرود. در کتابخانه موزه بیش از ۵۰۰ هزار جلد کتاب، نسخه خطی و سند تاریخی نگهداری میشود.
همچنین موزه بهطور منظم میزبان کارگاهها، سمینارها و نمایشگاههای بینالمللی است که در آن گفتوگوی فرهنگی میان ژاپن و سایر کشورها تقویت میشود. همکاریهای مشترک موزه با مؤسسات جهانی مانند موزه لوور، موزه بریتانیا و موزه متروپولیتن نیویورک، بازتابی از جایگاه جهانی آن است.
نقش موزه در دوران معاصر
در دوران مدرن، موزه ملی توکیو نهتنها به عنوان گنجینهای تاریخی، بلکه بهعنوان بخشی از دیپلماسی فرهنگی ژاپن عمل میکند. نمایشگاههای سیار آن در کشورهای مختلف، جلوهای از هنر ژاپن را به جهانیان معرفی میکنند.
در سالهای اخیر، موزه اقدام به دیجیتالیسازی بخش بزرگی از آثار خود کرده است تا امکان دسترسی پژوهشگران و علاقهمندان در سراسر جهان فراهم شود. وبسایت رسمی آن، یکی از جامعترین پایگاههای داده هنری آسیا است.
تحلیل و جمعبندی
موزه ملی توکیو آیینهای از روح ژاپن است؛ روحی که در طول قرون، میان جنگ و صلح، میان تغییر و تداوم، همواره زیبایی را پاس داشته است. این موزه، نه تنها میراث مادی یک ملت، بلکه بیانگر فلسفهای است که هنر را پلی میان انسان و تاریخ میداند.
در جهانی که سرعت تغییرات، گذشته را به فراموشی میسپارد، موزه ملی توکیو یادآور این حقیقت است که ملتی که میراث خود را میشناسد، آیندهاش را با اطمینان بیشتری میسازد. این مکان، همچون نگینی درخشان در قلب پارک اوئنو، حافظ هویت ژاپن و پیامآور گفتوگوی فرهنگی میان شرق و غرب است.


