به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: دیروز، طبق متن برجام، روز پایان این توافق بود: باید بعد از ده سال، توقف یا محدودیت‌های فعالیت‌های هسته‌ای ایران پایان می‌یافت و تحریم‌های شورای امنیت لغو می‌شد. اما آمریکا و تروئیکای اروپایی با رندی، مکانیسم ماشه را هم در توافق به گونه‌ای تعبیه کرده بودند که پس از گرفتن امتیازات (اغلب بازگشت‌ناپذیر) هرگاه خواستند، بتوانند زیر تعهدات خود بزنند.
سازوکار ماشه (امکان بازگرداندن قطعنامه‌های تحریمی بدون نیاز به رأی‌گیری در شورای امنیت)، این اختیار را به چهار دولت غربی داد که ابزار دائمی باج‌خواهی را بالای سر روحانی و ظریف نگه دارند و ضمن عهدشکنی، گروکشی و زیاده‌خواهی نیز بکنند!
اکنون غرب عهدشکن، به شکل غیر قانونی، مکانیسم ماشه را به اجرا درآورده تا به جای لغو قطعنامه‌های تحریمی در پایان سال دهم، آنها را بدون نیاز به جلب نظر چین و روسیه و دیگر کشورها، برگرداند.
در این شرایط انتظار بود که آقای ظریف ضمن اعتراف به اشتباه بزرگ خود و عذرخواهی، رفتار منافقانه غرب را بکوبد اما او ترجیح داده به روسیه حمله کند!
او درباره سخنان وزیر خارجه روسیه گفت: نه تنها اسنپ بک برای روزهای آخر مذاکرات نبود بلکه اختصاص به گفت‌وگوهای بین بنده و جان کری وزیر خارجه آمریکا نیز نداشت. آقای لاوروف و فرانسوی‌ها پیشنهادی در مورد وضعیت قطعنامه‌های گذشته شورای امنیت علیه ایران دادند که خیلی بد بود و ما تلاش زیادی کردیم تا آن پیشنهاد را کنار بگذاریم. یک روز دیدیم آقای کری پیشنهادی دارد مبنی بر اینکه بیاییم قطعنامه‌ها را ۶ ماه ۶ ماه تعلیق کنیم، یعنی هر شش ماه باید می‌رفتیم به شورای امنیت و اگرچه به‌طور اتوماتیک تمدید می‌شد. به کری گفتم این چه پیشنهادی است که آورده‌ای؟ به عقل و شعور من توهین می‌کنی؟ گفت: نه من به شعور تو توهین نمی‌کنم این را رفیقت لاوروف داده است.
ظریف افزود: آقای لاوروف در جلسه تصمیم‌گیری می‌گفت من اجازه نمی‌دهم حق وتوی ما را از ما بگیرید. حالا می‌گوید ظریف رفته این کار را کرده، البته من تا الان ملاحظه کردم و چیزی نگفتم.
وی گفت: به لاوروف دستور داده بودند نگذارد برجام نهائی شود... من همچنان اعتقاد به روابط راهبردی با روسیه و چین دارم اما اینها به خاطر ما کاری نمی‌کنند. روسیه کشور مهمی در همسایگی ماست ولی دو خط قرمزدارد اول اینکه ایران نباید هیچ وقت با دنیا روابط آرام داشته باشد و دوم اینکه نباید با دنیا به درگیری برسد برای همین روسیه طرفدار توافق موقت ژنو بود چون استخوان لای زخم نگه می‌داشت و مانع درگیری هم می‌شد.
یادآور می‌شود بر خلاف ادعای آقای ظریف در انتساب مکانیسم ماشه به روسیه، آقای علی اکبر صالحی (عضو تیم مذاکره‌کننده برجام) چندی پیش خبر داد: روسیه همان زمان که مکانیسم ماشه در برجام طراحی شد، متوجه شد که این بند به‌طور زیرکانه‌ای حق وتوی اعضای دائم شورای امنیت را دور می‌زند و هیچ کشوری، حتی مسکو و پکن، توان متوقف‌کردن آن را ندارد. روسیه آن زمان اعتراض کرد که این حق وتوی ما را زیرسؤال می‌برد.
اکنون باید چند پرسش مهم را خطاب به آقای ظریف مطرح کرد: بالاخره مکانیسم ماشه در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ بود یا نبود؟ چرا چندین سال دروغ گفتید و وجود چنین سازوکار خسارتباری را انکار کردید؟ مکانیسم ماشه را چه کسی فشار آوردند و تعبیه کردند و نهایتاً اجرا کردند و استفاده‌اش را بردند؛ جز تروئیکای اروپایی و آمریکا؟ چرا همان روز، اعتراض نکردید و راه خیانت و دبه کردن غرب را نبستید؟!
چه کسانی در جلسه اخیر شورای امنیت درباره مکانیسم ماشه، با فعال کردن آن مخالفت کردند و اقدامی غیر قانونی خواندند، جز روسیه و چین؟! و اساساً کدام طرف‌ها برجام را زیر پا گذاشتند و حقوق ایران را پایمال کردند و تحریم‌ها را به شکل چند برابری برگرداندند، روسیه و چین یا آمریکا و سه کشور اروپایی که شما و آقای روحانی، به شکل مطلق به آنها اعتماد کرده بودید و رونویسی ازدیکته‌های آنها را فتح الفتوح می‌نامیدید؟
حالا که طرف ایرانی به درستی می‌گوید نقض کامل توافق از سوی طرف غربی، آنها را از نظر قانونی، محروم از ماشه کرده و روسیه و چین نیز موضع ایران را با قاطعیت تأیید کرده‌اند، چرا به جای آمریکا و تروئیکای اروپایی، روسیه و چین را مورد حمله قرار می‌دهند!! خسارت‌های ده ساله برجام به کنار! چرا اکنون که وقت تقویت یارگیری در برابر تهدیدها و تحریم‌های غرب است، کشورهای همسو و دارای منافع مشترک با ایران را می‌زنند؟ این همه کج‌فهمی و وارونه‌نمایی مسائل، طبیعی است؟!
