«دو کوهه ادبیات» به چه کار تلویزیون می‌آید؟
ابوالفضل محمدباقر، تهیه‌کننده برنامه «دوکوهه ادبیات»، در گفتگو با ما بر لزوم توجه به ظرفیت‌های مغفول‌مانده ادبیات دفاع مقدس و اهمیت حمایت از نویسندگان بومی برای خلق آثار جدید تأکید کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در دنیای امروز، ادبیات دفاع مقدس همچنان جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ ایران دارد. با این حال، بسیاری از ظرفیت‌های این حوزه هنوز مغفول مانده‌اند و به‌طور کامل در آثار مکتوب و رسانه‌ای نمایان نشده‌اند. برنامه «دوکوهه ادبیات» در تلاش است تا با معرفی این ظرفیت‌ها و فرصت‌ها، نگاه تازه‌ای به ادبیات دفاع مقدس از دیدگاه استانی و بومی داشته باشد. ابوالفضل محمدباقر، تهیه‌کننده این برنامه، در گفت‌وگویی مفصل درباره اهداف، روند تولید و تفاوت‌های آن با سایر برنامه‌ها صحبت کرده است. او همچنین به لزوم توجه به نویسندگان بومی و حمایت از آن‌ها برای تولید آثار جدید در این حوزه تاکید دارد.
ابوالفضل محمدباقر، تهیه‌کننده برنامه «دوکوهه ادبیات»، درباره اهمیت و ضرورت تولید برنامه‌ای با چنین محتوایی در تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: این برنامه به بررسی آثار تولیدشده در حوزه دفاع مقدس با محوریت کتاب و ادبیات پایداری پرداخته است. از آغاز جنگ تحمیلی تا امروز، حدود 21 هزار عنوان کتاب در زمینه دفاع مقدس منتشر شده است؛ در حالی که حدود یک‌میلیون خانواده ایرانی به‌طور مستقیم درگیر جنگ بوده‌اند و تعداد شهدا به حدود 220 هزار نفر و جانبازان نیز بسیار زیاد است. خوشبختانه، والدین شهدا هنوز در میان ما حضور دارند و مجموع این افراد به همان یک‌میلیون خانواده درگیر جنگ می‌رسد. با توجه به این مسأله، در هر استانی که درگیر جنگ بوده، ظرفیت‌های بسیاری وجود دارد که متأسفانه توجه کافی به آن‌ها نشده است.
وی افزود: به‌عنوان مثال، 80 درصد شهدای جنگ از استان خوزستان بوده‌اند، خطه‌ای که سهم بزرگی از بار جنگ را بر دوش داشت و خاطرات بی‌شماری در خود دارد، اما تنها 170 کتاب در این زمینه منتشر شده است.
محمدباقر ادامه داد: هدف اصلی ما در تولید «دوکوهه ادبیات» توجه به ظرفیت‌های مغفول‌مانده دفاع مقدس است. این برنامه به‌گونه‌ای طراحی شده که از هر استان یک نویسنده ادبیات دفاع مقدس دعوت می‌شود تا ظرفیت‌های استان خود را معرفی کند. رویکرد برنامه بر این است که توجه به تهران در این زمینه کافی بوده و باید از پایتخت‌زدگی فاصله گرفته و به مرکززدایی توجه کنیم.
تهیه‌کننده این برنامه تصریح کرد: ما معتقدیم که نباید بخش اعظم بودجه تولید آثار ادبی دفاع مقدس صرف تهران شود. اگر این گرایش به تمرکز تولید در تهران کاهش یابد و منابع به استان‌ها منتقل شود، هر استان می‌تواند ظرفیت‌های خود را شناسایی کرده و برای خود در حوزه ادبیات دفاع مقدس تصمیم‌گیری کند و به نویسندگان بومی‌اش توجه کند. در حالی که تعداد کتاب‌ها زیاد است، اما سهم کتاب‌هایی که به‌طور رسمی شناخته شده‌اند، بیشتر مربوط به شهیدان شاخص است. در حالی که خاطرات سایر شهدا نیز قابل توجه است و والدین آنان می‌توانند راویان موثری برای معرفی این شهدا به جامعه باشند. به همین دلیل، ما به ادبیات استانی در سطح ملی پرداخته‌ایم، چرا که دفاع مقدس در حقیقت امری ملی بود.
وی افزود: در هر قسمت، تلاش کردیم با همکاری بنیاد حفظ آثار و حوزه هنری، نویسندگان مطرح (که ممکن است وابسته به این سازمان‌ها نباشند) را از هر استان انتخاب و به برنامه دعوت کنیم. علاوه بر این، به شهرستان‌ها نیز سفر کرده و با نویسندگان دیگر و راویان جنگ گفت‌وگو کرده‌ایم.
محمدباقر درباره روند تولید برنامه توضیح داد: ابتدا نویسنده مورد نظر به لوکیشن باغ‌موزه دفاع مقدس در تهران دعوت می‌شود. سپس خودمان به شهرستان سفر کرده و با دو نویسنده بومی دیگر و یک راوی جنگ گفتگو می‌کنیم. این افراد آسیب‌شناسی‌هایی انجام داده‌اند که شامل مشکلات نشر، دلایل کمبود کتاب و کاهش علاقه مردم به کتاب‌خوانی، و ظرفیت‌های هر استان است که هنوز به‌طور کامل مورد توجه قرار نگرفته‌اند. تمامی این تلاش‌ها به‌منظور معرفی ظرفیت‌های مغفول‌مانده است.
وی در پایان افزود: این برنامه با سایر برنامه‌های مشابه تفاوت دارد. در برنامه‌های قبلی شاید ظرفیت‌های دفاع مقدس بررسی شده باشد، اما در «دوکوهه ادبیات» به ظرفیت‌های مغفول‌مانده ادبیات دفاع مقدس پرداخته‌ایم. ما در این برنامه بیان می‌کنیم که در برخی مناطق اتفاقات مهمی رخ داده است که به آن‌ها توجه نشده است و هنوز فرصت‌هایی برای نوشتن کتاب یا ساخت فیلم وجود دارد.
محمدباقر خاطرنشان کرد: هدف ما این است که نویسندگان علاقه‌مند به حوزه دفاع مقدس را شناسایی و آموزش دهیم تا بتوانند بخشی از این آثار را مکتوب کنند و به ثبت برسانند.
انتهای پیام/
