حیات دوباره انسان پس از مرگ/ چگونه جسم در قیامت زنده می‌شود؟
به گزارش صدآنلاین، پرسش از سرنوشت انسان پس از مرگ همواره یکی از دغدغه‌های عمیق بشر بوده است. هرچند زندگی مادی را تجربه می‌کنیم، انسان در ژرفای وجود خود حس می‌کند که حقیقتش فراتر از پیکر خاکی است. سؤال اساسی آن است که پس از مرگ، آیا تنها روح باقی می‌ماند یا جسم نیز دوباره حیات دارد؟
شواهد قرآنی بر بازگشت جسم
قرآن کریم در آیات متعددی از زنده شدن جسم انسان‌ها پس از مرگ سخن گفته است. در سوره یس می‌خوانیم: «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الأجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ»؛ تعبیر «مِنَ الأجْدَاثِ» به روشنی به خروج بدن‌ها از قبر اشاره دارد. در آیه‌ای دیگر آمده است: «یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ» که نشان می‌دهد انسان‌ها در قیامت موجوداتی زنده و دارای جسم هستند، نه صرفاً روحی مجرد.
سوره قیامت نیز می‌فرماید: «أَیحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ؛ بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ»، اشاره به بازسازی حتی خطوط سر انگشتان دارد تا هر فرد همان‌گونه که در دنیا شناخته می‌شد، در قیامت نیز قابل شناسایی باشد.
حیات دوباره، فراتر از تکرار مادی
معاد جسمانی به معنای بازگشت همان بدن دنیایی با تمام خصوصیاتش نیست؛ بلکه جسم انسان در قیامت گرچه همان هویت ظاهری را دارد، اما کیفیت و توانمندی آن متناسب با شرایط آن عالم دگرگون شده است. همان‌گونه که قرآن در سوره واقعه می‌فرماید: «نَحْنُ قَدَّرْنَا بَینَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ»، انسان در قیامت «مثل» همان بدن را دارد، اما با توانمندی‌های جدید و سازگار با جهان ابدی.
پایداری و تغییر ویژگی‌های جسم در قیامت
در عالم آخرت، زمان و فرسایش مفهومی ندارند؛ بدن انسان توانایی ماندگاری ابدی پیدا می‌کند. قرآن می‌فرماید: «لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَهَ الْأُولَى»؛ اهل بهشت از درد و مرگ فرسایشی رها می‌شوند و نیازهای مادی آنان به گونه‌ای تأمین می‌شود که آثار خستگی و فرسایش در بدن آنان ظاهر نمی‌شود. در مقابل، برای کافران و ستمگران نیز بدن‌هایی متناسب با عذابشان آفریده می‌شود: «کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَیرَهَا لِیَذُوقُوا الْعَذَابَ»، چرا که احساس درد مستلزم وجود جسمانی است.
جسم، نشانه هویت و عدالت الهی
اگر تنها روح حاضر بود، عدالت الهی در قبال اعمال جسمانی انسان محقق نمی‌شد. کسی که با دستان خود نیکی کرده یا ظلمی مرتکب شده، باید همان اندام در محضر الهی پاسخگو باشد. قرآن می‌فرماید: «الْیوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یکْسِبُونَ»، بدین معنا که اعضای جسمانی انسان در قیامت شهادت می‌دهند و معاد شامل تمام وجود مادی و معنوی اوست، نه صرفاً روح.
به این ترتیب، آموزه‌های قرآن نشان می‌دهد که معاد، بازگشتی کامل و هماهنگ برای جسم و روح انسان است و عدالت الهی در آن به وضوح محقق می‌شود.
پیشنهادی باخبر
تبلیغات
