سرنوشت تکراری پیش‌فروش بلیت قطار/ دست خالی مردم، جیب پر دلالان!
پیش‌فروش بلیت قطارهای مسافری برای بازه‌ی زمانی اول تا پایان آذرماه، طبق اعلام رسمی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران از صبح یکشنبه ۲۵ آبان آغاز شد، اما درست همچون دفعات پیشین، در همان دقایق ابتدایی، کاربران عادی به صفحه‌هایی با پیام تکراری «تکمیل ظرفیت» برخورد کردند؛ گویی سهم مردم از این پیش‌فروش، تنها تماشای پر شدن صندلی‌ها بر صفحه‌ی نمایش بود.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک؛ بر اساس اطلاعیه‌ی رسمی راه‌آهن، فروش اینترنتی از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۱ صبح و فروش حضوری از ساعت ۱۱ تا ۱۳:۳۰ در مراکز مجاز انجام می‌شد و از ساعت ۱۴ به صورت همزمان ادامه می‌یافت. با این حال واقعیت میدانی چیز دیگری بود: دشواری دسترسی به سامانه‌ها، کندی سرورها، و ثبت سریع وضعیت «ظرفیت تکمیل» برای اکثر مسیرهای پرتقاضا.
اما تناقض اصلی زمانی آشکار شد که در همان ساعاتی که سایت رسمی امکان خرید بلیت را از مسافران دریغ می‌کرد و پیام تکمیل ظرفیت را نشان می داد، پلتفرم‌های فروش آنلاین دیگر همچنان بلیت قطار برای بازه‌ی آذرماه را عرضه می‌کردند؛ و همزمان برخی واسطه‌ها مدعی هستند که می‌توانند بلیت در ساعات دلخواه تهیه کنند ـ البته با قیمتی بالاتر از نرخ مصوب. این دوگانه‌ی آشکار، سؤال‌های مهمی را مطرح می کند؛ اینکه اگر ظرفیت‌ها تکمیل شده، این بلیت‌ها از کجا می‌آیند؟ و اگر هنوز بلیتی باقی است، چرا مردم از مسیر رسمی به آن دسترسی ندارند؟
بازار سیاه دیجیتال؟
روایت مسافران نشان می‌دهد «فرآیند پیش فروش بلیت قطار» عملاً به میدان رقابتی نابرابر تبدیل شده است؛ مردم عادی پشت دیواری از خطاهای سامانه‌ای مانده‌اند، در حالی‌که واسطه‌ها و برخی سایت‌ها از سازوکاری مجهول برای پیش‌دستی در خرید استفاده می‌کنند. برخی کاربران گفته‌اند چند دقیقه پس از شروع فروش، بسیاری از قطارها پر شد، اما حالا همان بلیت‌ها در سایت‌های دیگر در دسترس هستند؛ پدیده‌ای که مصداق روشن «بازار سیاه دیجیتال» در حمل‌ونقل ریلی است.
این نابسامانی البته محدود به آذرماه امسال نیست. تجربه‌ی سال‌های گذشته، از فروش بلیت نوروز تا تعطیلات تابستان، نشان می‌دهد که سیستم پیش فروش قطار از مشکل مزمن توزیع ناعادلانه رنج می‌برد؛ ایرادی فراتر از فشار تقاضا، ریشه‌دار در نبود شفافیت و نظارت مؤثر. و همچنان این پرسش کلیدی بی‌پاسخ مانده است که سهم واسطه‌ها از صندلی‌های قطار چقدر است؟!
اما این چرخه معیوب همچنان در زمان های پیش فروش بلیت تکرار می‌شود؛ ناتوانی مردم در خرید رسمی، سود واسطه‌ها و مخدوش شدن اعتماد عمومی. در واقع، سامانه‌ی فروش بلیت، باید نمایانگر نظم و برنامه‌ریزی باشد اما به نشانه‌ای از ضعف مدیریتی و دیجیتالی بدل شده است.
بنابراین، تا زمانی که این ساختار چندلایه شفاف نشود و پاسخگویی مسئولان راه آهن و وزارت راه جایگزین اطلاعیه‌های کلی نشود، پیام «تکمیل ظرفیت» نه نشانه‌ی محبوبیت حمل‌ونقل ریلی، بلکه نماد تداوم یک شکست مدیریتی در تأمین عدالت سفر خواهد بود.
پیشنهادی باخبر
تبلیغات
