گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اوایل دهه ۱۹۹۰، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کوبا با بحران اقتصادی شدیدی مواجه شد و واردات مواد غذایی و نهاده‌های کشاورزی به شدت کاهش یافت. این بحران، ضرورت تولید غذا در داخل شهرها را بیش از پیش آشکار کرد و زمینه‌ساز شکل‌گیری انقلابی در کشاورزی شهری شد. هاوانا توانست با استفاده از زمین‌های بلااستفاده، پشت‌بام‌ها و حتی پارک‌های شهری، شبکه‌ای گسترده از باغ‌های ارگانیک ایجاد کند که امروزه نمونه‌ای موفق از کشاورزی پایدار در مناطق شهری به شمار می‌آید.
هسته اصلی این موفقیت، «اورگانوپونیکوس» نام دارد؛ باغ‌هایی با بسترهای بالاتر از سطح زمین که به صورت ارگانیک اداره می‌شوند. این باغ‌ها، با استفاده از خاک غنی شده، کمپوست و کودهای طبیعی، محصولات متنوعی از سبزیجات و گیاهان دارویی تولید می‌کنند. طراحی این باغ‌ها به گونه‌ای است که زهکشی مناسب و استفاده بهینه از منابع آبی را ممکن می‌سازد و از مواد زائد شهری به عنوان کود بهره می‌برد.
ویژگی برجسته اورگانوپونیکوس، مشارکت مستقیم جامعه در فرآیند تولید است. بسیاری از این باغ‌ها به صورت تعاونی اداره می‌شوند و علاوه بر تأمین غذای سالم، فرصت‌های شغلی و آموزش‌های کشاورزی پایدار را برای ساکنان فراهم می‌کنند. نمونه‌هایی مانند «ویورو آلامار» با وسعت نزدیک به ۱۰ هکتار، انواع سبزیجات و گیاهان دارویی را تولید می‌کند و باغ‌های کوچک‌تر محله‌ای نیز به طور مستقیم نیازهای غذایی خانواده‌ها را تأمین می‌کنند.
موفقیت کشاورزی شهری در هاوانا تنها نتیجه ابتکار شهروندان نیست؛ دولت کوبا نیز نقش مهمی در حمایت از این حرکت ایفا کرده است. ارائه آموزش‌های فنی، تأمین بذر و اختصاص زمین‌های بلااستفاده برای باغ‌ها، همراه با گنجاندن کشاورزی شهری در برنامه‌ریزی شهری، باعث شده است که این سیستم پایدار و مقیاس‌پذیر باشد.
هاوانا به جهانیان نشان داد که کشاورزی شهری می‌تواند به شکلی پایدار، جامعه‌محور و مقاوم در برابر بحران‌ها عمل کند. ترکیبی از نوآوری، استفاده بهینه از منابع محدود و مشارکت فعال شهروندان، این شهر را به الگویی موفق و الهام‌بخش در حوزه کشاورزی شهری تبدیل کرده است.
