طرفداری | همان‌طور که دیدید، منچسترسیتی مقابل رئال مادرید نشان داد که هنوز این تنِ رنجور، جان دارد و نفس می‌کشد اما بدون شک دوران این تیم بزرگ، رو به پایان است.
در منچسترسیتی از این حقیقت آگاه هستند و به‌همین خاطر بود که در پنجره نقل‌وانتقالات زمستانی بیش از 200 میلیون یورو برای چهار بازیکن جدید سرمایه‌گذاری کردند. غیر از این، آن‌ها در نظر دارند در تابستان هم خریدهای بیشتری انجام دهند، چرا که برخی از ارکان اصلی تیمی که فوتبال انگلیس را به سطوح جدیدی برد، قرار است در تابستان از تیم خداحافظی کنند.
مشکل کار اینجاست هنوز بیش از سه ماه تا پایان فصل 25-2024 باقی است و طی این مدت، تیم‌های باکیفیت و پرانرژی، بارها و بارها نقاط ضعف کنونی منچسترسیتی را آشکار خواهند کرد و البته که تعداد این تیم‌ها کم نیست. البته که دوره منچسترسیتی به‌عنوان یک تیم، هنوز تمام نشده است. آن‌ها از کیفیت لازم برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان فصل آینده برخوردار هستند و احتمالا کسب جایگاه پنجم لیگ برتر برای رسیدن به این هدف، کافی خواهد بود.
حتی این احتمال وجود دارد که سیتیِ پپ بتواند هفته آینده، رئال مادرید را در سانتیاگو برنابئو غافلگیر کند چرا که فوتبال ذاتاً یک پدیده غیرقابل‌پیش‌بینی است و البته که آن‌ها غولی به‌نام ارلینگ هالند را هم در اختیار دارند. با این حال، سیتیِ پپ دیگر نمی‌تواند به آن سطحی برگردد که چهار قهرمانی متوالی لیگ برتر، 6 قهرمانی در 7 دوره اخیر لیگ، 100 امتیاز در یک فصل، سه‌گانه داخلی و سه‌گانه اروپایی کسب می‌کرد.
برای رسیدن به این نتیجه، نیازی به نتیجه بازی مقابل رئال مادرید هم نبود. این مشکلات سیتی، چهار ماه است عیان شده و تقریبا هیچ نشانه‌ای از بهبود شرایط دیده نمی‌شود. در بازی رفت مقابل رئال مادرید اتحاد، مشخص بود که منچسترسیتی با همه توانش بازی می‌کند و برنامه‌های تاکتیکی پپ را موبه‌مو به اجرا می‌گذارد اما بازهم اینها برای موفقیت کافی نبودند.
مشکلات منچسترسیتی از نوامبر 2024 تاکنون پابرجا بوده و در خط هافبک از پویایی و انرژی لازم برخوردار نیستند؛ برای درک این موضوع فقط کافی است به چگونگی پیشروی جود بلینگام در دقایق پایانی دقت کنید. مدافعان تیم مثل یک چرخ‌وفلک مدام در یک چرخه بی‌پایان مصدومیت هستند. هر مدافعی برگردد، دیگری از اسکواد خارج می‌شود و همین باعث می‌شود بازیکنِ تازه برگشته با نهایت توانش بازی کند. روبن دیاس از این چرخ‌وفلک به‌عنوان «زنجیره مرگ» یاد کرده است.
روبن دیاس همین شنبه به ترکیب اصلی منچسترسیتی برگشت. آکه قبل بازی با رئال مادرید آماده شد. جان استونز از ماه نوامبر دو بار در تلاش بود تا زودتر از موعد برگردد اما ناکام بود. او در بازی با رئال مادرید، یک ساعت در خط هافبک بازی کرد اما پس از عقب رفتن و انتقال به خط دفاع در 30 دقیقه پایانی با افت عملکرد روبه‌رو شد.
منچسترسیتی راحت گل می‌خورد. در ماه گذشته، تیم‌های رئال مادرید، آرسنال، پاری سن ژرمن و برنتفورد توانسته‌اند در فاصله کوتاه زمانی به آن‌ها گل بزنند و اغلب این گل‌ها در اثر اشتباهات فردی دریافت شده‌اند. در گل دوم رئال مادرید، ادرسون با پاس اشتباهش موقعیت را به رئال مادرید تقدیم کرد و در گل سوم، سهل‌انگاری کواچیچ و ریکو لوئیس، شرایطی بحرانی رقم زد.
گواردیولا درباره اشتباه‌ها و تصمیم‌های نادرست تیمش در بازی سه‌شنبه شب با رئال مادرید گفت:
این اتفاق در بازی‌های زیادی افتاده، مثل بازی با فاینورد، اسپورتینگ، برنتفورد و منچستریونایتد. بارها در لحظات پایانی گل مفت خورده‌ایم. متاسفانه این نخستین بار نیست، بارها تکرار شده و به‌خاطر همین‌ها شرایط‌مان سخت شده است.
منچسترسیتی در دفاع حین ارسال به داخل محوطه و ضربات آزاد با مشکل روبه‌رو است. البته این ضعف مقابل رئال مادرید خیلی به چشم نیامد اما آشکار شدن دوباره آن، محتمل است. از ویژگی‌های تحسین‌برانگیز منچسترسیتی با وجود تمام مشکلاتش، بازگشت در بازی بعدی، دوندگی، پرس و تلاش است، درست مثل یک تیمی که خوب کار می‌کند. در پایان فصل، تحلیل‌های زیاد و متنوعی درباره عملکرد این تیم انجام می‌شود اما تا این لحظه، کسی نمی‌تواند بگوید سیتی برای بردن تلاش نمی‌کند. مشکل اینجاست که منچسترسیتی دیگر به‌اندازه کافی خوب و باکیفیت نیست!
شاید گفتن چنین حرفی برای تیمی با این سطح کیفی عجیب باشد اما نکته مهم درباره سیتی این است که این تیم همیشه چیزی فراتر از استعدادهای فردی بازیکنانش بوده است؛ در واقع این تیم همیشه ترکیبی هماهنگ از بازیکنانی داشته که برای نقش‌هایشان به شکلی دقیق مناسب بوده‌اند.
حالا به‌خاطر مصدومیت‌ها، افزایش سن بازیکنان و یا هردو عامل، اکثر بازیکنان سیتی در سطحی بسیار پایین‌تر از سطحی که پیش‌تر دیده‌ایم، بازی می‌کنند و دیگر به نظر نمی‌رسد برای ایفای نقشی که قبلا داشتند، مناسب باشند. این موضوع به خصوص در خط میانی به وضوح دیده می‌شود؛ جایی که کمبود تحرک و پویایی تیم، کاملا مشهود است.
اگر تیمی نتواند به خوبی مالک توپ باشد و سریعا آن را پس بگیرد، اصلا به گواردیولا تعلق دارد؟ اگر قرار باشد بازیکنی را نماد عزم و مبارزه برای جلوگیری از زوال بدانیم، نمی‌توانیم کسی را جز کوین دی بروین انتخاب کنیم. هافبک بلژیکی هنوز هم گاهی اوقات لحظات درخشانی دارد و دوندگی‌اش کم نیست اما کاملا مشخص است او بهترین روزهایش را پشت سر گذاشته و البته نمی‌توان ایرادی به او وارد دانست؛ دی بروین در 18 ماه گذشته با مصدومیت‌های شدیدی دست‌وپنجه نرم کرده و این حقیقی غیرقابل‌انکار است.
پس از پیروزی منچسترسیتی مقابل بروخه و راهیابی به پلی‌آف، پپ گواردیولا اعتراف کرد منچسترسیتی یک تیم مسن است و به سن دی بروین (33)، گوندوعان (34) و کواچیچ (32) اشاره کرد. غیر از آن‌ها، برناردو سیلوا هم اصلا در فرم خوبی نیست و همه این نام‌ها، خسته و از پاافتاده به‌نظر می‌رسند. گواردیولا خلاف همیشه که از نمایش درخشان تیمش مطمئن بود، این بار گفت:
ما دیگر ثبات نداریم اما ویژگی اصلی ما در دهه گذشته این بود که هر سه روز یک بار می‌توانستیم مثل یک ماشینِ فوق‌العاده نتیجه بگیریم. اما حالا دیگر چنین اطمینانی ندارم.
گواردیولا در اعماق ذهنش می‌داند از منچسترسیتی باید چه انتظاری داشته باشد که البته این انتظار، خیلی مثبت نیست. او قطعا از افزایش خطرات برای تیمش در هر بازی، باخبر است و او می‌داند در خیلی از موقعیت‌ها، منچسترسیتی دیگر پاسخی به مشکلات موجود ندارد. شاید پپ در جایی از ذهنش، این نتایج را پیش‌بینی می‌کند، مگر اینکه مثبت‌اندیشی بی‌نهایت اهالی ورزش در بالاترین سطح، چنین چیزی را برای او غیرممکن کرده باشد.
چگونگی مدیریت شرایط از سوی گواردیولا حالا زیر ذره‌بین رفته است؛ حداقل در میان هواداران منچسترسیتی. البته خود او هم به تقصیر و ناتوانی‌اش در کنترل این شرایط اشاره کرد:
ماه‌ها پیش هم گفته بودم برای مدیریت این شرایط، من به اندازه کافی خوب نیستم. این نتایج ما بارها رخ داده و حقیقت ماجرا همین است.
ترکیب‌های ابتدایی و طرح‌های تاکتیکی گواردیولا، زیر سوال رفته‌اند. ماه ها است راه‌حل‌های قدیمی و همیشگی پپ به‌جای اینکه گره کار را باز کنند، خودشان تبدیل به مشکل شده‌اند. پپ هنوز می‌خواهد تیمش از بالا پرس کند و فوتبالش تهاجمی باشد اما به دلیل کمبود انرژی و قدرت پایین بدنی در مرکز زمین، فضاهای زیادی به حریف می‌دهند. البته این مشکل در دوران اوج سیتی، غیر از فصل سه‌گانه هم وجود داشت اما در آن زمان، مدافعان تیم در اوج آمادگی و اعتمادبه‌نفس بودند.
در بازی با رئال مادرید کاملا مشخص بود که خط دفاعی منچسترسیتی بالا بازی می‌کند اما در نیمه دوم دیگر فشاری روی حریف نمی‌آورد. معمولا این خودکشی تاکتیکی است اما توجیه این حرکت، از پا درآمدن از فرط خستگی است. شاید با بازگشت نیکو گونزالس به ترکیب اصلی و جا افتادن عمر مرموش، عبدالقادر خوسانوف و ویتور ریس، عملکرد تیم بهتر شود. البته در کوتاه‌مدت، بازی مقابل نیوکاسل، رئال مادرید و لیورپول در پیش است و این یعنی چشم‌انداز روشنی در انتظار سیتی نیست.
البته منچسترسیتی توانست رئال مادرید را بترساند و دو بار از این تیم پیش افتاد. اگر اشتباهات آخر بازی نبود، فارغ از هر چیزی سیتی می‌توانست برنده بازی باشد. البته این اشتباهات بخشی از واقعیت بازی هستند. سن بالای سیتی، یک واقعیت است، درست مثل مصدومیت‌ها و متزلزل بودن. البته سیتی هنوز یک کیفیت حداقلی دارد و می‌جنگد اما این کافی نیست. این یعنی حقیقت تلخ.
ترجمه یادداشت سم لی از وب‌سایت اتلتیک
