طرفداری | سباستین آبرو (Sebastián Abreu) زاده 17 اکتبر 1976 در شهر میناس اروگوئه است. او با 193 سانتیمتر قد در پست مهاجم نوک بازی میکرد. پدر سباستین، واشینگتن آبرو، یک فوتبالیست بود و پس از بردن فرزندش به استادیوم برای تماشای بازیهای ناسیونال، او را نیز به راه و رسم خود کشاند. سباستین، به شدت عاشق باشگاه ناسیونال اروگوئه بود و با خود قرار گذاشت تا روزی، پیراهن این باشگاه را بپوشد. سباستین فوتبال را از تیمی با مدیریت عمویش به نام میناس ریورا شروع کرد و در سال 1987، راهی باشگاه ناسیونال میناس شد. او همزمان با فوتبال در ورزشهای دیگری همانند بسکتبال و والیبال نیز فعال بود. همزمان با درخشش در زمین چمن برای ناسیونال میناس، آبرو در تیم جوانان بسکتبال تروویل مونته ویدئو بازی میکرد و توانست تا یکقدمی حضور در تیم ملی بسکتبال زیر 17 سال کشورش برسد اما برخی رفتارهایش، این فرصت را از او گرفت. به جای بسکتبال، درخشش در زمین فوتبال باعث شد تا سباستین به تیمهای ملی پایه فوتبال اروگوئه دعوت شود. او پس از مدتی راهی تیمهای پایه دفنسور شد و در سال 1995، خود را به تیم اصلی این باشگاه رساند.
10 بازی، هشت گل و یک پاس گل در فصل 1994، 10 بازی، 9 گل و یک پاس گل در فصل 1995 و 21 بازی، 13 گل و پنج پاس گل در فصل 1996، حاصل سه فصل حضور آبرو در دفنسور بود. این بازیکن در سال 1996 توانست تا برای نخستین بار در لیبرتادورس بازی کرده و شش گل را به ثمر برساند. سه بریس برابر یونیورسیتاریو و یونیورسیداد شیلی (رفت و برگشت مرحله یکهشتم نهایی)، حاصل نخستین تجربه سباستین در مسابقات قارهای آمریکای جنوبی بود. او در سال 1996، با باشگاه سن لورنزوی آرژانتین قرارداد بست تا برای نخستین بار لژیونر شود. گل زیبا برابر بوکاجونیورز با چرخش عالی پای راست در کنار آمارهای 29 بازی، 13 گل و پنج پاس گل در فصل 1996 و 14 بازی، 13 گل و دو پاس گل در فصل 1997، خرید آبرو را به یکی از اقدامات موفق مدیران سن لورنزو تبدیل کرد. سن لورنزو که این بازیکن را با مبلغی معادل 750 هزار یورو خریداری کرده بود، با 10.5 میلیون یورو به دپورتیوو لاکرونیای اسپانیا فروخت. نخستین بازی آبرو برای لاکرونیا با گلزنیاش برابر اسپورتینگ خیخون در هفته 19 همراه بود. او در ادامه برابر بارسلونا و رئال اوویدو نیز گلزنی کرد تا نخستین تجربه اروپایی خود را با آمار 15 بازی و سه گل به پایان برساند.
لاکرونیا پس از یک فصل، تصمیم گرفت تا آبرو را وارد چرخه انتقالهای قرضی متعددی کند. نخستین انتقال قرضی او، انتقال به گرمیوی برزیل بود که هفت بازی، یک گل و یک پاس گل را برایش به همراه داشت. او سپس به انتقال قرضی دیگری به مقصد تکوس مکزیک پاسخ مثبت داد تا با ثبت 27 گل در 36 بازی کل فصل، یکی از بهترین فصول فوتبالی خود را تجربه کند. آبرو با ثبت 14 گل در ورانوی فصل 00-1999 لیگ برتر مکزیک، آقای گل شد تا با شهرت بیشتری به لاکرونیا بازگردد. با وجود این عملکرد، تصمیم مدیران باشگاه اسپانیایی، انتقال قرضی دیگری برای این بازیکن، این بار به مقصد تیم سابقش یعنی سن لورنزو بود. 33 بازی، 15 گل و سه پاس گل که با قهرمانی در لیگ برتر آرژانتین همراه شد، حاصل دومین مقطع همکاری آبرو با سن لورنزو بود. سرانجام در سال 2003، آبرو به آرزوی دوران کودکیاش رسید و با قراردادی قرضی، این بار به تیم محبوبش یعنی ناسیونال اروگوئه منتقل شد. او به دلیل مشکلات اداری، تنها در هفت بازی پیراهن باشگاه محبوبش را پوشید اما در همین تعداد بازی، هشت گل که شامل دو گل در دربی معروف اروگوئه برابر پنارول میشد را به ثمر رساند.
بازگشت به مکزیک، تصمیم بعدی مدیران لاکرونیا برای زنجیره انتقالهای قرضی آبرو بود. او پس از دو فصل حضور قرضی در کروز آزول مکزیک که با آمارهای 20 بازی و 20 گل در فصل 02-2001 و 28 بازی و 23 گل در فصل 03-2002، این بازیکن در آمهریکا با آمار 16 بازی و سه گل و تکوس با آمار 17 بازی و پنج گل بازی کرد تا همچنان در مکزیک مشغول به ماجراجویی باشد. در سال 2004، باشگاه محبوب آبرو به دادش رسید و با پرداخت 200 هزار یورو، این بازیکن را از انتقالهای قرضی نجات داد. 19 بازی، 9 گل و پنج پاس گل در فصل 2004 و 18 بازی، هشت گل و چهار پاس گل در فصل 2005، حاصل دو فصل حضور آبرو در تیم محبوبش بود که به یک قهرمانی در لیگ برتر اروگوئه ختم شد. باشگاه تازه صعود کرده دورادوس سینالوای مکزیک در سال 2005، اهداف بسیار جاهطلبانهای را داشت و با 400 هزار یورو، آبرو را خریداری کرد. پس از حضور آبرو در این باشگاه مکزیکی، او مأمور راضی کردن پپ گواردیولا به حضور در دورادوس سینالوا شد؛ این مأموریت توسط این بازیکن، به خوبی انجام شد و گواردیولا در این باشگاه مکزیکی با آبرو همبازی شد. این بازیکن در سینالوا، آمار 34 بازی، 22 گل و سه پاس گل را به ثبت رساند و عملکرد بسیار قابل قبولی را ارائه داد. ماجراجوییهای آبرو در مکزیک ادامه داشت و او در تیمهای مونتری (18 بازی، هشت گل و سه پاس گل)، سن لوئیس (14 بازی و پنج گل) و تیگرز (15 بازی و هفت گل) بازی کرد.
در سال 2008، این بازیکن با قراردادی قرضی، از باشگاه تیگرز مکزیک که او را با 450 هزار یورو خریداری کرده بود، راهی ریورپلاته آرژانتین شد. لیبرتادورس این فصل با ریورپلاته، از تورنمنتهای درخشان آبرو در رده باشگاهی بود که او را به هتتریک برابر یونیورسیداد سن مارتین و گلزنی برابر تیمهای سابقش یعنی آمهریکای مکزیک و سن لورنزو رساند. آبرو که در این فصل با دیگو سیمئونه که سرمربی ریورپلاته شده بود، همکاری کرد، آمار 29 بازی، 12 گل و سه پاس گل را ثبت کرد. در هفتمین ماه از سال 2008، آبرو با یک میلیون یورو راهی بیتار اورشلیم اسرائیل شد تا دوباره به قاره اروپا بازگردد اما تنها در دو بازی با پیراهن این باشگاه دیده شد. در نتیجه، او مدتی به ریورپلاته بازگشت و در چهار بازی برای این باشگاه، سه گل زد. در نقل و انتقالات زمستانی فوتبال اروپا در سال 2009، این بازیکن راهی رئال سوسیداد در سطح دوم فوتبال اسپانیا شد. آبرو در 18 بازی برای سوسیداد، 11 گل زد اما نتوانست تا به همراه این باشگاه، صعود به لالیگا را تجربه کند. او پس از شش ماه به آریس سالونیکی یونان پیوست و در جدیدترین چالش خود، آمار 9 بازی و پنج گل را به ثبت رساند. عمر حضور سباستین در یونان نیز بیش از شش ماه نبود و او در نقل و انتقالات زمستانی 2010، راهی بوتافوگوی برزیل شد.
آبرو در بوتافوگو به یکی از بهترین مقاطع فوتبالی خود رسید و توانست تا در خط حمله این باشگاه، همانند یک فوق ستاره بدرخشد. 44 بازی، 24 گل و یک پاس گل در فصل 2010، 42 بازی، 26 گل و سه پاس گل در فصل 2011 و 19 بازی و 12 گل در فصل 2012، حاصل سه فصل همکاری موفق آبرو با بوتافوگو بود. ارتباط آبرو با هواداران بوتافوگو آنقدر عمیق بود که بعدها به کتابی با عنوان «دیوانه برای تو؛ میثاقنامه عشق ابدی لوکو و تک ستاره» تبدیل شد. این کتاب در 24 فصل به روایت چگونگی تسخیر سکوهای بوتافوگو توسط این بازیکن میپردازد. او در سال 2012، به صورت قرضی راهی فیگورنزه برزیل شد و در این باشگاه، آمار شش بازی، یک گل و یک پاس گل را ثبت کرد. پس از بازگشتی مجدد به ناسیونال و ثبت سه گل و یک پاس گل در 14 بازی، این بازیکن به صورت قرضی در تیمهای روزاریو سنترال (45 بازی، 11 گل و سه پاس گل) و اوکاس اکوادور (10 بازی، چهار گل و یک پاس گل) بازی کرد. او پس از بازگشت به ناسیونال از انتقالهای قرضی خود، مدتی در تیم محبوبش باقی ماند و آمار 9 بازی، سه گل و یک پاس گل، به همراه یک قهرمانی در لیگ اروگوئه را ثبت کرد. از این پس، گویا آبرو هدفی جز افزایش تعداد باشگاههایش را نداشت زیرا او در تیمهای رنگارنگی همچون سول ده آمریکای پاراگوئه با 10 بازی، دو گل و یک پاس گل، سانتاتکلای ال سالوادور با 21 بازی، 13 گل و دو پاس گل، بانگوی برزیل با 10 بازی و سه گل، سنترال اسپانول اروگوئه با آمار هشت بازی، شش گل و یک پاس گل، پوئرتو مونت شیلی با 15 بازی، 11 گل و دو پاس گل، اوداکس ایتالیانو با 11 بازی، ماگایانس شیلی با 13 بازی، شش گل و سه پاس گل، بوستون ریور اروگوئه با 33 بازی، چهار گل و پنج پاس گل در دو فصل، اتلتیک کلاب برزیل، سودامریکای اروگوئه و المپیا میناس اروگوئه بازی کرد. آبرو سرانجام در سال 2012، پس از رسیدن به رکورد گینس در زمینه بازی در 32 باشگاه مختلف فوتبال، تصمیم به بازنشستگی گرفت. او در تیمهای سانتاتکلای ال سالوادور و بوستون ریور اروگوئه، همزمان با حضورش به عنوان بازیکن، سرمربیگری نیز کرده بود.
نخستین بازی ملی آبرو برای تیم ملی اروگوئه، دیدار این کشور برابر چین در سال 1996 بود. پس از تنها یک بازی در کوپا آمریکای 1997، این بازیکن تا جام جهانی 2002، منتظر حضور در یک تورنمنت ملی معتبر بود. آبرو در جام جهانی 2002، توانست تا در سه بازی به میدان برود و حضور در این آوردگاه را تجربه کند. سپس نوبت به کوپا آمریکای 2007 رسید تا میزبان آبرو باشد؛ او در این جام، موفق به گلزنی برابر تیمهای ملی برزیل و مکزیک در مراحل نیمه نهایی و ردهبندی شد و حضور در چهار بازی این تورنمنت را تجربه کرد. رسیدن به لیست نهایی اروگوئه برای جام جهانی 2010، ثمره حضور موفق آبرو در بوتافوگو بود. پس از 16 دقیقه بازی در نخستین بازی اروگوئه برابر فرانسه، آبرو در مرحله یکچهارم نهایی برابر غنا به میدان رفت و تاریخساز شد. در حالی که پس از هند و اخراج سوارز، تکلیف برنده این مرحله با ضیافت پنالتیها مشخص میشد، سرنوشت، پنالتی حساسی را برای آبرو تدارک دیده بود؛ این بازیکن پس از مهار شدن پنالتی دومنیک آدیاه، بازیکن غنا، پشت توپ قرار گرفت و با پنالتی چیپ خود که به زیبایی وارد ریچارد کینگستون شد، کشورش را به مرحله نیمه نهایی جام جهانی رساند. در نهایت با چهار بازی از این بازیکن، اروگوئه به رتبه چهارم تورنمنت رسید. او در کوپا آمریکای 2011 که به قهرمانی اروگوئه ختم شد نیز حضور داشت و با تنها یک دقیقه بازی برابر مکزیک، جام را بالای سر برد. آخرین بازی ملی آبرو، دیدار برابر فرانسه در سال 2012 بود و این بازیکن، ماجراجویی ملی خود را با 70 بازی، 26 گل و چهار پاس گل به پایان خود رساند. گلزنی در بیش از 20 دربی، آقای گلی در چهار دوره لیگ برتر مکزیک، بازی در برابر دیگو مارادونا در نخستین بازیاش برای سن لورنزو، گلزنی در چهار دهه مختلف میلادی و تعویض 32 باشگاه، از جمله نکات مهم کارنامه فوتبال آبرو بوده است. او به دلیل سبک زندگی خود، لقب «ال لوکو» یا «دیوانه» را از اهالی فوتبال گرفته بود.
