
با این حال در صورتی که چنین اتفاقی رخ بدهد، جهانبخش نیز به خیل بازیکنان ایرانی شاغل در آن لیگ همچون سردار آزمون، سامان قدوس، سعید عزتاللهی، مهدی قائدی، احمد نوراللهی، شهریار مغانلو و... خواهد پیوست. این که آیا اجتماع این همه بازیکن ایرانی در یک لیگ متوسط آسیایی که برخلاف عربستان اصلا هم گرانقیمت نیست، اتفاق خوبی به شمار میآید یا نه، محل بحث این مطلب نیست. اینجا میخواهیم در مورد علیرضا جهانبخش حرف بزنیم که به طور کلی انگار درخشش در رده باشگاهی را از یاد برده است.
آمار و ارقام نشان میدهد از واپسین بازی باشگاهی علیرضا جهانبخش ۱۳۶ روز میگذرد. او آخرین بار روز ۳۱ فروردین با پیراهن هیرنفین برابر آلمیرهسیتی به میدان رفت، پس از آن برابر نایمخن به طور کامل روی نیمکت نشست و سایر مسابقات لیگ هلند تا پایان فصل را هم به دلیل مصدومیت از دست داد. او در هیرنفین مجموعا طی ۲۰ بازی ۳ گل زد و ۳ پاس گل داد، بنابراین عجیب نبود که در فهرست مازاد قرار بگیرد. پیش از آن نیز جهانبخش در طول سه فصل بازی برای فاینورد، در ۱۰۶ مسابقه به میدان رفت، ۱۷ گل زد و ۱۶ پاس گل داد که آمار فوقالعادهای نیست. با این حال بدترین مقطع دوران حرفهای جهانبخش مربوط به سه فصل حضور او در برایتون انگلستان است؛ جایی که او ۶۱ بازی انجام داد، ۴ گل زد که هیچکدام در لیگ برتر نبود و فقط ۲ پاس گل داد.
به این ترتیب جهانبخش در طول هفت فصل گذشته این آمار را به جا گذاشته؛ ۱۸۷ بازی، ۲۴ گل و ۲۱ پاس گل. این آمار برای او که در پست وینگر یا مهاجم بازی میکند اصلا جالب نیست. هر بازیکنی ممکن است دوران رکود و رخوت داشته باشد، اما این که چنین مقطعی هفت فصل طول بکشد جای تامل دارد. هرچند در تمام طول این دوران جهانبخش خوششانس بود و جایگاهش در رده ملی به خطر نیفتاده است. او فصل گذشته در توجیه پذیرفتن پیشنهاد تیم متوسط هیرنفین گفته بود لازم است دوران اقامتش در هلند را پشت سر بگذارد تا پاسپورت این کشور را بگیرد. پس از آن هم در واکنش به پیشنهادهای باشگاههای داخلی، دایما گفت قصد بازگشت به فوتبال ایران را ندارد. الان اگر جهانبخش به تیم اماراتی ملحق شود، این سوال به وجود خواهد آمد که آیا واقعا سطح فوتبال آن کشور بالاتر از ایران بود؟ یا نکند جهانبخش پاسپورت اماراتی هم میخواهد؟!