غلبه سیاست بر صنف در اظهارات مدیرعامل خانه سینما

اظهارات مدیرعامل خانه سینما در نشست خبری اعلام برنامه‌هایش بار دیگر غلبه مواضع سیاسی بر مصالح صنفی را در خانه سینما برملا ساخت. 
همایون اسعدیان، مدیرعامل خانه سینما در نشست خبری شنبه 
15 شهریور خودش گویی بر جناحی و سیاسی بودن خود و نهاد تحت مدیریتش اعتراف کرد. علاوه ‌بر اینکه برخی رسانه‌های منتقد خط و خطوط سیاسی خانه سینما از جمله روزنامه کیهان به این نشست خبری دعوت نشدند، آقای اسعدیان سخنانی بر زبان آورد که قابل تأمل است و شأن و جایگاه یک هنرمند در مقام مدیرعامل خانه سینما را پایین آورد. به طور مثال، وی در بخشی از این نشست تأکید کرد که از توهین و دادن نسبت غیرواقعی به وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی پشیمان نیست! قطعا انتقاد از یک مقام مسئول محترم است، اما اینکه یک فیلمساز بدون هیچ مناسبتی اظهارات توهین‌آمیز خودش را یادآوری و تکرار کند، جای شگفت دارد! 
در شرایطی که همه منتظر توضیح مدیرعامل خانه سینما درباره مسائل مهم و اساسی صنفی سینما بودند، اسعدیان با ادبیاتی که بیشتر یادآور لجبازی‌های کودکانه است بیان کرد که کارت زرد گرفتن وزیر ارشاد از مجلس به خاطر یک فیلم، کارت افتخار است! متأسفانه چنین رفتارهایی بیشتر وهن سینمای ایران و نهاد صنفی است و نوعی خوداعترافی به ارجح بودن مواضع سیاسی بر مصالح صنفی شناخته می‌شود.
علاوه‌بر این خبرگزاری تسنیم گزارش داد: نهاد صنفی‌ای که باید حامی باشد، نه در سختی‌ها دیده می‌شود، نه در راه‌حل‌ها؛ خانه سینما دقیقاً چه کاره است و مسئولیت‌پذیری‌اش از چه زمانی آغاز خواهد شد؟
همایون اسعدیان در مقام مدیرعامل جدید خانه سینما، درباره جشن منتقدان سینما و تبدیل آن به پروژه‌ای صرفاً تجاری، گفت: «ترجیح می‌دهم مدیرعامل در امور صنوف دخالت نکند. اما اگر خروجی چنین جشن‌هایی با منافع صنفی بی‌ارتباط است، سکوت مدیریت به چه معناست؟ آیا بی‌عملی در برابر انحراف‌ها، نوعی همدستی خاموش نیست؟»
در ظاهر، اسعدیان وعده پیگیری مسائل کلان صنفی را می‌دهد، اما آیا در عمل نیز ابزار و اختیار دارد؟ یا همچنان با دیواری از «بیانیه‌نویسان حرفه‌ای» روبه‌روست که نه به اصلاح اعتقاد دارند و نه به گفت‌وگو. جریانی که در نقش اپوزیسیون دائمی ظاهر می‌شود، حتی اگر درون خود نهاد باشد. خانه سینما سالهاست که ثابت کرده به جای پیگیری امور صنفی سینمایی‌ها درگیر سیاسی کاری است و اگر دولتی با آنها همراه نباشد نقش منفی قصه است مانند دولت قبل و اگر هم همراه باشد مانند دولت فعلی آن را همراهی می‌کند اما بموقع نیش خود را هم خواهد زد؛ مانند همین غائله انتخاب فیلم اسکار!