آژانس فضایی ژاپن متوجه یک جسم فلزی نسبتا بزرگ و عجیب در مدار زمین شده است. به‌همین‌خاطر یک فضاپیما به این جسم در حال گردش نزدیک شده تا وضعیت را بررسی کند.
برنامه‌های فضایی ژاپن در سال‌های اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته‌اند و دیگر نمی‌توان گفت که فعالیت‌های فضایی فقط در انحصار دو کشور آمریکا و روسیه قرار دارد. آنها در سال ۲۰۰۹ یک فضاپیمای آزمایشی را در مدار زمین قرار دادند تا بتواند بخشی از یک پروژه بزرگتر باشد. این فضاپیما ADRAS-J نام دارد و توانسته اخیرا تصویری از یک جسم عجیب را در مدار زمین ثبت کند.
مشاهده یک جسم عجیب وضعیت فاجعه‌وار مدار زمین را نشان می‌دهد
ماهواره ژاپنی‌ها موفق شده تا فاصله چند صد متری این جسم حرکت کرده و داده‌های مربوط به آن را به ایستگاه‌های زمینی بفرستد. بررسی‌ها نشان داد که ما با باقیمانده یک موشک طرف هستیم. این موضوع سبب شده که بحث پیرامون زباله‌های فضایی مجددا مطرح گردد. در صورتی که این جسم عجیب با یک فضاپیما یا ماهواره برخورد کند، می‌تواند هزاران زباله فلزی جدید را در مدار زمین قرار دهد و فاجعه‌ای دومینو وار رخ دهد.
ژاپنی‌ها می‌خواهند با استفاده از بازوی رباتیک فضاپیمای خود این جسم عجیب را از مدار زمین خارج کنند. در واقع آنها یک برنامه اختصاصی برای جمع‌آوری زباله‌های فضایی دارند؛ اما فراموش نکنید که چنین چیزی ابدا آسان نیست. میلیون‌ها زباله فضایی در مدار زمین قرار دارند و اکثر آنها نیز در نتیجه فعالیت‌های انسانی تولید شده‌اند.
در میان زباله‌های فضایی می‌توان بخش‌های جداشده از فضاپیماها، تکه‌های رنگ و قسمت‌های مختلف موشک‌ها، ماهواره‌های غیرعملیاتی و اجرام آسمانی را مشاهده کرد. بسیاری از این زباله‌ها با سرعت بالایی حرکت می‌کنند و می‌توانند در آینده برای بشر مشکل‌ساز شوند. برخی اقدامات به‌صورت عمد و برخی نیز غیرعمدی سبب شده‌اند که وضعیت مدار زمین بدتر شود.
به‌عنوان مثال در سال ۲۰۰۷ چینی‌ها کاملا عامدانه فضاپیمای Fengyun-1C را در فضا نابود کردند. همچنین در سال ۲۰۰۹ به‌صورت اتفاقی بین دو ماهواره آمریکایی و روسی برخوردی رخ داد. در نتیجه این دو اتفاق میزان زباله‌های فضایی اطراف زمین حدود ۷۰ درصد افزایش یافت. کار به‌جایی رسید که حتی ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز چندبار مجبور شد برای جلوگیری از آسیب‌دیدن مانورهای مختلفی را انجام دهد.
بدین‌ترتیب این آخرین‌بار نخواهد بود که یک زباله فضایی در مدار زمین توجه دانشمندان را به‌خود جلب می‌کند. هرچند امیدواریم که چنین چیزی در آینده فاجعه‌ای بزرگ را رقم نزند.
