سرویس فرهنگ و هنر مشرق - تا ساعات آینده نود و هفتمین جشن آکادمی اسکار برگزار و برندگان معرفی خواهند شد.
لیست نامزدهای جوایز اسکار ۲۰۲۵، حضور قابل‌توجهی از استعدادهای یهودی حامی صهیونیست در هالیوود را برجسته می‌کند.
بر اساس یک طراحی انحصاری و با توجه به قتل‌عام گسترده رژیم اشغالگر در خاورمیانه، این مراسم حتی با توجه به رویکرد ضدترامپ آکادمی و یا رویکردهای بشردوستانه جعلی اعضا،تمرکز اهدای جوایز با همان نگرش صهیونیستی انجام خواهد شد.
یهودیان صهیونیست بر هالیوود تسلط خاصی دارند و امسال در شاخه‌های مختلف، نامزدهای فراوانی حضور دارند که مورد حمایت اکوسیستم مذکور هستند و این موضوع در طول سال‌های برگزاری این مراسم توسط مجریان و ارائه‌دهندگان جوایز اسکار دستمایه شوخی و موضوعات پرحاشیه بوده است.
گاهی برخی حاضران با اظهارات ضد صهیونیستی در رسته یهودستیزی قرار گرفته‌اند و به همین دلیل است که هیچ‌گاه نمی‌توان مل گیبسون «شجاع دل» را در سال‌های اخیر روی سن اسکار دید.
با این حال، اسکار همواره شاهد لحظات پرحاشیه متنی و فرامتنی، برای حلقه صهیونیست‌های فعال در هالیوود بوده است.
به جشن آزادی صهیونیست‌ها خوش آمدید!
در سال ۱۹۶۸،باب هوپ، مجری باسابقه مراسم اسکار، مونولوگ خود را با این جمله آغاز کرد: «به مراسم جوایز آکادمی خوش آمدید، یا همان‌طور که شناخته می‌شود، پسح. (همچنین معروف به فطیر، عید آزادی قوم یهود)
این شوخی که موجب خنده حضار شد، نیازی به توضیح ندارد. لحن آرام او اشاره‌ای طعنه‌آمیز به این واقعیت بود که در تمام دوران حرفه‌ای خود از سوی اسکار نادیده گرفته شد و حتی نامزد هم نشد، چه برسد به برنده شدن. در عین حال، این جمله به‌نوعی اشاره‌ای آگاهانه و دوستانه‌ای به ترکیب یهودی حاضران در مراسم بود.
سال بعد، «باربرا استرایسند» جایزه بهترین بازیگر زن را برای نسخه سینمایی «دختر شوخ» دریافت کرد، فیلمی که او در آن نقش اصلی را بازی کرد و پیش از آن نمایشی از همین فیلمنامه در برادوی اجرا شد. فیلم بر اساس داستان واقعی کمدین یهودی مشهور، فانی باریس، ستاره برادوی است که با قماربازی یهودی معروفی به نام جولیوس آرنشتاین ازدواج کرد.
این فیلم توسط ری استارک، داماد باریس، تولید شد و ساخت نسخه سینمایی؛ موفقیت زیادی در حرفه‌اش به عنوان تهیه‌کننده، به ویژه در ساخت نسخه‌های سینمایی نمایش‌های نیل سایمون، داشت.
برنده شدن استرایسند عجیب بود. او این جایزه را همراه با کاترین هپبورن برای ایفای نقش در فیلم «شیر در زمستان» به صورت اشتراکی دریافت کرد.
از آنجا که هپبورن در مراسم حضور نداشت، استرایسند با اولین جمله از دختر شوخ ،"سلام، زیبای من" به مجسمه خود اشاره کرد.او در پایان سخنرانی خود گفت: می‌خواهم از همه اعضای آکادمی تشکر کنم، به نظر من این یک نمونه کلاسیک از نگاه یهودی به زندگی است.
این اظهارات استرایسند اهمیت نگرش به برجسته سازی متنی و فرامتنی حلقه یهودیان صهیونیسم فعال در هالیوود را آشکارتر می‌کند و این نگرش طی سال‌های اخیر تبدیل به مشی آکادمی شده است.
این جایزه اشتراکی یکی از معدود موارد استثنا، در تاریخ برگزاری آکادمی اسکار است که بر تقدم نگرش صهیونیستی آکادمی بر نقش‌آفرینی متفاوت جواَن وودوارد و وَنِسا ردگریو، (سایر نامزدهای این بخش) صحه می‌گذارد.
همین مسئله بسیار مناقشه برانگیز شد و احتمالا رفتارها و اظهارات بعدی «ردگریو» در زمان بردن جایزه اسکار، ارتباط مستقیمی به کنار گذاشته شدن او به نفع استرایسند یهودی داشت.
حامی مردم فلسطین ، در محفل صهیونیست‌ها آتش به پا کرد
نه سال بعد، سوم آپریل ۱۹۷۸ [شامگاه دوشنبه ۱۴ فروردین ۵۷] وَنِسا ردگریو بالاخره جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای بازی در نقش شخصیت اصلی در فیلم«جولیا» دریافت کرد.
او در شب اهدای جوایز اسکار جنجال بزرگی در محل برگزاری مراسم به پا کرد، جنجالی که با واکنش صهیونیست‌های افراطی علیه این هنرپیشه انگلیسی همراه بود . او برنده‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل زن در فیلم ضد نازی «جولیا» شد. اما ماجرا چه بود؟
با این حال ردگریو زمانی که روی صحنه رفت، اسرائیل را یک دولت "فاشیستی" خواند و از حضار تشکر کرد که از تهدیدات "گروهی کوچک از اوباش صهیونیست" نمی‌ترسند و این اظهارات باعث شد که صدای تعجب و هوکردن از میان جمعیت بلند شود.فیلم به رابطه لیلیان هلمن ( جین فوندا ) و شخصیتی خیالی می‌پرداخت که به یهودیان در فرار از اتریش در دهه ۱۹۳۰ کمک کرد.این کاراکتر بر اساس شخصیت واقعی مورئل گاردینر، روان‌کاو ثروتمند آمریکایی طراحی شده بود.
ردگریو این فرصت را برای کسب احترام همکارانش بدون ایجاد جنجال از دست نداد. او ازحامیان سرسخت «سازمان آزادی‌بخش فلسطین» یاسر عرفات، مستندی در حمایت از این نهاد ساخت و دیدگاه‌هایش درباره اسرائیل شناخته شده بود. وی در فیلم مستند «فلسطینی‌ها» ایفای نقش کرد و تمرکز این مستند روی آوارگان فلسطینی بود.
علی‌رغم تبلیغات شدید گروه‌های افراطی صهیونیستی علیه این بازیگر، هنرپیشه مشهور انگلیسی به دلیل ایفای نقش یک ضد نازی منجی یهودیان جایزه‌ی اسکار نقش مکمل را دریافت کرد. این موضوع موید آن است که آکادمی اسکار سرسختانه از اصول داوری خود در توجه به حلقه مورد حمایت صهیونیست‌ها و چهره‌سازی از نمادهای آیکونیک صهیونیستی عقب‌نشینی نکرد.
با این حال ردگریو زمانی که روی صحنه رفت، اسرائیل را یک دولت "فاشیستی" خواند و از حضار تشکر کرد که از تهدیدات "گروهی کوچک از اوباش صهیونیست" نمی‌ترسند و این اظهارات باعث شد که صدای تعجب و هوکردن از میان جمعیت بلند شود.
روزنامه کیهان در نخستین روزهای انتشار پس از تعطیلات نوروز سال ۱۳۵۷، این ماجرا را دستمایه قرار داد و گزارشی تفصیلی درباره حواشی این اسکار و اظهارات بازیگر انگلیسی نوشت. در گزارش این روزنامه آمده است:
تظاهرکنندگان یهودی دیروز [دوشنبه ۱۴ فروردین ۵۷] در برابر سالن پخش جوایز اسکار یک تصویر عرفات را آتش زدند و خواستار تحریم ردگریو شدند.ونسا ردگریو به هنگام دریافت جایزه‌ی اسکار اعلام داشت که او مخالف دار و دسته‌ی کوچکی از اوباش‌های صهیونیست است که رفتارشان توهینی به یهودیان سراسر جهان است. او گفت که از مبارزات ضد فاشیستی در سراسر جهان حمایت کرده و خواهد کرد.
هنرپیشه‌ی انگلیسی پس از دریافت جایزه به خبرنگاران گفت که: «من مخالف صهیونیسم‌ام ولی از یهودیان در مبارزه‌ی طولانی‌شان علیه فاشیزم و اختناق دفاع می‌کنم. این دار و دسته‌ی کوچک اوباش صهیونیست نماینده‌ی مردم یهودی نیستند و رفتارشان توهینی به یهودیان سراسر جهان است.»
هم‌زمان با تظاهرات گروه‌های صهیونیستی، گروه‌های فلسطینی و عرب نیز تظاهراتی به طرفداری ونسا ردگریو ترتیب دادند. شدت این تظاهرات به حدی بود که [شامگاه دوشنبه ۱۴ فروردین ۵۷] ۵۰۰ مامور پلیس سالن محل اعطای جوایز اسکار را در محاصره گرفتند.
سازمان‌های یهودی آمریکا از استودیوها و شرکت‌های فیلم‌برداری خواسته‌اند که ونسا ردگریو و فیلم‌های او را تحریم کنند. جالب است که در فیلم «جولیا» ونسا ردگریو نقش زن مبارزی را بازی می‌کند که عضو یک سازمان زیرزمینی مبارزه با نازی‌هاست.
پدی چایفسکی، فیلمنامه نویس یهودی و برنده سه اسکار، وقتی نوبت به او رسید تا روی صحنه برود، ردگریو را در جای خود قرار داد و گفت: "خسته و درمانده است از اینکه مردم جوایز آکادمی را برای پیشبرد تبلیغات سیاسی شخصی خود استفاده می‌کنند. دوست دارم به خانم ردگریو پیشنهاد کنم که برنده شدن او در جوایز آکادمی لحظه‌ای تاریخی نیست، نیازی به اعلامیه ندارد و یک 'تشکر' ساده کافی بود." در این جنجال، نکته قابل توجه این بود که جان تراولتا، بازیگر معروف که در آن زمان به لطف موفقیت فیلم * تب یکشنبه شب در اوج شهرت بود، نام ونسا ردگریو را به عنوان برنده اعلام کرد.
فیلم‌های آلن به طور کلی — شامل نامزدی‌های بهترین فیلم، کارگردان، فیلمنامه و بازیگر و بازیگر زن — او را به پرافتخارترین فیلمساز یهودی نامزد اسکار تبدیل کرد.
سال ۱۹۷۸ سال پرهیجانی در مراسم اسکار بود. با تمام جنجال‌هایی که پیرامون ردگریو، چایفسکی،«سازمان آزادی‌بخش فلسطین» و به حاشیه رانده شدن مراسم توسط سیاست‌ها وجود داشت، خبر واقعی آن سال تاج‌گذاری وودی آلن به عنوان بزرگترین فیلمساز آمریکایی برای یکی از یهودی‌ترین فیلم‌هایش، آنی هال بود.
این فیلم موفق شد جنگ ستارگان را شکست دهد و جایزه بهترین فیلم را بگیرد، جوایز بهترین بازیگر زن (دیان کیتون)، بهترین کارگردان (آلن) و بهترین فیلمنامه اورجینال (آلن، مارشال بریکمَن) را هم دریافت کرد.
تا چند هفته قبل از اکران فیلم، عنوان کاری آن «آنه دونیا» بود. کمپین تبلیغاتی یک میلیون دلاری برای فیلم با همین عنوان نشان می‌داد که انتشار آن تحت این عنوان بی فایده است، بنابراین فیلمسازان مجبور شدند به دنبال نام دیگری بگردند.
فیلم‌های آلن به طور کلی — شامل نامزدی‌های بهترین فیلم، کارگردان، فیلمنامه و بازیگر و بازیگر زن — او را به پرافتخارترین فیلمساز یهودی نامزد اسکار تبدیل کرد. اما او در مراسم اسکار ۱۹۷۸ غیبت داشت، زیرا بعد از اجرا با گروه موسیقی جَز خود، به خانه برگشت، تلفنش را قطع کرد و قبل از برنده شدن در بخش بهترین فیلم خوابید.
اما مهمترین نقطه عطف توجه آکادمی به مراسم سال ۱۹۹۴ باز می‌گردد که حتی روزنامه‌های مشهور اسرائیلی تا مدت‌ها آنرا نقطه عطف تاریخ اسکار قلمداد می‌کردند. استیون اسپیلبرگ به عنوان یک فیلمساز جدی سال‌ها در هالیوود فعالیت می‌کرد اما فیلم «فهرست شیندلر» پایگاه حرفه‌ای او را تثبیت کرد.
فیلم‌های محبوب اسپیلبرگ، از جمله آرواره‌ها و برخورد نزدیک از نوع سوم ،هیچ‌کدام در اسکار جایزه‌ای دریافت نکردند، اما با فیلم فهرست شیندلر در ۲۱ مارس ۱۹۹۴ او جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را به خانه برد.
این فیلم نامزد دریافت دوازده جایزه اسکار شد و هفت جایزه از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین موسیقی متن را برنده شد و جوایز متعدد دیگری از جمله هفت جایزه بفتا و سه جایزه گلدن گلوب کسب کرد.
در سال ۲۰۰۷، نام فهرست شیندلر از سوی انستیتوی فیلم آمریکا در رتبه هشتم فهرست ۱۰۰ بهترین فیلم آمریکایی تمام دوران قرار گرفت. این فیلم در سال ۲۰۰۴ از سوی کتابخانه کنگره به جهت اهمیتی که «از نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی» داشت، برای قرارگیری در فهرست فهرست ملی ثبت فیلم ایالات متحده انتخاب شد.
جمع صهیونیست ها جمع است
استیو مارتین در سخنرانی افتتاحیه خود به عنوان مجری اسکار در سال ۲۰۱۰، کریستوف والتز را در میان تماشاگران معرفی کرد و نقش او در فیلم «حرامزاده‌های لعنتی» که در آن یک نازی به دنبال پیدا کردن یهودیان بود، توصیف کرد. مارتین گفت: "کریستوف یک نازی است که به شدت به دنبال یافتن یهودیان است." سپس، با اشاره به حضار در مراسم اسکار، گفت: "خب کریستوف... معدن طلا!"
اما شاید بدترین لحظه یهودی تاریخ اسکار در سال ۲۰۱۳ بود، زمانی که ست مک‌فارلین، خالق «فمیلی گای» که پیش‌تر به خاطر شوخی‌های توهین‌آمیز ش در برنامه‌های تلویزیونی خود مورد انتقاد قرار گرفته بود در یک شوخی طولانی با شخصیت تد ، به تلاش‌های این خرس برای جلب پذیرش در هالیوود و نزدیکی به یهودیان در صنعت سینما پرداخت و حتی در یک لحظه قول داد که پولی به اسرائیل اهدا کند.
این اولین و احتمالا آخرین باری بود که مک‌فارلین مراسم اسکار را میزبانی می‌کرد.
اسکار ۲۰۲۵ صهیونیست‌ها، سهامی خاص
نامزدهای جوایز اسکار ۲۰۲۵ حضور قابل‌توجه استعدادهای یهودی در هالیوود را برجسته می‌کند، زیرا چندین فیلمساز، بازیگر و خلاق در دسته‌بندی‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته‌اند.
یکی از آثار شاخص، فیلم « یک درد واقعی» است که در دو بخش، از جمله بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین فیلمنامه اورجینال، نامزد شده است.
این فیلم که به کارگردانی و نویسندگی جسی آیزنبرگ ساخته شده، به مضامین جهانی همچون تروما و حافظه می‌پردازد و با تجربیات یهودیان در زمینه فقدان و تاب‌آوری همخوانی دارد. فیلمنامه احساسی آیزنبرگ به دلیل عمق عاطفی و جذابیت جهانی‌اش مورد تحسین قرار نگرفته، بلک این جامعه یهودی است که فیلم را تحسین کرده است.
در همین حال، فیلم بروتالیست با دریافت ۱۰ نامزدی، از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر مرد برای آدرین برودی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. اجرای برودی پیچیدگی‌های هویت و جابه‌جایی را به تصویر نمی‌کشد اما او نمادی از فیلم محبوب یهودیان پیانیست است و همان شمایل را دوباره در این فیلم تکرار کرده است.
این فیلم با بررسی موضوع مهاجرت و همگون‌سازی یهودیان در آمریکا پس از جنگ جهانی دوم، لحظات مهمی از تاریخ یهودیان را منعکس کرده و جایگاه آن‌ها را در هالیوود بیش از پیش تثبیت می‌کند.
تیموتی شالامه، که برای نقش‌آفرینی در نقش باب دیلن در فیلم یک ناشناخته کامل نامزد بهترین بازیگر مرد شده، با حساسیت خاصی این شخصیت را به تصویر کشیده که با پیشینه یهودی خودش نیز همخوانی دارد.اجرای شالامه سال‌های ابتدایی زندگی دیلن و کشمکش او با هویت را برجسته می‌کند، موضوعی که در داستان‌سرایی یهودی و همچنین زندگی این هنرمند نقش اساسی دارد.
در بخش مستند، «هیچ سرزمین دیگری» در شاخه بهترین مستند بلند نامزد شده است. این اثر به بررسی مناقشه اسرائیل و فلسطین می‌پردازد. فیلمسازان یهودی باسل عدرا، راشل سور، حمدان بلال و یووال آبراهام اثری تأثیرگذار خلق کرده‌اند که روایت‌های متداول را به چالش می‌کشد و به درک پیچیدگی‌های این منطقه کمک می‌کند.
همچنین، فیلم مستند-درام پنجم سپتامبر که بحران گروگان‌گیری المپیک مونیخ ۱۹۷۲ و کشتار ورزشکاران اسرائیلی توسط گروه فلسطینی سپتامبر سیاه را به تصویر می‌کشد، در بخش بهترین فیلمنامه اورجینال نامزد شده است.
دیگر نامزدهای یهودی شامل جرمی استرانگ، که برای نقش‌آفرینی در نقش روی کوهن در فیلم کارآموز نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده، و مارک پلت، تهیه‌کننده فیلمشرور در شاخه بهترین فیلم.
همچنین، آهنگساز یهودی استیون شوارتز برای موسیقی متن اصلی خود نامزد شده و میران کرستین، تدوین‌گر این فیلم، نیز نامزدی دریافت جایزه شده است.
***مهدی قاسمی پاکرو
