طرفداری | برد پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن، اگرچه به‌ظاهر فقط سه امتیاز بود، اما از نظر روحی، فرصتی برای نفس کشیدن تیمی شد که هفته‌ها زیر فشار نتایج ضعیف و حاشیه‌های پی‌درپی قرار داشت. در کنار شادی هواداران، یک نام بیش از همه مورد توجه قرار گرفت: وحید هاشمیان.
هاشمیان بی‌تردید از سرمایه‌های فوتبال ایران است؛ انسانی شریف، مربی بااخلاق و متخصصی که مسیر مربیگری‌اش را با دانش و متانت طی کرده است. اما واقعیت این است که سرمربیگری پرسپولیس نه‌تنها یک پست فنی، بلکه مسئولیتی سنگین در برابر میلیون‌ها هوادار است؛ جایگاهی که نیاز به تجربه، اقتدار و شناخت کامل از فضای پرتنش فوتبال ایران دارد. شاید هنوز زود بود که او در چنین موقعیتی قرار بگیرد.
نمایش پرسپولیس در بازی با ذوب‌آهن بهتر از هفته‌های قبل بود، اما نشانه‌ای از یک تغییر بنیادی در تیم دیده نشد. از نظر تاکتیکی، تیم همچنان فاقد انسجام و ایده‌ی روشن در حمله است و از نظر روانی، اعتمادبه‌نفس بازیکنان شکننده به نظر می‌رسد. در چنین شرایطی، تداوم وضعیت فعلی می‌تواند پرسپولیس را از کورس قهرمانی دور کند.
از این منظر، تغییر زودهنگام روی نیمکت پرسپولیس نه نشانه‌ی بی‌اعتمادی، بلکه اقدامی برای نجات تیم است. بازگشت مربی‌ای مانند اوسمار ویرا، که شناخت کافی از باشگاه و بازیکنان دارد، می‌تواند تعادل را زودتر بازگرداند و فرصت دهد تا هاشمیان مسیر رشد خود را در فضایی آرام‌تر ادامه دهد؛ بدون فشار غیرمنصفانه.
پرسپولیس امروز بیش از هر زمان دیگری به تصمیمی شجاعانه نیاز دارد؛ تصمیمی که شاید از نظر احساسی سخت باشد، اما از نظر حرفه‌ای ضروری است. احترام به وحید هاشمیان باید حفظ شود، اما آینده‌ی پرسپولیس نباید قربانی احساسات شود. گاهی بزرگ‌ترین احترام، تصمیم به‌موقع است.
