طرفداری | وقتی هواداران کاتولیک آرسنال امسال سر سفره شام کریسمس نشستند، این اطمینان خاطر را داشتند تیم محبوبشان بالای جدول لیگ برتر جا خوش کرده است.
اما یادمان هست هفته پیش اصلاً قطعی نبود پس از مدتها صدرنشینی اوضاع اینطور خاتمه پیدا کند.
توپچیها عصر شنبه، برای مدتی کوتاه صدر جدول را از دست دادند؛ جایی که منچسترسیتی با پیروزی ۳-۰ مقابل وستهم در اتحاد، موقتاً به صدر رفت.
اما چند ساعت بعد همهچیز، دستکم در فصل جاری، به روال «معمول» برگشت. پیروزی ۱-۰ آرسنال در اولین بازیشان در ورزشگاه جدید اورتون، «هیل دیکینسون»، آنها را دوباره به صدر جدول برگرداند؛ دو امتیاز بالاتر از سیتی و سه امتیاز جلوتر از استونویلا.
البته فاصله فعلی، مثل زمان برتری ششامتیازیِ پایان ماه نوامبر نیست؛ اینجا لیگ برتر انگلیس است؛ این روزها دیگر تقریباً هیچ تیمی یک فصل کامل را بدون لغزش و افت پشت سر نمیگذارد. اگر بشود اسمش را «لغزش» گذاشت، لغزش آرسنال باخت چند هفته پیش در ویلا پارک بود.
با این حال، هواداران آرسنال خیلی خوب میدانند که صدرنشینیِ زمستانی، تضمینی برای قهرمانی نیست. درواقع، آرسنال هرگز در فصلی که در روز کریسمس صدرنشین لیگ برتر بوده، در پایان فصل قهرمان نشده است.
یک بار در فصل ۰۳-۲۰۰۲، برتریای که تا هشت امتیاز هم رسیده بود را از دست دادند و قهرمانی را تقدیم منچستریونایتد کردند؛ پنج سال بعد، در فصل ۰۸-۲۰۰۷ هم همین اتفاق دوباره تکرار شد. و در سالهای اخیر، طرفداران آرسنال هنوز ناکامیهای فصول ۲۳-۲۰۲۲ و ۲۴-۲۰۲۳ را فراموش نکردهاند. اما افت بعد از کریسمس برای این باشگاه فقط به دوران لیگ برتر محدود نمیشود.
طبق آمار "Opta Analysis"، آرسنال در هفت فصل اخیر که در ۲۵ دسامبر صدر جدول لیگِ بالاترین سطح فوتبال انگلیس بوده، در نهایت به مقام قهرمانی نرسیده است. برای پیدا کردن آخرین باری که آرسنال بعد از صدرنشینی در کریسمس قهرمان لیگ شد، باید به عقب و قرن گذشته و به فصل ۴۸-۱۹۴۷ بازگردیم. ازاینرو، با وجود تمام تحسینها و تمجیدهایی که از میکل آرتتا و شاگردانش شده - که کم هم نبوده - به نظر میرسد صدرنشینی در کریسمس خودش بهتنهایی معنای خاصی برای قهرمانی ندارد.
در واقع، در ۱۲۶ فصلی که از سال ۱۸۸۸ تا امروز در سطح اول فوتبال انگلستان برگزار شده، تیم صدرنشین در روز ۲۵ دسامبر فقط در ۵۶ فصل در نهایت قهرمان شده است؛ یعنی حدوداً ۴۴ درصد مواقع. اگر فقط دوران لیگ برتر را در نظر بگیریم، ۱۷ تیم از ۳۳ تیمی که کریسمس را در صدر جدول به پایان رساندهاند، در پایان جام قهرمانی را بالای سر بردهاند؛ یعنی حدود ۵۱/۵ درصد.
در گذشته، برتریهای خیلی بزرگتر از فاصله ۲ امتیازی فعلی آرسنال هم از دست رفته است. نمونه کلاسیک این ماجرا، فروپاشی نیوکاسل یونایتد در فصل ۹۶-۱۹۹۵ است.
در لحظهای که سال ۱۹۹۵ به ۱۹۹۶ تغییر کرد، تیم کوین کیگان در آستانه پایان دادن به انتظار ۶۹ساله برای قهرمانی در لیگ به نظر میرسید؛ نیوکاسل ده امتیاز بالاتر از منچستریونایتد قرار داشت.
دو روز بعد نیوکاسل مقابل همان منچستریونایتد قرار گرفت و ۲-۰ باخت، اما باز هم توانست فاصلهاش را تا ۱۲ امتیاز افزایش دهد؛ تا قبل از آنکه سر الکس فرگوسن با جنگ روانی معروفش سراغ کیگان برود. کیگان وقتی برتری تیمش در آوریل ۱۹۹۶ دود شد و به هوا رفت، آن جمله معروفش را گفت: «من دیوونه میشم اگه ما اونا رو ببریم.»
اما زاغها نبردند و شیاطین سرخ با یک بازگشت تقریباً باورنکردنی، جام لیگ برتر را بالای سر بردند. ازاینرو تاریخ خیلی بهوضوح و راست و پوستکنده به ما میگوید که اصلاً نمیتوان با قطعیت گفت آرسنال امسال به انتظار بیش از ۲۰ساله برای قهرمانی در لیگ برتر پایان میدهد.
اما اشتباه نکنید؛ میکل آرتتا کاملاً از این گذشته و آمارها خبر دارد. هفته گذشته از او سؤال شد صدرنشینی بعد از ۱۸ بازی چه معنایی برای شانس قهرمانی تیمش دارد. و مربی اسپانیایی جواب داد:
چیزی که به من باور و اعتمادبهنفس میدهد، سطح عملکرد تیم و تداوم آن است. اینکه در این لیگ بتوانیم مدام در این سطح بازی کنیم، کار واقعاً سختی است و این به آن معناست که تیم دائماً خودش را در کورس نگه دارد. از روند بردن لذت ببرید؛ قرار است به زمینهای سخت برویم، قرار است لحظات دشواری داشته باشیم، ما تا الان با خیلی چیزها کنار آمدهایم و هنوز آن بالا هستیم. کاری که ما میکنیم این است که روی بازی بعدی تمرکز کنیم، تلاش کنیم بهتر شویم و مطمئن باشیم همه بازیکنان از نظر روحیه و انرژی در همین فضا هستند و از آن لذت میبرند.
برای آرتتا، این فصل حکم مرگ و زندگی را دارد.
با وجود همه کارهای مثبتی که از زمان تحویل گرفتن یک آرسنالِ بههمریخته در سال ۲۰۱۹ انجام داده است، آرسنال حالا پنج سالی است که جامی نبرده است؛ از وقتی که در فینال جام حذفی ۲۰۲۰، چلسی را شکست داد. توپچیها در بهترین موقعیت برای پایان دادن به این قحطی طولانی قرار دارند؛ هرچند برای این کار باید یک روند تاریخی منفی را بشکنند و از سر راه خود کنار بزنند.
صدرنشینی در کریسمس گویای همهچیز نیست. بارها تیمهایی بر فراز جدول، زیر نور چراغهای زمستانی درخشیدهاند و چند ماه بعد، در سایهٔ حسرت آفتابِ زودهنگامِ بهار و تابستان ایستادهاند.
شاید، هواداران آرسنال حق داشته باشند رؤیاهای خود را ببافند، اما باید گوشبهزنگ بمانند؛ فصلِ انگلیس، درست مانند آبوهوای متغیرش، از یک بعدازظهر آفتابی به طوفانی ناگهانی و غیرمترقبه میرسد.
کریسمس، فقط نویدِ جنگ است، نه اعلامِ پیروزی. راه قهرمانی، هنوز از میان زمستانی طولانی و بهاری پرفشار میگذرد؛
و هر لغزشی میتواند این صدرنشینیِ فوقالعاده مستحق و زیبا را به خاطرهای تلخ و دور تبدیل کند.
