مقایسه قاب‌های توهمی از تاریخ ایران و انقلاب ۵۷ در «تاسیان» با «سرزمین مادری» / ترمز تینا پاکروان را بکشید!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، سریال تاسیان به پایان خود رسید اما هنوز هم واکنشهای زیادی در مورد آن وجود دارد که چگونه یک سریال با مجموعه ای از توهمات عوام فریب سازندگان آن به این مرحله از تولید رسیده است؟

یکی از مقایسه‌های جالب در این مورد باز می‌گردد به قیاسی که این سریال را با سرزمین مادری کمال تبریزی کردند. نکته جالب اینکه کمال تبریزی در زمان انقلاب تصویر‌هایی درست ۱۸۰ درجه متفاوت با تینا پاکروان از تاریخ انقلاب و وقایع دهه ۴۰ و ۵۰ ایران دارد.

اختلاف سنی کمال تبریزی و تینا پاکروان

کمال تبریزی در زمان انقلاب ۱۹ ساله بوده و تینا پاکروان فقط ۱ سال داشته است.

روایتهایی که وقتی قاب آنها را در کنار هم می گذاریم به این نتیجه می رسیم از واقعیاتی که کمال تبریزی دیده تا توهمات خانم تینا پاکروان که در تاسیان موجود است فاصله زیادی وجود دارد. 

مصطفی رضوانی نویسنده و پژوهشگر هنر در یادداشتی که در اینستاگرام منتشر کرده است به این موارد اشاره جالبی دارد: بعد از پایان سریال تاسیان متن مفصلی نوشته بودم که با یادآوری سریال سرزمین کهن، ترجیح دادم تفاوت این دو روایت را با تصاویر بالا متمایز کنم.

نه اینکه روایت کمال تبریزی را بی نقص بدانم اما حتما نگاه کاریکاتوری خانم پاکروان به انقلاب و تقلیل آن به چهارتا کارگر ناراضی از حقوق، یا دانشجوی تازه به دوران رسیده ی منفعت طلب یا بازی‌خورده، ظلم به آن مردم است.

روایت متفاوت از تاریخ و کلیشه زدایی درست حتما ایرادی ندارد ولی مشروط به آنکه مستند به تاریخ باشد.

اینکه عقبه فکری و سیاسی ۱۵ ساله آن انقلاب را نبینی و همه را در چهارتا شعار بر ضد تولیدکننده و ‌و‌کارخانه دار خلاصه کنی ظلم به انقلاب است.

از ندیدن مذهبی های تحصیلکرده، و به عکس دگم و عقب مانده و کریه دیدن مذهبیون که بگذریم، دهها روشنفکر و هنرمند غیرمذهبیِ زندان‌رفته و شکنجه‌شده ی مخالف محمدرضا پهلوی چرا در این قصه جایی ندارد؟

چرا تنها استاد دانشگاه مخالف پهلوی هم اینجا ترسو و توزرد از آب در می‌آید؟!

و دهها سوال تاریخی دیگر که حتما در خوش‌بینانه ترین حالت ناشی از تاریخ ندانستن نویسنده و همچنین سفارش‌دهنده است. پس بهتر است ایشان را به خواندن کتاب‌هایی از تاریخ که مورخان غیرمسلمان و غیرایرانی و غیرمذهبی نوشته اند همچون کتاب ایران بین دو انقلاب نوشته یرواند آبراهامیان توصیه کنیم.

با این دست فرمان شخصا بعید نمی‌دانم سریال بعدی ایشان در نقد مصدق و توجیه کودتای ۲۸ مرداد باشد:)

+ شاید تنها نقطه مثبت این سریال به لحاظ محتوایی، یکدست ندیدن مخالفان انقلاب است. اینکه هر کسی انقلابی نبوده لزوما طاغوتی هم نبوده و ممکن است به نحوی دلش برای کشورش می‌تپیده.⁩⁩