طرفداری | حسن یزدانی، ستاره بزرگ استقلال در لیگ ۱۴۰۴، امسال نیز با بالاترین قرارداد فصل وارد رقابتها شد. او با قراردادی ۷ میلیاردی به تیم کمیل قاسمی پیوسته و قرار است پس از یکسالونیم دوری و نخستین غیبتش در تیم ملی طی ده سال اخیر، دوباره به تشک برگردد؛ آن هم احتمالاً در وزن ۹۷ کیلوگرم، دو رده بالاتر از آخرین مبارزهاش. همزمان شایعاتی از مذاکره بانک شهر با عبدالرشید سعداللهاف مطرح شده؛ قهرمانی که میتواند رکورد مالی یزدانی را جابهجا کند. رقابت احتمالی دوباره دو تیم در فینال لیگ، ماجرا را جذابتر کرده است. در همین باره سایت تابناک گفتوگویی با بهروز یاری، پیشکسوت کشتی انجام داد.
فینال لیگ برتر قرار است روز جمعه در سالن هفتمتیر برگزار شود. تعداد تیمهای لیگ امسال کم بود، اما چند رقابت نزدیک و پرهیجان را در مرحله مقدماتی دیدیم و حالا هم رقابت ۴ تیم در مرحله پایانی نزدیک و غیرقابل پیشبینی به نظر میرسد.
هرچقدر که رئیس فدراسیون کشتی موفق عمل کرده و جای هیچ بحثی نگذاشته، اما عدم حضور اسپانسرهای سالهای گذشته کار را به اینجا رساند که اگر شخصی مثل مرتضی قربانی مساعدت نمیکرد و دو تیم نمیداد با عدم حضور دانشگاه آزاد، عملاً مسابقات در یک گروه دو تیمه شود. از خودگذشتگی مرتضی قربانی (مدیر و مربی ستارگان ساری) باعث شد لیگ امسال با ۶ تیم در دو گروه برگزار شود.
این روزها یک دیدگاه در فضای مجازی مطرح شده و کامنت میگیرد؛ اینکه بانک شهر با آوردن عبدالرشید سعداللهاف کار اخلاقی انجام نمیدهد! عدهای این مسئله را مطرح کردهاند که نباید در شروع مجدد حسن یزدانی، تیم مقابل (بانک شهر) سراغ این قهرمان نامدار روس برود تا هوای رکورددار کشتی ایران را داشته باشد؛ آیا حفظ این قهرمان وظیفه بانک شهر است؟!
اما موضوعی که این روزها در فضای مجازی به آن میپردازند، پیاز داغش زیاد است! مربی خود این قهرمان (حسن یزدانی) که به حق یکی از مفاخر کشتی ایران است، دقیقاً در سالی که آلبروس تدیف در المپیک ۲۰۰۴ قهرمان شد، همت مسلمی او را در لیگ ایران شکست داد. تدیفِ اوکراینی که سه طلای جهانی هم دارد و قطعاً از بزرگان کشتی جهان است، در لیگ ما به همت مسلمی باخته و این نشان میدهد هیچ ارتباط منطقی بین حضور در لیگ و مدالهای جهانی و المپیک نیست؛ منتها موضوع حسن یزدانی امروز کمی بغرنج است.
یعنی میخواهید بگویید اینکه بر فرض عبدالرشید سعداللهاف هم بیاید، که طبعاً احتمالش هم کم است و حسن یزدانی به او ببازد، این چیز خاصی نیست؟
امروز کسانی در مورد حسن یزدانی دایه مهربانتر از مادر شدهاند. بانک شهر و در رأس آن رضا یزدانی حقش هست که از توان بالقوه خودش برای شکست دادن حریف استفاده کند. بانک شهر که در این چند سال در کشتی آزاد سرمایهگذاری کرده، حق قانونی و اخلاقیاش هست که هر قهرمانی را جذب کند، چه داخلی و چه خارجی. اگر به موضوع آسیبدیدگی کتف حسن یزدانی اشاره میکنند، هیچ معلوم نیست خب جلوی مجتبی گلیج هم این اتفاق برای یزدانی بیافتد. همین گلیج تا دو سه ثانیه پایانی مسابقات جهانی ۲۰۲۳ برنده عبدالرشید سعداللهاف بود.
ضمن اینکه این حسن یزدانی است که باید از کتفش محافظت کند و اگر شرایط کشتی گرفتن نداشت، در لیگ قرارداد نمیبست، نه اینکه تیم دیگری وضعیت او را در نظر بگیرد.
اگر حسن یزدانی آمادگی لازم برای حضور در مسابقات را داشته باشد چه گلیج باشد و چه سعداللهاف، فرقی نمیکند. کشتیاش را میگیرد و هر دو هم مبارزههای آسانی نیستند. اتفاقاً از نظر من با مجتبی گلیج باید کشتی سختتری بگیرد. چون رقبای داخلی بیشتر هم را میشناسند. مثل همین احمد تاج الدینوف روسیالاصل که در جهانی ۲۰۲۵ زاگرب سختترین کشتیاش را با ماگومد کوربانوف روس گرفت و با اختلاف کم و به سختی توانست او را شکست دهد. چون هر دو روس بودند. گلیج هم مقابل حسن یزدانی بیشتر از خودش کشتی میگیرد تا عبدالرشید سعداللهافی که از آن طرف دنیا میآید. ضمن اینکه من فکر میکنم موضوع آمدن رشید به ایران هم جنگ زرگری باشد.
قبلاً او در لیگ ایران کشتی گرفته، اما در سالهای اخیر، هر بار اسم او برای لیگ مطرح میشود، اما در نهایت هم نمیآید.
سعداللهاف نه امسال و نه سالهای گذشته نیازی به لیگ کشورهای دیگر نداشته و اصلاً نمیخواهد بیاید. این همان جنگ زرگری است که فضای مجازی به آن میپردازد. من باز هم تأکید میکنم گلیج و اساساً حریفان داخلی برای حسن یزدانی به مراتب خطرناکتر از سعداللهاف است.
اساساً این تصمیم درستی بود که حسن یزدانی بخواهد بعد از المپیک ۲۰۲۴ پاریس به کشتی ادامه دهد؟
او بالای ۳۰ سال است، یک سال و نیم نبوده، کتفش را دو بار جراحی کرده؛ من دو سال قبل هم گفتم که حسن یزدانی نزدیکترین آدم هم از حیث اخلاقی و هم سرنوشت زندگی، به سرنوشت آقا تختی است. آقا تختی هم بعد از المپیک ۱۹۶۴ توکیو، در جهانی ۱۹۶۵ شرکت نکرد و بعد ۱۹۶۶ برگشت که توفیق چندانی هم نداشت. حسن یزدانی اگر به ۱۰ مدال المپیک و جهانی رسیده، دلیلش حضور مستمر در تمام مسابقات بوده است و غیبت یک ساله در مسابقه، تجربه ناآشنایی برای اوست. حسن یزدانی باید تکلیف خودش را لااقل با خودش مشخص کند.
او گفت کشتی را ادامه میدهد و برای برگشت هم یک قرارداد خوب با استقلال بست.
حسن یزدانی نیاز مالی ندارد، خصوصاً آنکه گفته بود ۲۵ میلیارد پولی نیست و حتی نمیتواند با آن خانه بخرد! طبعاً نیازی به این ۷ میلیارد نداشته؛ او دوست دارد در کشتی حضور داشته باشد و تعداد مدالهایش را بیشتر کند.
اگر جای حسن یزدانی بودید، با این تعداد مدال که شاید واقعاً هم بتواند بیشترش کند، با همین وضعیت به کشتی برمیگشتید؟
المپیک ۲۰۱۶ ریو، من از حمید سوریان و رضا یزدانی خواهش کردم که به مسابقه نروند. خصوصاً در حضور محمد بنا، به سوریان گفتم. یک سیاست کثیفی انگار میخواست باخت اینها را نشان دهد. نمیخواست اینها با برد کشتی را کنار بگذارند هرچند اینها هم تمایل به حضور در المپیک داشتند. در المپیک ریو، از حمید سوریان و رضا یزدانی یک سایه بیشتر روی تشک نبود. من دوست نداشتم این قهرمانانمان پایانی تلخ داشته باشند. حسن باید خودش انتخاب کند. ۱۰ مدال دارد. یک روز به حمید سوریان گفتم پسرم میخواهی چه کار کنی، دیدم میخواهد برود. گفتم پس برای مدال هشتم حمله کن و امیدوارم باز هم طلا باشد. به هرحال افزایش وزن، یک سال و نیم دوری و... اینها چیزهایی هستند که قبلاً حسن یزدانی تجربهاش را نداشته و امسال قویترین و خطرناکترین حریف برای حسن یزدانی، همین ریز فاکتورهایی که میشماریم، هستند.
و کامران قاسم پور. دو باخت بد و تلخ در زاگرب و ریاض مقابل زاهید والنسیا و آرسنی دژیف داشت.
جایی در کشتی، دیگران برای ما تصمیم گرفتند و غذای آماده جلویمان گذاشتند و مجبورمان کردند بخوریم هیچ وقت جواب نداده است. کامران قاسم پور در دوراهی مانده، او هم مثل حسن یزدانی به سالهای پایانی کشتیاش نزدیک میشود. یک کشتیگیر ۲۰ ساله که وزن کم میکند، زودتر ریکاوری شده و بدنش پر میشود تا یک کشتیگیر ۳۰ ساله. کم کردن آن کیلوهای آخر خیلی در سنین بالا اذیت میکند. امیدوارم آسیب دیدگی بعد از این سراغش نیاید.
