طرفداری | در پنجمین سالگرد درگذشت دیگو آرماندو مارادونا، ستاره‌ای که تاریخ فوتبال جهان را برای همیشه دگرگون کرد، ابعاد تازه‌ای از مرگی که هنوز در هاله‌ای از ابهام فرو رفته آشکار شده است.
دادگاهی که وظیفه داشت مسئولیت‌های پزشکی و حقوقی این واقعه را روشن کند - اما به دلیل عملکرد بحث‌برانگیز قاضی جولیتا ماکینتاچ باطل شد - تصویری تلخ و پیچیده از واپسین روزهای زندگی اسطوره آرژانتینی ارائه می‌دهد؛ روزهایی که به گفته کارشناسان و خانواده، شاید می‌توانستند سرنوشتی دیگر داشته باشند.
نقاهتی که به فاجعه ختم شد
مارادونا تنها چند هفته پس از تولد شصت‌سالگی‌اش، در خانه‌ای در حومه بوینس آیرس تحت مراقبت هشت متخصص جان باخت؛ مراقبتی که امروز هفت نفر از همان تیم پزشکی به‌عنوان متهم در جایگاه محاکمه حضور دارند. او پس از جراحی در کلینیک اُلیوُس، به پیشنهاد لئوپولدو لوکه، جراح مغز و اعصاب و مسئول تیم درمان، به جای انتقال به مرکز توان‌بخشی، در اقامتگاهی خصوصی دوران نقاهت را گذراند؛ تصمیمی که اکنون نقطه آغاز بسیاری از پرسش‌هاست.
کالبدشکافی نشان داد که بدن مارادونا درگیر مجموعه‌ای از بیماری‌های شدید بوده است از جمله: سیروز کبدی، یک بیماری ریوی قدیمی، افزایش عظیم حفره شکمی، اختلالات کلیوی و قلبی که این بیماری‌ها قلب او را بیش از دو برابر وزن عادی سنگین کرده بود. علت نهایی مرگ نیز «ادم حاد ریه ناشی از نارسایی مزمن قلبی» اعلام شد؛ وضعیتی که به گفته متخصصان، به‌تدریج و در سکوت پیش می‌رود. در این میان، سه نکته کلیدی بیش از همه برای فهمیدن این پایان تراژیک برجسته شده است.
۱. کمبود تجهیزات و مراقبت‌های ابتدایی
دختران مارادونا شهادت داده‌اند که به آن‌ها وعده داده شده بود مراقبت‌های خانگی پدرشان در سطح کلینیک اُلیوُس خواهد بود، اما واقعیت با این وعده‌ها فاصله بسیاری داشت. شاهدین متعدد گفتند آمبولانس مجهز تنها دو روز در محل مستقر بود و خانه‌ای که برای نگهداری او انتخاب شده بود، حتی امکانات پایه‌ای مانند حمام مناسب برای بیماری با تحرک محدود را نداشت. خبری هم از تجهیزات اضطراری مثل دفیبریلاتور نبود. جیانینا مارادونا این شرایط را سناریویی شوم خواند؛ سناریویی که هر روز او را نگران‌تر می‌کرد.
۲. تمرکز افراطی بر سابقه اعتیاد، غفلت از بیماری‌های جدی
نتیجه کالبدشکافی نشان داد در بدن مارادونا هیچ‌گونه الکل یا مواد مخدر وجود نداشت. اما بدن او دچار «ادم عمومی» بود، تجمعی حدود چهار و نیم لیتر مایع که اساساً نمی‌تواند در مدت کوتاهی شکل بگیرد و دست‌کم «۱۰ روز» زمان نیاز دارد. جیانینا شهادت داد که بارها نسبت به بدتر شدن وضعیت پدرش هشدار داده، اما لوکه هر بار گفته است: «وضعیت او نوسان دارد، اما من وضعیت او را رو به بهبودی می‌بینم.» این عدم توجه به نشانه‌های بالینی، یکی از نقاط اصلی انتقادها نسبت به تیم درمانی است.
۳. مارادونا تنها درگذشت
آخرین بررسی بالینی او ساعت ۰۰:۳۰ بامداد ۲۵ نوامبر انجام شد و مرگش حوالی ساعت ۱۳ اعلام گردید. پرستاران اما در اتاقی دور از او می‌خوابیدند و دسترسی فوری در مواقع اضطراری تقریباً ناممکن بود. پزشکی که نخستین‌بار برای احیای او رسید، تشخیص داد که اسطوره فوتبال یک یا دو ساعت پیش از حضور تیم درمان جان باخته بوده است. یکی از کارشناسان پزشکی قانونی حتی پا را فراتر گذاشت و گفت قلب او نشانه‌هایی از یک تقلای طولانی داشت که می‌توانسته تا ۱۲ ساعت ادامه داشته باشد.
خانواده همچنین شهادت دادند که دستیار و وکیل مارادونا، ماکسیمیلیانو پومارگو، راه دسترسی آن‌ها به پدرشان را محدود کرده و در روزهای پایانی، به توصیه پزشکان، از ملاقات با او منع شده‌اند. توصیه‌ای که امروز بیش از هر زمان دیگری مورد سؤال است.
نگاهی به آینده پرونده
پس از ابطال محاکمه نخست، قرار است دادگاه جدید برای رسیدگی به مسئولیت‌ها و جزئیات این مرگ جنجالی از ۱۷ مارس ۲۰۲۶ آغاز شود؛ دادگاهی که شاید بتواند پاسخی برای پرسشی که پنج سال است بی‌پاسخ مانده ارائه کند: آیا مرگ مارادونا قابل پیشگیری بود؟
