به گزارش ایسنا، محمدرضا یزدی ـ هنرمند مجسمه‌ساز که طراحی و اجرای مجسمه «پیوند مهرگان» را برعهده داشته ـ در مراسم رونمایی، درباره این اثر توضیح داد: مجموعه مجسمه‌های جدید من از حدود چهار سال پیش با مطالعه روی حرکت گیاهان واکنش‌دهنده شروع شد. دنبال این بودم که بفهمم این حرکات در گیاهان چه شکلی و با چه هوش درونی شکل می‌گیرد. وقتی با مجتبی راودمند آشنا شدم، ایده خلق این مجسمه شکل گرفت و سبب شد این مجسمه در شهرک مهرگان جانمایی شود.
او با اشاره به جشن باستانی مهرگان که نوعی شکرگزاری است، توضیح داد: در طراحی این اثر، دو مفهوم «عشق و تعهد» و «سپاسگزاری» را قرار دادم. ضمن اینکه لازم بود در مجسمه روحی قرار دهم که مفهوم «روز و شب» را بیان کند. همچنین در طراحی این گل، تعامل و ارتباط با فضای اطراف و محیط روز نیز دخیل شده است.
عباس مجیدی، هنرمند مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه نیز درباره مجسمه «پیوند مهرگان» و اینکه آیا این اثر مجسمه محسوب می‌شود یا خیر، توضیح داد: این فرض که این اثر یک مجسمه نیست، تصوری کاملاً نادرست است، چراکه با تعاریف کلی که در مجسمه‌سازی داریم همخوانی کامل دارد؛ مگر اینکه بخواهیم با دیدگاه سنتی به قضیه نگاه کنیم؛ دیدگاهی که متعلق به گذشته تاریخی این هنر و تعاریف محدود و بسته‌ای است که در آن زمان مجسمه را تنها در پیکره تراشی و مانند اینها خلاصه می‌کرد. در حالی‌که در نگاه امروز مجسمه‌سازی فارغ از مسائل زیبایی‌شناسانه و پارادایم‌های تاریخ هنری، گستره وسیعی از نگره‌های انتزاعی تا مفهومی را در بر می‌گیرد و حاضرآماده‌ها و آثار فرآیندی از اهمیت خاصی برخوردارند، وقتی اثری این‌چنینی که با وفاداری به فرم و رابطه آن با فضا و توجه بر ایده استوار است، اثری کاملاً قابل دفاع و با تعاریف هنر مجسمه‌سازی یعنی حجم سه‌بعدی بیانگر همخوان خواهد بود.
وی بیان کرد: بر این اساس، در هنر مجسمه‌سازی علاوه بر تمرکز بر ایده، حجم به عنوان واقعیت ملموس و بیانگر قابل تأمل است و دیگر آن تفکر که با وفاداری متریال و اصالت ماده سروکار داشت، جایی ندارد.
علی اتحاد، هنرمند طراح و پژوهشگر هنری نیز درباره تعاملی بودن این اثر و اینکه چه تاثیری در فضای شهری دارد، توضیح داد: مسئله کنش و رفتار داینامیک یک اثر هنری نسبت به فضای اطراف، مسئله جدیدی نیست و بیش از یک قرن است وجود دارد اما در کشور ما همچنان تازگی دارد و جای کار زیادی دارد. با این حال، فکر می‌کنم در فضای شهری واقعی و چه در فضای نیمه‌شهری، چنین اثری باید جایگاه مرکزی داشته باشد. در واقع، پیش از اینکه شهر یا شهرک‌ها ساخته شوند، باید یک المان فرضی برای هویت‌بخشی به آن فضا در نظر گرفته شود؛ همانند شهرهای سنتی که در مرکزشان، مسجد یا معبد باستانی دارند و شهر حول آن شکل می‌گیرد.
وی در مورد تعامل‌پذیری این اثر بیان کرد: باید بگویم که این اثر به معنای دقیق کلمه اینتراکتیو (تعامل مستقیم) نیست. یعنی ارتباط مستقیم و فعال با انسان ندارد. این اثر کدی دارد که بر اساس زمان کار می‌کند؛ یعنی با ساعت و زمان حرکت دارد.
زند حریرچی هنرمند معمار نیز گفت: زندگی مدرن در شهرها جریان دارد و اتفاق هنری مثل همین مجسمه‌ای که امروز رونمایی شد، از دل رشد و شکوفایی تدریجی شکل گرفته است و این مجسمه نمادی ماندگار از آن روحیه است.
انتهای پیام
