جزایر سهگانه؛ نماد خدشهناپذیر تمامیت ارضی ایران
جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی از قرنها پیش تا امروز، بخشی جداییناپذیر از خاک ایران بوده و هست. حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر این سه جزیره، واقعیتی تاریخی، حقوقی و جغرافیایی است که نیازی به مذاکره، اثبات مجدد یا بحث ندارد. اسناد معتبر از دوران صفویه، افشاریه، قاجاریه و پهلوی و حتی نقشههای رسمی دوران حضور بریتانیا در خلیجفارس، همگی این جزایر را به رنگ ایران نشان میدهند و حاکمیت مستمر کشورمان بر آنها را تأیید میکنند.
در واقع، حتی در اوج سلطه استعمار بریتانیا بر منطقه، این جزایر تحت پرچم ایران و حفاظت نیروی دریایی کشورمان قرار داشتند. آنچه گاه در برخی بیانیههای مشترک یا محافل سیاسی بینالمللی بهعنوان «ادعا» مطرح میشود، ریشه در همان سیاست کهن استعمار بریتانیا دارد؛ سیاستی که لندن در آستانه خروج از خلیجفارس و دیگر مناطق غرب آسیا به کار بست و با ایجاد اختلافات مصنوعی میان ملتهای منطقه، زمینه تداوم نفوذ خود را فراهم آورد.این الگو را میتوان در کشمیر، فلسطین، سودان و قبرس نیز مشاهده کرد. بازپسگیری کامل این جزایر توسط ایران در سیام آبان ۱۳۵۰، صرفا احقاق حق تاریخی و قانونی بود که هرگز مخدوش نشده بود. ازآن تاریخ تاکنون، هیچسند معتبری از سوی مدعیان ارائه نشده که بتواند حتی کمترین شبههای در مالکیت ایران ایجاد کند.سازمان ملل متحد و دیوان بینالمللی دادگستری نیزهرگزاین موضوع را بهعنوان «منازعه ارضی» به رسمیت نشناختهاند.جزایر سهگانه ایرانیاند، ایرانی بودهاند و برای همیشه ایرانی خواهند ماند. هرگونه ادعای خلاف این واقعیت مسلم، فاقد ارزش حقوقی و تاریخی است و نمیتواند خللی در عزم ملت و دولت ایران برای پاسداری از تمامیت ارضی کشور وارد سازد.
پیشنهادی باخبر
تبلیغات
