به گزارش خبرگزاری ایمنا، جشنواره‌های مختلف از جمله جشنواره موسیقی فجر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی و هنری ایران، هر سال با هدف معرفی و حمایت از استعدادهای موسیقایی برگزار می‌شود؛ این جشنواره نه‌تنها به‌عنوان پلتفرمی برای هنرمندان شناخته‌شده است و به‌عنوان پیشکسوت موسیقی ایرانی عمل می‌کند، بلکه فرصتی استثنایی برای کشف و پرورش استعدادهای جوان و نوظهور از نقاط مختلف ایران فراهم می‌آورد. با توجه به تنوع فرهنگی و موسیقایی در ایران، جشنواره موسیقی فجر سعی دارد تا با معرفی هنرمندان از مناطق مختلف، غنای موسیقایی کشور را به نمایش بگذارد.
یکی از ویژگی‌های بارز جشنواره موسیقی فجر، توجه ویژه به موسیقی محلی و سنتی مناطق مختلف ایران است. این جشنواره با برگزاری بخش‌های ویژه برای موسیقی‌های بومی و محلی، به هنرمندان این حوزه فرصت می‌دهد تا آثار خود را در سطح ملی و حتی بین‌المللی معرفی کنند. این رویکرد نه‌تنها به حفظ و احیای میراث موسیقایی ایران کمک می‌کند، بلکه موجب تقویت هویت فرهنگی و هنری مناطق مختلف کشور نیز می‌شود. از کردستان و آذربایجان تا سیستان و بلوچستان و خوزستان، هنرمندان از گوشه و کنار ایران در این جشنواره حضور می‌یابند و تنوع موسیقایی ایران را به نمایش می‌گذارند.
علاوه‌بر این، جشنواره موسیقی فجر با برگزاری کارگاه‌ها، نشست‌های تخصصی و برنامه‌های آموزشی، به پرورش استعدادهای جوان و افزایش دانش موسیقایی آن‌ها کمک می‌کند. این برنامه‌ها نه‌تنها برای هنرمندان تازه‌کار مفید است، بلکه فرصتی برای تبادل تجربیات بین هنرمندان مناطق مختلف کشور فراهم می‌کند. از این طریق، جشنواره موسیقی فجر به‌عنوان پلی برای ارتباط بین نسل‌های مختلف هنرمندان و همچنین تقویت همبستگی فرهنگی در سراسر ایران عمل می‌کند. این جشنواره با حمایت از استعدادهای جوان و معرفی آن‌ها به جامعه هنری، نقش مهمی در آینده موسیقی ایران ایفا می‌کند.
در واقع این جشنواره نه‌تنها عرصه‌ای برای نمایش هنر کهن و معاصر است، بلکه مأمنی برای کشف و معرفی استعدادهای نوظهور به‌شمار می‌رود. در این میان، برادران سعیدی، از هنرمندان نام‌آشنای عرصه موسیقی که در بخش بخش جایزه «تک‌آهنگ» این جشنواره حائز رتبه شدند، در گفت‌وگو با ایمنا از اهمیت این جشنواره، تأثیر آن بر جریان موسیقی کشور و دغدغه‌های مرتبط با عدالت فرهنگی سخن گفتند.
فرصتی برای درخشش استعدادهای نو
علی سعیدی به خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: تغییر رویکرد جشنواره موسیقی فجر در راستای توجه به هنرمندان کمترشناخته‌شده، اقدامی شایسته و دیرهنگام بود. بسیاری از این هنرمندان، با وجود توانایی‌های شگرفشان، در سایه تبلیغات گسترده گروه‌های معروف و تسلط فضای مجازی، مجال بروز و ظهور نیافته‌اند. این تغییر سیاست، نه‌تنها زمینه‌ای برای شناسایی استعدادهای جدید فراهم می‌کند، بلکه به افزایش انگیزه در میان جوانان نیز منجر می‌شود.
وی می‌افزاید: مطرح نبودن یک هنرمند، الزاماً نشان از ضعف او ندارد، بلکه گاه شرایط، فضا و سازوکارهای ناعادلانه مانع دیده شدن چهره‌های مستعد می‌شود. جشنواره‌ها می‌توانند این موانع را کنار بزنند و فرصتی برابر برای همه پدید آورند.
هنرمند ادامه می‌دهد: این تغییرات، در صورتی که تداوم نداشته باشند، راه به جایی نخواهند برد؛ جشنواره‌ها باید از تغییرات مدیریتی در امان بمانند و سیاستی ثابت و پایدار در حمایت از هنر و هنرمندان به‌کار گرفته شود. استمرار این روند، به‌ویژه برای نسل جوان، انگیزه‌بخش خواهد بود و از سویی دیگر، موجب شکل‌گیری هویت مستقل و غنی در موسیقی کشور خواهد شد.
جسارت در برگزاری جشنواره‌ها
سعیدی تصریح می‌کند: برگزاری جشنواره‌های هنری همواره جسارت و درایت ویژه‌ای می‌طلبد، چرا که این محافل، بستر تبادل اندیشه‌ها، تقابل دیدگاه‌ها و نمایش سبک‌های متفاوت است. به‌طور طبیعی در چنین فضایی، عده‌ای خود را «مدعی اول بودن» می‌دانند و رضایت همه، امری دشوار خواهد بود، اما مهم آن است که جشنواره‌ها، عدالت در داوری و ارزیابی آثار را در اولویت قرار دهند و اجازه ندهند که ترس از انتقادات، مانعی برای اجرای برنامه‌هایشان باشد.
وی پیشنهاد می‌کند: چنان‌چه هنرمندان خود، در فرایند ارزیابی و داوری مشارکت داشته باشند، این روند از شفافیت و مقبولیت بیشتری برخوردار خواهد شد. وقتی اهل هنر، خود به قضاوت بنشینند، سطح رضایتمندی افزایش خواهد یافت و سوءبرداشت‌ها کاهش خواهد یافت.
هنرمند عنوان می‌کند: تغییر فضای فرهنگی کشور تنها تصمیمی مدیریتی نیست، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است که مدیران نیز ناگزیر از پذیرش آن هستند. همان‌گونه که در حوزه‌های اقتصادی و سیاست خارجی، بازنگری‌های جدی صورت گرفته، در حوزه فرهنگ و هنر نیز چنین روندی اجتناب‌ناپذیر است؛ در این مسیر لازم است سیاست‌های فرهنگی کشور به‌گونه‌ای تدوین شود که هنر از تریبون‌های رسمی و ملی حمایت شود، بدون آنکه به دام حواشی کشیده شود. استفاده از ظرفیت‌های موجود در دولت، تعامل مثبت میان هنرمندان و مسئولان و ترویج گفتمان هنری، گامی مهم در این مسیر خواهد بود.
تمرکززدایی از پایتخت؛ ضرورتی برای عدالت فرهنگی
سعیدی خاطرنشان می‌کند: تمرکزگرایی در عرصه فرهنگی کشور یکی از نکات قابل توجه است؛ برگزاری جشنواره‌های مهم، نباید تنها به پایتخت محدود شود. بسیاری از استان‌ها، زیرساخت‌های مناسبی برای میزبانی چنین رویدادهایی دارند و انتقال این برنامه‌ها به شهرهای مختلف، گامی مؤثر در مسیر عدالت فرهنگی خواهد بود.
وی ادامه می‌دهد: چرا باید تمام جشنواره‌های مهم در تهران برگزار شود، در حالی که استان‌های دیگر نیز ظرفیت‌های بالایی در حوزه اجرا و تولید آثار هنری دارند؟ برگزاری جشنواره‌های موسیقی در شهرهایی همچون اصفهان، شیراز، تبریز و مشهد، نه‌تنها موجب شکوفایی هنر در این مناطق خواهد شد، بلکه از تمرکز بیش‌ازحد امکانات و حمایت‌های دولتی در پایتخت خواهد کاست.
این هنرمند یادآور می‌شود: تمرکز اختیارات در تهران، یکی از مشکلاتی است که نظام فرهنگی کشور با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. این مسئله، سبب شده است که هنرمندان مستقر در تهران، بیشترین بهره را از امکانات و بودجه‌های فرهنگی ببرند، در حالی که سایر استان‌ها از این حمایت‌ها محروم می‌مانند. در صورت توزیع عادلانه بودجه‌ها و امکانات، شکاف موجود میان مرکز و سایر استان‌ها کاهش خواهد یافت و هنرمندان بیشتری می‌توانند از فرصت‌های برابر برای ارائه آثار خود برخوردار شوند. در نهایت، این تغییر نگرش به ارتقای سطح موسیقی کشور خواهد انجامید.
سعیدی بیان می‌کند: برگزاری جشنواره موسیقی فجر، سال جاری بیش از هر زمان دیگری، دریچه‌ای به روی استعدادهای جدید گشود. این تغییر رویکرد، اگرچه گامی مهم در مسیر عدالت فرهنگی محسوب می‌شود، اما در صورت تداوم نداشتن و فقدان سیاست‌گذاری‌های پایدار، به سرانجام مطلوب نخواهد رسید؛ آنچه روشن است، لزوم مشارکت هنرمندان در فرایندهای تصمیم‌گیری، تمرکززدایی از پایتخت، شفافیت در داوری‌ها و حمایت پایدار از موسیقی فاخر است. مسیر پیش‌رو، هموار نیست، اما با تعامل، جسارت و برنامه‌ریزی دقیق، می‌توان به افقی روشن در عرصه موسیقی کشور دست یافت.
به گزارش ایمنا، جشنواره موسیقی فجر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی ایران، نقش بسزایی در کشف و معرفی استعدادهای جوان و نوظهور از سراسر کشور ایفا می‌کند. این جشنواره با تمرکز بر موسیقی‌های محلی و سنتی، نه‌تنها به حفظ و احیای میراث موسیقایی ایران کمک می‌کند، بلکه فرصتی برای هنرمندان مناطق مختلف فراهم می‌آورد تا آثار خود را در سطح ملی و بین‌المللی عرضه کنند. برگزاری کارگاه‌ها و نشست‌های تخصصی نیز به افزایش دانش و مهارت هنرمندان جوان منجر شده و زمینه‌ساز تبادل تجربیات بین نسل‌های مختلف هنرمندان می‌شود.
یکی از چالش‌های مهم در عرصه فرهنگی کشور، تمرکزگرایی در پایتخت و محرومیت سایر استان‌ها از امکانات و حمایت‌های لازم است. انتقال جشنواره‌های مهم به شهرهای دیگر، نه‌تنها به عدالت فرهنگی کمک می‌کند، بلکه موجب شکوفایی استعدادهای هنری در مناطق مختلف می‌شود. مشارکت هنرمندان در فرایند داوری و تصمیم‌گیری، شفافیت در ارزیابی آثار و حمایت پایدار از موسیقی فاخر، از جمله عواملی است که می‌تواند به ارتقای سطح موسیقی کشور و ایجاد هویتی مستقل و غنی در این عرصه بینجامند. در نهایت، تداوم این روند و برنامه‌ریزی دقیق، می‌تواند افقی روشن برای آینده موسیقی ایران ترسیم کند.
