چه باید کرد که ماجرای ساغر عزیزی برای زنهای دیگر تکرار نشود؟
مصاحبه اخیر خانم ساغر عزیزی بار دیگر یکی از زخمهای نهان زندگی زناشویی را پیش چشم جامعه آورد؛ همسر آزاری.
خراسان نوشت:
مصاحبه اخیر خانم ساغر عزیزی بار دیگر یکی از زخمهای نهان زندگی زناشویی را پیش چشم جامعه آورد؛ همسر آزاری. که پنهان میماند، ولی آرام آرام زندگی، اعتماد به نفس و سلامت روان زنان را میفرساید.
او در بخشهایی از این گفتوگوی پربازدید میگوید: «... یک روز شوهرم وقتی به خانه آمد، بلافاصله یک سیلی زد توی صورتم. من تا جیغ زدم او جورابهایش را درآورد و کرد در دهان من و دستهای من را از پشت بست... یکبار دیگر هم چون موهای من بلند بود، بست به بند بارفیکس و دستهایم را از پشت بست و هشت ساعت از خانه رفت بیرون و برنگشت...».
از نگاه روانشناسی دلایل سکوت زنان دربرابر همسرآزاری متنوع است: ترس از قضاوت اجتماعی و انگ خوردن، وابستگی مالی به همسر، امید به تغییر رفتار فرد خشونتگر، فشارهای خانوادگی و فرهنگی برای حفظ زندگیمشترک. این عوامل باعث میشوند قربانیان خشونت سالها در چرخهای معیوب گرفتار بمانند.
