طرفداری | چیرو ایموبیله فصل خوبی را در بشکیتاش پشت‌سر می‌گذارد، به خداحافظی‌اش از لاتزیو پرداخته است.
آخرین ماه‌های حضور چیرو در فوتبال ایتالیا با حواشی زیادی روبه‌رو شده بود و حتی شاهد حمله به ایموبیله مقابل چشم خانواده‌اش هم بودیم. کاپیتان سابق لاتزیو در مصاحبه‌ای که با اسکای اسپورتس داشته در مورد تجربه‌ای که از تغییر باشگاه و حضور در فوتبال ترکیه کسب کرده، صحبت می‌کند.
انتقال به فوتبال ترکیه
در جریان انتقالم از ایتالیا به ترکیه دیدگاه‌های مثبتی داشتم: نسبت به این ماجراجویی اشتیاق داشتم و می‌خواستم با نگرش مثبتی کارم را شروع کنم. روی انجام درست کارهایم تمرکز کرده بودم: از ایده تغییر استقبال می‌کردم، اما در عین حال از ترک لاتزیو پس از هشت سال اندکی می‌ترسیدم.
اندکی ناراحت بودم، خصوصاً که خانواده‌ام در ایتالیا هستند. اما به چنین شروعی در ترکیه نیاز داشتم: آمدم، دو گل زدم، بهترین بازیکن زمین شدم و یک جام به‌دست آوردم. چنین چیزی، روحیه مضاعفی به شما می‌دهد.
رابطه‌اش با هواداران لاتزیو
هواداران لاتزیو دیوانه‌وار مرا دوست داشتند. من هم آن‌ها را دوست داشتم، اما این عشق تنها برای کارهایی بود که پیش‌تر برای‌شان کرده بودم و نه کارهایی که همچنان می‌توانستم انجام دهم. چنین باری روی دوشم سنگینی می‌کرد.
خداحافظی‌اش از لاتزیو
پس از خداحافظی ساری، دوران واقعا سختی را گذراندم. به‌عنوان کاپیتان وظایفی را بر عهده گرفتم که حتی فکرش را هم نمی‌کردم: آماده چنین چیزی نبودم و در گردابی بزرگ‌تر از خودم قرار گرفتم. اگر ذهن آرامی نداشته باشید، در زمین هم به‌درستی کار نمی‌کنید و ضربه می‌خورید، این دقیقاً اتفاقی بود که برایم افتاد. همه‌ی این‌ها موجب جدایی‌ام از لاتزیو شد.
حسرت ایموبیله از یک چیز
تنها حسرتی که دارم، خداحافظی نکردن از هواداران است. مانند تمام داستان‌ها، شروع و پایانی در کار است: اگر می‌توانستیم پایان بهتری با همدیگر داشته باشیم، خوب می‌شد، اینطور نیست که خداحافظی‌ای بدون لبخند یا لذت وجود نداشته باشد. می‌توانست مثل یک «به‌زودی می‌بینمت» بین دو دوست باشد که مسیر متفاوتی در پیش می‌گیرند. هنوز به آن فکر می‌کنم.
اشک‌های هوادار لاتزیو در آغوش چیرو ایموبیله پس از قطعی شدن پیوستن مهاجم ایتالیایی به بشیکتاش
