طرفداری | آندره رنه روسیموف (André René Roussimoff) با نام مستعار آندره دجاینت (André the Giant) زاده 19 می 1946 در شهر کولومیه فرانسه است. پدرش، بوریس روسیموف، بلغار و یکی از بازماندگان اردوهای کار اجباری جنگ جهانی دوم و مادرش، ماریان ماراژک، لهستانی بود. آندره هنگام تولد، شش کیلوگرم وزن داشت و دچار ژیگانتیسم یا غول‌پیکری بود. روسیموف در 12 سالگی، قدی 191 سانتی‌متری داشت؛ این درحالیست که مادر آندره، 157 سانتی‌متر و پدرش، 188 سانتی‌متر قد داشتند. او علاوه بر هیبت بزرگ، دست‌های بزرگی نیز داشت و از همان کودکی، بیش از یک سر و گردن از سایر هم‌سن و سالانش فاصله داشت. آندره به دلیل آن که در اتوبوس مدرسه خود جای نمی‌گرفت، مجبور به پیاده‌روی مسیر طولانی خانه تا مدرسه بود. از این رو، ساموئل بکت، نمایشنامه‌نویس معروف جهان که همسایه خانوادگی آن‌ها بود، به آندره پیشنهاد داد که با کامیون او به مدرسه برود. بکت و آندره در مسیر با یکدیگر صحبت‌های بسیاری می‌کردند که وجه مشترک این دو، ورزش کریکت بود.
آندره شاگرد خوبی در مدرسه بود و به نمرات بسیار خوبی در ریاضیات می‌رسید اما پس از کلاس چهارم ترک تحصیل کرد زیرا فکر می‌کرد برای کارگری مزرعه، نیازی به سواد بیشتر نخواهد داشت. او به همراه پدرش در نجاری کسب تجربه می‌کرد و گاهی بیلر یا ماشین بسته‌بندی را می‌راند. خدمت سربازی، تجربه جدیدی برای روسیموف بود اما جستجوی ارتش برای یافتن یونیفرم مناسب این مرد غول‌پیکر، بی‌فایده بود تا آندره از خدمت معاف شود. او در یکی از روزهایی که در حال قطع یک درخت بود، مورد توجه یکی از مدیران کشتی حرفه‌ای پاریس قرار می‌‌گیرد. هیبت غول‌پیکر روسیموف، او را به سوی کشتی حرفه‌ای و پاریس می‌کشاند تا ستاره اقبال خود را در این ورزش پیدا کند. مربیان کشتی روسیموف، سختی‌های زیادی را در آموزش چگونگی سقوط در کشتی داشتند اما هرچه که بود، این مرد غول‌پیکر روزها در پی کسب درآمد از طریق اسباب‌کشی خانه‌ها و شب‌ها در پی تمرینات کشتی حرفه‌ای بود.
او کارش را با پیروزی برابر فرانتس فن بویتن، قهرمان سنگین‌وزن جهان در سال 1969 شروع کرد و سپس در مسابقات مختلف جهانی، رقبای خود را یکی از پس دیگری شکست داد. روسیموف پس از مدتی به انجمن IWF یا کشتی حرفه‌ای ژاپن پیوست و در سال 1979 با نام «روسیموف هیولا» به قهرمانی رسید. آندره به موفقیت خود در مونترال کانادا نیز ادامه داد و در آن‌جا ساکن شد. دوران کشتی حرفه‌ای آندره زمانی به موفقیت بیشتری رسید که او پس از شکست برابر رقیبی از عراق، پیشنهاد وینس مک ماهون، بنیان‌گذار WWE را پذیرفت. آندره، پسوند «غول» یا «جاینت» را برای نام مسابقه‌ای خود انتخاب کرد و به دنیای WWE پیوست. مک ماهون اعتقاد داشت که آندره باید یک هیولای ساکن در رینگ به تصویر کشیده شود و از ضربات دراپ‌کیک استفاده کند. او کارش را با پیروزی برابر کشتی‌گیران محبوب مردم شروع کرد و سپس در یک مسابقه بدون فیلم‌نامه برابر چاک وپنر بوکسور قرار گرفت تا در این مسابقه که پخش زنده داشت، این بوکسور را به خارج از رینگ پرتاب کرده و برنده مسابقه شود. در سال‌های 1980 و 1981، آندره مسابقات جذابی را با هالک هوگان و کیلرخان برگزار کرد و یکی از کشتی‌گیران محبوب مردم شد.
پس از فوت وینس مک ماهون و به کار آمدن فرزندش در WWE، کشتی‌گیران مجبور به انجام مسابقات به صورت انصاری برای جانشین وینس بودند. آندره نیز باید تحت نظر فرزند وینس قرار می‌گرفت اما او اجازه یافت تا در کشتی حرفه‌ای نوین ژاپن نیز حضور داشته باشد. در طول دهه هشتاد میلادی، آندره با بیگ جان استاد، دیگر کشتی‌گیر WWE بر سر عنوان «غول واقعی کشتی»، اختلاف نظر پیدا کرد. این دو مسابقات زیادی را برابر یکدیگر برگزار کردند. در یکی از این مسابقات، استود پس از پیروزی، موهای سر آندره را تراشید تا دشمنی این دو، آتش بیشتری بگیرد. آندره در مسابقه بعدی برابر رقیب خود پیروز شد و پول پیروزی خود را به سمت تماشاگران پرتاب کرد. او در رسلمانیای دو در آوریل 1986 نیز حضوری موفق داشت و برابر ستارگان کشتی و فوتبال آمریکایی ظاهر شده و برنده این مسابقات شد. پس از این مسابقات بود که آندره مدتی از دنیای WWE دور شد تا خط داستانی این مسابقات را تغییر دهد. برخی عوارض ژیگانتیسم آندره به علاوه چند پروژه سینمایی او، باعث شد تا او نتواند در WWE حضور داشته باشد. از این رو، اتاق فکر این مسابقات، تصمیم گرفتند تا کشتی‌گیران نقاب‌داری را برای ادامه داستان راهی مسابقات کنند تا نبود آندره به چشم نیاید. او پس از بازگشت به کمربند قهرمانی سنگین‌وزن 1988، پس از پیروزی برابر هالک هوگان در ایندیاناپولیس رسید.
روسیموف، از سال 1990 تا 1992 به انجمن کشتی حرفه‌ای ژاپنی با نام AJPW پیوست و دو سال در مسابقات آن‌ها حضور پیدا کرد. او در سال 1992، آخرین تور کشتی خود در مکزیک را با پیروزی برابر چند کشتی‌گیر ژاپنی به پایان رساند و دیگر در کشتی حرفه‌ای حضور نداشت. حضور روسیموف در سینما با بازی در فیلم «نوع چینی جودو» در سال 1967 شروع شد. سپس این حضور با دو اپیزود از سریال «مرد شش میلیون دلاری» با نقش «پاگنده»، ادامه پیدا کرد. آندره پس از این در سریال‌های دیگری همانند «بی‌جی و خرس»، «بلاگردان» و «بزرگ‌ترین قهرمان آمریکا» به حضور تلویزیونی‌اش ادامه داد. او در سال 1984 با بازی در فیلم «کونان ویران‌گر» به سینمای آمریکا معرفی شد و سپس در «میکی و مود» و فیلم مشهور «عروس شاهزاده» بازی کرد. فیلم «عروس شاهزاده» بر اساس رمانی از ویلیام گودمن در سال 1987 تولید شد که به یکی از مشهورترین فیلم‌های روسیموف تبدیل شد. آندره حضورش در این فیلم را تصویری دوست‌داشتنی‌تر از خودش دانست و بارها ویدئوی VHS این فیلم را در خانه مشاهده کرد. او پس از حضور در سینمای آمریکا با آرنولد شوارتزنگر صمیمی شد. یکی از دیدارهای معروف آرنولد و آندره، شام مشترک آن‌ها در یک رستوران بود. آندره به دست و دل‌بازی مشهور بود و همیشه عادت داشت تا در هر رستورانی که حضور داشت، پول غذای دوستانش را حساب کرده و آن‌ها را به اصطلاح، مهمان کند. در یکی از قرارهای او و آرنولد، بدن‌ساز مشهور اتریشی، بی سر و صدا، پول غذای آندره را پرداخت کرد تا به نوعی از او سبقت گرفته باشد اما این عمل مرد اتریشی به مذاق غول فرانسوی خوش نیامد تا او آرنولد را مدتی روی سقف اتومبیلش قرار دهد.
نام آندره دجاینت در رکوردهای گینس ثبت شده است؛ این نام به دلیل درآمد 400 هزار دلاری‌اش در سال 1974 از کشتی حرفه‌ای با عنوان «پردرآمدترین کشتی‌گیر تاریخ» به ثبت رسیده است. او به خوردن بیش از حد نوشیدنی‌های الکلی معروف بود و در یک مورد، بیش از 350 میلی‌لیتر از این نوشیدنی‌ها را مصرف کرد تا بزرگ‌ترین مست جهان نامیده شود. صبح روز 28 ژانویه 1993 بود که آندره بر اثر حمله قلبی در خواب درگذشت. او پیش از فوت در یک هتل شهر پاریس اقامت داشت تا پس از شرکت در خاکسپاری پدر، در روز تولد مادر نیز حاضر باشد. بنابر وصیت او، خاکستر حاصل از سوزاندن بقایایش در مزرعه دوست داشتنی‌اش در کارولینای شمالی پراکنده شد. نام آندره در سال 1993 به تالار مشاهیر WWE اضافه شد.
از سری خاطرات ورزشی
ویکتور چوکارین، ژیمناست مطرح شوروی؛ از اردوگاه کار اجباری و شماره 10491 تا هفت طلای المپیک
بری هوبان، اسطوره دوچرخه‌سواری انگلستان؛ مردی با لقب طلای یورکشایر
یون پات سیگمارسون، قهرمان چهار دوره قوی‌ترین مردان جهان؛ از خم کردن دوچرخه تا فریاد تاریخی
