پاسخ کنایه آمیز زیدآبادی به انتقادات یک نماینده/ سرنوشت مادورو مهم است، شهروندان ایرانی چه ارزشی دارند!
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، احمدزیدآبادی، فعال رسانه ای اصلاح طلب، در کانال تلگرامی خود نوشت:
مجتبی زارعی نماینده مجلس از حوزۀ تهران، گویا در یکی از شبکههای اجتماعی در واکنش به یادداشت من تحت عنوان "روزهای آخر مادورو؟" در روزنامۀ هممیهن مرقوم فرموده است: "عجب! حداقل یک کلمه مینوشتی که حاکمیت ملی یک کشور محترم است و به ائتلاف قاچاقچیان مرگ یعنی نتانیاهو و ترامپ چه ربطی دارد؟! چرا شماها تازگی به قوانین خرد و آزادی توجهی نمیکنید؟ بخشی از شما در ایران چرا سقوط مادورو را از طریق تچاوز نظامی عادیسازی میکنید؟ به انسان قسم زشته!"
اینکه آقای زارعی نوشتههای مرا دنبال میکند و حتی در موردی نسبت به یکی از آنها واکنش نشان داده است، در کشوری که گویی هر صدا و فریادی به کوه برخورد میکند و به خود فرد برمیگردد، در جای خودش نعمتی به حساب میآید!
ولی اگر آقای زارعی به خود زحمت میداد و تمام آن یادداشت را میخواند، متوجه میشد که من به سیاق و روش و ادبیات خود در یک مطلب تحلیلی، در بارۀ نسبت رفتار آمریکا در ونزوئلا با حقوق بینالملل نظرم را مطرح کرده و نوشتهام: "روشن است که آمریکا در این باره چندان در قید قواعد و حقوق بینالملل نیست و خود رأساً در مقام مفسر و مجری این قواعد عمل میکند! این رفتار، برخی کشورها را نگران کرده است اما نه به اندازهای که نگران سرنوشت دولت مادورو شوند و بخواهند به حمایت از آن دست به تحرکی در صحنه جهانی بزنند."
چیزی که اما در این میان مرا به کلی سردرگم کرده این است که چطور آقای زارعی یادداشت مرا در بارۀ ونزوئلا، کشوری که دهها هزار کیلومتر از خاک ایران دور است، ملاحظه کرده اما نزدیک به ده مطلبم در بارۀ بیخانمانسازی 57 همشهری سیرجانی بر اساس یک پروندهسازی نیروهای امنیتی و حکمی از هر جهت غیرقانونی اصلاً به چشمش نیامده است؟ یا شاید همۀ آن مطالب را خوانده اما آنها را چنان بیاهمیت یافته که در خور توجه و واکنش ندیده است و در عوض نگرانی از "حاکمیت ملی ونزوئلا" و "سرنوشت مادورو" چنان او را برانگیخته که تاب سکوت در برابر یک یادداشت تحلیلی را از دست داده و لازم دیده که با قسم خوردن به نام "انسان" آن را "زشت" توصیف کند؟
جناب زارعی! من چند هفته است که از شدت ناراحتی برای 57 همشهری خود بال بال میزنم تا بلکه گوشی برای شنیدن تظلمخواهی آنها پیدا شود بعد شما از شدت نگرانی از سرنوشت مادورو به سراغ نوشتۀ من رفتهاید؟
مگر بنا به قوانین جاری هر نماینده در مقابل تمام مردم کشور مسئول نیست؟ پس چرا شما که ظاهراً مطالب مرا دنبال میکنید، به سرنوشت 57 شهروندی که بنیاد اجرایی فرمان امام با همکاری وزارت اطلاعات و بنا به یک حکم قضایی عجیب و غریب در حال تصرف تمامی مایملک آنهاست به طوری که حتی یک سرپناهی برای اسکان آنها باقی نخواهند ماند، کوچکترین اعتنایی نمیکنید؟
چرا در نگاه شما و هم جناحیهای شما ظلم و ستم و بیداد همیشه در آن سوی مرزهاست و در این خاک هر حقی از شهروندان توسط دستگاههای حاکم تباه شود، یا امری عادی و یا عینِ عدالت است؟
شما که تحصیلکردۀ علوم سیاسی هستید، به من بگویید که در کجای این کرۀ زمین و در کدام دوران از تاریخ، فردی متوفی را به صورت غیابی محاکمه میکنند و بر اساس آن، به مصادرۀ تمام داراییهایی یک فامیل تا حد بیخانمانسازی خویشان نسبی و سببی آنها حکم میدهند و در حالی که درخواست واخوهی آنها روی میز قاضی است، با حکم "محرمانه" اسنادشان را ابطال و حسابهای شخصی و شرکتی آنها را خالی میکنند؟ بعد هم فریاد آنها نه به قوۀ قضائیه میرسد، نه پرویز فتاح حاضر به یک ملاقات به آنان میشود و نه نمایندههای مجلس حاضر به اقدامی در این زمینه هستند؟
میدانم که علاقهای به شنیدن این نوع سخنان ندارید و پاسخی هم نمیدهید، اما اگر احیاناً نظرتان برگشت ندایی بدهید تا رو در رو به شما بگویم که در این کشور چه خبر است تا بلکه نگاهی هم به دور و بر خود کنید و تا این اندازه نگران حال مادرور و حاکمیت ملی ونزوئلا نباشید!
