طرفداری | کارل بلومر (Karl Blömer) زاده 12 اکتبر 1937 در شهر کلن آلمان است. او از کودکی علاقه زیادی به ورزشکارشدن داشت و با ورزش‌هایی مثل بوکس، کشتی، ژیمناستیک و حتی هندبال، مشغول بود. مسیر زندگی کارل در روزی عوض شد که او گزارشی از مسابقات بدن‌سازی مستر ورلد را در یک روزنامه خواند. این مهم باعث شد تا او، هدف اصلی خود را رسیدن به استیج بدن‌سازی بداند. بلومر در سال 1963، به عنوان مربی بدن‌سازی در یک آموزشگاه جودو استخدام شد تا از این طریق به حرفه مورد علاقه‌اش نزدیک شود. بلومر در این میان، پول‌هایش را پس‌انداز کرد و موفق به خریداری این آموزشگاه شد تا به جای جودو، آن را به یک باشگاه ورزشی کامل تبدیل کند.
بلومر این باشگاه را به یک سازمان کاملاً مدرن بدن‌سازی تبدیل کرد و از آمریکا، دستگاه‌های یونیورسال را وارد کرد تا ورزشکاران بسیاری را از سراسر نقاط آلمان، به سوی کلن بکشاند. او در باشگاه ورزشی خود، تمریناتش را به صورت حرفه‌ای ادامه داد و در سال 1967، وارد نخستین آوردگاه بدن‌سازی‌اش شد. یونیورس پرو به میزبانی NABBA، نخستین مسابقاتی بود که این مرد آلمانی در آن شرکت کرد. در مسابقاتی که بدن‌ساز مطرحی چون بیل پرل به قهرمانی آن رسید، بلومر موفق به کسب رتبه چهارم کلاس قدی بلندقد آن شد. او در سال 1968، وارد مسابقات آقای اروپا شد و در این مسابقات که توسط انجمن IFBB برگذار می‌شد، رتبه نخست قدبلندها را به دست آورد.
این بدن‌ساز در سال 1970، قهرمانی مسابقات بدن‌سازی آلمان را در کلاس قدی خود و رده‌بندی کلی به دست آورد. کارل در سال 1971 و در رقابت نزدیکی برای قهرمانی مسابقات آقای اروپا با بهترین بدن‌سازهای کلاس قد متوسط و کوتاه از سوئد و هلند، رتبه نخست رده‌بندی کلی و قدبلندها را به دست آورد. بلومر در دیگر تجربه سال 1971 خود در یونیورس IFBB، رتبه نخست کلاس قدی‌اش را به دست آورد اما نتوانست برای رتبه نخست رده‌بندی کلی، حریف آلبرت بکلز شود. او در سال 1978، آخرین حضورش در مسابقات بدن‌سازی را با رتبه 15 مسابقات قهرمانی آماتورهای جهان، تجربه کرد. او پس از ناکامی در رسیدن به مسابقات معروفی همچون مستر المپیا، تصمیم به خداحافظی از دنیای بدن‌سازی گرفت.
یکی از مشخصه‌های ظاهری بلومر که او را به مرد محبوبی برای زنان اروپایی تبدیل کرده بود، سفیدی موهایش بود که از 30 سالگی به دلایل وراثتی، در او شکل گرفت. از این رو، بسیاری از دوست‌داران بدن‌سازی در آلمان، او را به القابی چون «غول سفید» و «مرد نقره‌ای» معروف کرد. نسبت دادن رنگ نقره‌ای، از آن‌جایی بود که در روزنامه‌های کاهی، موهای سفید بلومر به رنگ نقره‌ای، نمایش آمده بود. او به دلیل همین ویژگی‌های خاص خود، مورد توجه فیلم‌سازان کشورش قرار گرفت. نخستین تجارب او در صنعت سینما، فیلم‌های «ماریخن در باغ گریه می‌کرد» و «پیش‌خوان آشپزخانه» بود. او سپس در فیلم «جین، جین می‌ماند» که تولید سال 1977 بود، نقش تارزان را بازی کرد؛ داستان این فیلم درباره پیرزنی بود که ادعا داشت با تارزان ازدواج کرده است. او سپس در سال 1985، آخرین حضورش در قاب تصویر را با فیلم «زنی برای ساعات خاص»، تجربه کرد. بلومر در این فیلم با بازیگر معروفی مثل «کریستین کروگر»، هم‌بازی بود. بلومر در تاریخ 19 سپتامبر 2020، در سن 83 سالگی، دار فانی را وداع گفت. بدن‌سازهای اروپایی در عصر بلومر؛ اغلب به صورت ناشناس باقی می‌ماندند و در زمان فوت، نامشان برای دوست‌داران بدن‌سازی، مطرح می‌شد زیرا بیشتر بدن‌سازهای معروف در آمریکا رقابت می‌کردند. بلومر مدتی با آرنولد شوارتزنگر نیز رفت و آمد داشت و توسط این بدن‌ساز معروف، تحسین شد.
